„CO MAM czynić, abym był zbawiony?” Pytanie to zadał strażnik więzienny w macedońskim mieście Filippi w roku 50 n.e. Nastąpiło silne trzęsienie ziemi i pootwierały się wszystkie drzwi więzienia, którego pilnował. Pomyślał, że więźniowie zbiegli i chciał się zabić. Ale jeden z nich, apostoł Paweł, zawołał: „Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy” (Dzieje Apostolskie 16:25-30, Biblia warszawska).

Paweł i uwięziony wespół z nim Sylas przybyli do Filippi głosić orędzie o zbawieniu i zostali zatrzymani na podstawie fałszywego oskarżenia. Z wdzięczności za to, że nikt nie uciekł, strażnik zapragnął wysłuchać ich orędzia. Co miał uczynić, by dostąpić zbawienia, o którym opowiadali ci dwaj chrześcijańscy misjonarze?

Strażnik więzienny w Filippi nie ‛zasklepił swego umysłu’, gdy apostoł Paweł odpowiedział mu na pytanie: „Co mam czynić, abym był zbawiony?”