A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie”.

Osoby należące do pokornej, skruszonej klasy Łazarza umierają względem swego dotychczasowego położenia, charakteryzującego się niedostatkiem duchowym, i osiągają pozycję ludzi cieszących się uznaniem Bożym. Dawniej musieli spoglądać ku przywódcom religijnym, by ci rzucili im jakieś okruchy z duchowego stołu, a teraz ich potrzeby zaspokajają prawdy biblijne przekazywane przez Jezusa. W ten sposób zostają przeniesieni na łono Większego Abrahama, Jehowy Boga; innymi słowy zaskarbiają sobie Jego uznanie.

Tymczasem osoby stanowiące klasę bogacza popadają w niełaskę u Boga, gdyż uporczywie odmawiają przyjęcia ogłaszanego przez Jezusa orędzia Królestwa. Dlatego umierają w odniesieniu do swej poprzedniej pozycji pozornej łaski. Mało tego — powiedziano o nich, iż w sensie symbolicznym przeżywają męki.