Na przykład w Ewangelii według Łukasza 2:51, 52 czytamy, że Jezus „dalej był im [czyli obojgu rodzicom] podporządkowany”, a także „w dalszym ciągu robił postępy w mądrości i we wzroście cielesnym oraz w łasce u Boga i u ludzi”.

Informacja o tym, że Jezus ciągle „robił postępy w mądrości”, również mówi nam coś o Józefie. Takie postępy Jezusa z pewnością były w dużej mierze zasługą jego przybranego ojca. W tamtych czasach wśród Żydów krążyła opinia, iż prawdziwie mądry może być tylko ten, kto nie pracuje fizycznie. Twierdzono, że rolnicy czy rzemieślnicy „nie zabłysną ani nauką, ani sądem, ani się nie znajdą między tymi, co układają przypowieści” (Mądrość Syracha 38:34, Biblia Tysiąclecia, wydanie III). Mądrość Jezusa okazała się najlepszym dowodem tego, jak daleka od prawdy była ta opinia. Czyż nie słuchał on często swego przybranego ojca? Wszystko wskazuje na to, że Józef — choć był skromnym cieślą — skutecznie przekazywał mu ‛naukę i sądy’ Jehowy.

W omawianych wersetach znajdujemy także wzmiankę o „wzroście cielesnym” Jezusa. Niewątpliwie Józef dbał o jego potrzeby fizyczne. Ponadto przygotowywał go do życia, szkoląc w swoim zawodzie. Przecież Jezus był znany nie tylko jako syn cieśli, ale też jako cieśla (Marka 6:3). Metody wychowawcze Józefa są godne naśladowania. Dzisiejsi ojcowie postępują mądrze, gdy troszczą się o codzienne potrzeby swych pociech i pomagają im zdobyć praktyczne umiejętności, dzięki którym będą umiały zarobić na swoje utrzymanie.