Najpierw rozważmy wypowiedź, którą Jezus skierował do swych przeciwników oburzonych tym, że dokonał uleczenia w sabat, co w ich mniemaniu było pracą. Oświadczył im: „Ojciec mój działa aż dotąd i ja działam” (Jana 5:16, 17). Co miał na myśli? Został oskarżony o wykonywanie pracy w dzień sabatu. Na zarzut ten odrzekł: „Ojciec mój działa”. A zatem Jezus do krytyków powiedział niejako: „Ojciec mój i ja jesteśmy zaangażowani w tę samą pracę. Skoro Ojciec działa w trakcie swojego sabatu, trwającego całe tysiąclecia, to ja też mam prawo działać, nawet w dzień sabatu”. Ze słów Jezusa można wywnioskować, że gdy przebywał na ziemi, wciąż trwał siódmy dzień, czyli dzień Bożego odpoczynku od działalności stwórczej związanej z naszym globem — a jednak Bóg dalej pracował nad realizacją swego zamierzenia wobec ludzi i ziemia.

5. Co jest celem siódmego dnia i kiedy zostanie on w pełni osiągnięty?

⁵ Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy przypomnieć sobie, co było celem siódmego dnia. W Księdze Rodzaju 2:3 wyjaśniono: „Bóg zaczął błogosławić dzień siódmy i go uświęcać”. Ów dzień został ‛uświęcony’, oddzielony przez Jehowę w celu zrealizowania Jego zamierzenia. Bóg zamierzył, żeby ziemia była zamieszkana przez posłusznych mężczyzn i kobiety, którzy zatroszczą się zarówno o nią samą, jak i o wszystko, co na niej żyje (Rodz. 1:28). To właśnie nad urzeczywistnieniem tego zamierzenia Jehowa Bóg oraz Jezus Chrystus, „Pan sabatu”, ‛działają aż dotąd’ (Mat. 12:8).