Starsi, strzeżcie tego, co wam powierzono
„Uważajcie na siebie samych i na całą trzodę, wśród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży, który On nabył krwią własnego Syna” (DZIEJE APOSTOLSKIE 20:28).
1. Co powierzono chrześcijanom?
JEHOWA Bóg powierzył członkom swej ziemskiej organizacji coś cudownego. Ale co to znaczy powierzyć? Znaczy to zlecić coś do wykonania, polecić kogoś lub coś opiece, z której dana osoba ma zdać sprawę. Chrześcijanom powierzono na przykład „wzór zdrowych słów”, prawdę zawartą w Piśmie Świętym i rozdawaną za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” jako „pokarm na czas słuszny” (2 Tymoteusza 1:13, 14; Mateusza 24:45-47). Wiąże się z tym usługiwanie, trzeba ją bowiem głosić w zborze i poza nim (2 Tymoteusza 4:1-5). Głosiciele Królestwa, w tym również starsi ustanowieni pod działaniem ducha świętego, powinni cenić to powierzone im dobro jako coś, co ma najwyższą wartość.
2. Co dodatkowo powierzono starszym i co o tym napisał apostoł Piotr?
2 Chrześcijańskim starszym powierzono jeszcze więcej, gdyż spoczywa na nich obowiązek pasienia trzody Bożej. Apostoł Piotr napisał do nich: „Nawołuję starszych wśród was, będąc starszym jak oni oraz świadkiem cierpień Chrystusa, a także uczestnikiem chwały, która ma się objawić: Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie, i nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą, ani nie panosząc się nad tymi, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stawszy się wzorami dla trzody. A gdy się ujawni naczelny pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały” (1 Piotra 5:1-4).
3. Co mają zapewniać chrześcijańscy starsi?
3 Chrześcijańscy starsi muszą być „jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi” (Izajasza 32:1, 2, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Oznacza to, że trzodzie sług Bożych przyrównanych do owiec powinni zapewniać bezpieczeństwo, pokój i zrównoważenie. Od starszych, czyli podpasterzy tej trzody, żąda się „więcej niż zwykle”, gdyż ‛wiele im dano’ (Łukasza 12:48). Nie ulega kwestii, że powierzono im cenne dobro, którego należy strzec.
Dlaczego powierzono je tobie?
4. Dlaczego potrzeba tak dużo starszych?
4 Na świecie jest przeszło 60 000 zborów Świadków Jehowy, w których potrzeba dziesiątków tysięcy mężczyzn mających kwalifikacje duchowe, aby mogli się opiekować trzodą Bożą. Bardzo nas cieszy, że w każdym kraju jest wielu starszych. A ponieważ w skali światowej zbór liczy przeciętnie 60 głosicieli Królestwa, starsi mają naprawdę dużo pracy (1 Koryntian 15:58).
5. Na jakiej podstawie można dostąpić przywileju usługiwania w charakterze starszego?
5 Jeżeli jesteś starszym, to dlaczego przypadł ci w udziale ten zaszczytny przywilej? Ponieważ poczyniłeś pewne kroki i masz kwalifikacje duchowe. Na przykład musiałeś pilnie studiować Słowo Boże (Jozuego 1:7, 8). Musiałeś też gorliwie uczestniczyć w służbie polowej, a także pomagać drugim, by zostali głosicielami Królestwa. Wiernie usługiwałeś w charakterze sługi pomocniczego, ponieważ najpierw musiałeś zostać ‛wypróbowany co do przydatności’. ‛Ubiegałeś się’ o to, żeby być starszym, gdyż zdawałeś sobie sprawę, że obowiązki nadzorcy to „szlachetna praca” (1 Tymoteusza 3:1, 10). ‛Bracia wystawili ci dobrą opinię’, podobnie jak Tymoteuszowi (Dzieje Apostolskie 16:2). Kiedy zalecano cię na starszego, prawdopodobnie zbliżałeś się do trzydziestki, a może już ją przekroczyłeś, miałeś więc pewną miarę doświadczenia życiowego. Cieszyłeś się szacunkiem zboru jako dojrzały duchowo, przystępny brat, który potrafi udzielać praktycznych rad na podstawie Biblii i zachowywać dyskrecję (Przysłów 25:9, 10).
Jak strzec tego, co ci powierzono
6, 7. Jaką radę pomocną w pilnowaniu tego, co powierzono starszym, znajdujemy w Liście 1 do Tymoteusza 4:13-15?
6 Skoro więc jesteś starszym, to były uzasadnione powody, by ci powierzyć sprawowanie chrześcijańskiego nadzoru. Na pewno czułeś się tym zaszczycony! Ale jak masz strzec tego, co ci powierzono?
7 Jeden ze sposobów pilnowania tego, co ci powierzono jako starszemu, polega na chętnym i pilnym wykonywaniu obowiązków. Wszystkim nam przydzielono różne zadania w organizacji Jehowy. Zachowuj w niej swoje miejsce i znajduj zadowolenie w ‛prowadzeniu się jak pomniejszy’ (Łukasza 9:46-48; por. Sędziów 7:21). Ceń swoje przywileje i nigdy nie wykonuj swych zadań ‛ręką leniwą’ (Przysłów 10:4). Nie stój w miejscu, lecz z pomocą Jehowy rób postępy w każdej gałęzi służby. Weź sobie do serca radę, której Paweł udzielił Tymoteuszowi: „Przykładaj się do publicznego czytania, do usilnego zachęcania, do nauczania. Nie zaniedbuj w sobie daru, który otrzymałeś wskutek przepowiedni i gdy ręce położyło na tobie grono starszych. Rozmyślaj nad tymi rzeczami, bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tymoteusza 4:13-15).
8. Dzięki czemu starszy będzie mógł udzielać zdrowych rad i wzbogacać duchowo przychodzących na zebrania?
8 Zadbaj o przemyślany, celowy program studium osobistego. Ponieważ jesteś starszym, słusznie oczekuje się od ciebie zdrowych rad biblijnych. Czy z myślą o spełnianiu tego obowiązku przeczytałeś już uważnie całą Biblię, może nawet kilkakrotnie? (Przysłów 15:28). A co powiedzieć o przemówieniach, które wygłaszasz z podium? Przygotowuj się do nich solidnie, szukając w modlitwie pomocy Jehowy, abyś wzbogacał duchowo tych, którzy przychodzą na nasze zebrania. Szczególnie starsi powinni mówić to, co dobre ‛ku zbudowaniu, aby mogli przysporzyć korzyści słuchaczom’ (Efezjan 4:29; Rzymian 1:11).
9. Co ma robić starszy według Listu 2 do Tymoteusza 4:2?
9 Jako starszy zważaj na napomnienie Pawła: „Głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej; upominaj, strofuj, usilnie zachęcaj — z całą wielkodusznością i umiejętnością nauczania” (2 Tymoteusza 4:2). Paweł niepokoił się z powodu zagrażającego odstępstwa, ponieważ niektórzy w zborze „walczyli o słowa” i wdawali się w ‛ignoranckie dociekania’, a do prawdy byli „usposobieni nieprzychylnie” (2 Tymoteusza 2:14-18, 23-25; 3:8-13; 4:3, 4). Ale Tymoteusz miał ‛głosić słowo’ bez względu na to, czy dla zboru była w danej chwili pora sprzyjająca, czy niedogodna. Chodziło o umacnianie współwyznawców, aby mogli dać odpór odstępczym poglądom. Podobnie dziś starsi muszą głosić Słowo Boże, czyli Jego orędzie, którego treść przenika słuchaczy, trafia im do serca i zachęca do trzymania się mierników Jehowy (Hebrajczyków 4:12).
10. Dlaczego starszy powinien regularnie wyruszać do służby polowej z własną rodziną i z innymi głosicielami?
10 Jeżeli starszy ma przemawiać autorytatywnie, to musi żyć zgodnie ze Słowem Bożym. Nie strzeże jednak w pełni tego, co mu powierzono, gdy się ogranicza do ‛głoszenia słowa’ z podium w Sali Królestwa. Toteż Paweł zachęca dalej Tymoteusza: „Wykonuj pracę ewangelizatora”. Jeżeli chcesz ‛dokładnie spełniać swą służbę’ jako starszy, to musisz obwieszczać Słowo Boże „publicznie i od domu do domu” (2 Tymoteusza 4:5; Dzieje Apostolskie 20:20, 21). Wyruszaj więc do pracy od drzwi do drzwi z własną rodziną. Przyczyni się to do umocnienia więzi duchowej z żoną i przyniesie wielki pożytek waszym dzieciom. Poświęcaj też czas na służbę kaznodziejską z członkami zboru. Pełnienie jej razem zacieśnia więzy duchowe i potęguje wzajemną miłość (Jana 13:34, 35). Oczywiście starszy musi przejawiać równowagę w kwestii dzielenia czasu między zbór a rodzinę. Rozeznanie uchroni go od obdarzania nadmierną uwagą jednych ze szkodą dla drugich.
11. Dlaczego starszy powinien usilnie pracować nad doskonaleniem umiejętności nauczania?
11 Strzeżenie tego, co powierzono starszemu, wymaga dokładania starań, żeby doskonalić umiejętności nauczycielskie. „Kto naucza”, napisał Paweł, „niech się przykłada do nauczania, a kto napomina, niech się przykłada do napominania” (Rzymian 12:7, 8). Ponieważ nauczyciel staje przed drugimi i udziela im wskazówek, mają prawo dużo od niego oczekiwać. Gdyby starszy popełniał poważne błędy w nauczaniu i przyczyniał nimi trudności współwyznawcom, narażałby się na niepomyślny osąd Boży. Nauczyciele ‛będą surowiej sądzeni’ (Jakuba 3:1, 2; Mateusza 12:36, 37). Toteż starsi powinni pilnie studiować Słowo Boże i wcielać je w czyn. Współwyznawcy będą wtedy głęboko cenić ich pouczenia jako oparte na Biblii i do tego stosowane w praktyce. Zabezpieczy to zbór przed szkodliwym wpływem, między innymi przed odstępstwem.
Unikaj pułapek
12. Jaka rada zamieszczona niegdyś w tym czasopiśmie pomoże starszemu uniknąć pułapki, jaką jest niewłaściwe posługiwanie się mową?
12 Strzegąc tego, co ci powierzono jako starszemu, musisz też unikać pułapek. Jedną z nich jest niewłaściwe posługiwanie się mową przy nauczaniu. Organizacja Jehowy od dawna przypomina, by pod tym względem mieć się na baczności. Na przykład w wydaniu niniejszego czasopisma z 15 maja 1897 roku, gdzie omówiono List Jakuba 3:1-13, napisano specjalnie z myślą o starszych: „Jeżeli mają dar wymowy, może się on stać wielkim błogosławieństwem i posłużyć skierowaniu wielu do Pana, do prawdy i na drogę sprawiedliwości; z drugiej strony język skażony błędem może wyrządzić niewyobrażalne zło, szkodząc wierze, moralności i dobrym uczynkom. Nie ulega wątpliwości, że każdy, kto użycza swego daru nauczania, bierze na siebie większą odpowiedzialność przed Bogiem i ludźmi. (...) Kto jest źródłem, z którego płynie Boskie Słowo dające błogosławieństwo, siły i orzeźwienie, ten powinien uważać, by jego wypowiedzi nie stały się potokiem wód gorzkich, w którym znalazłyby ujście fałszywe nauki, niosące ze sobą przekleństwo i zło w postaci zniesławiania Boga i zniekształcania Jego Słowa. Przy dokonywaniu wyboru tych, którzy mają prowadzić zebrania, nie można bagatelizować wyłuszczonych tu kwalifikacji co do ‛języka’. Nie powinno się wybierać płomiennych mówców, lecz raczej łagodnych, zachowujących umiar, którzy ‛kiełznają’ swój język i pilnują się, by ‛mówić tylko wyrocznie Boże’”. Jakież to ważne, by starszy używał języka we właściwy sposób!
13. Czego starsi powinni się wystrzegać, jeśli chodzi o rozrywki?
13 Inną pułapką, której trzeba się strzec, jest zbytnie szukanie rozrywek. Rozrywka ma odprężać i działać budująco, a nie wyczerpywać i rozstrajać. Co więcej, nadzorcy muszą ‛znać umiar w nawykach’ (1 Tymoteusza 3:2). Zachowywanie go w rozrywkach będzie ochroną dla ciebie i twej rodziny oraz dobrym przykładem dla zboru. Trudno byłoby mówić o dobrym przykładzie, gdybyś często wyjeżdżał na weekendy, żeby się odprężyć, a w tym czasie twoi współwyznawcy gorliwie uczestniczyliby w służbie kaznodziejskiej. Dobra nowina musi być obwieszczana i starsi powinni przewodzić w gorliwym ogłaszaniu Królestwa (Marka 13:10; Tytusa 2:14).
14. (a) Jakie przykłady biblijne dowodzą, że starsi muszą się strzec niemoralności płciowej? (b) Jakiej nieraz już udzielanej rady co do pomagania siostrom duchowym nie powinni lekceważyć starsi?
14 Kolejna pułapka to niemoralność płciowa. Panujący w świecie rozkład moralny może się odbić nawet na starszym, jeśli nie odpiera on pokus, którymi Szatan atakuje lud Boży, żeby złamać jego prawość (por. Mateusza 4:1-11; 6:9, 13). Nie zapominaj, że po nieudanych próbach rzucenia przekleństwa na Izraelitów prorok Balaam wpadł na pomysł, by uwikłać ich w kult płci, a wtedy przeklnie ich sam Jehowa. Pouczył więc moabickiego króla Balaka, „jak synom Izraela podsunąć przyczynę upadku, żeby jadali coś ofiarowanego bałwanom i dopuszczali się rozpusty”. Czy uniknęli tej pułapki? Niestety, 24 000 Izraelitów zginęło na skutek plagi od Jehowy, gdyż podjęli niemoralne stosunki z Moabitkami i kłaniali się ich bogom (Objawienie 2:14; Liczb 25:1-9). Pamiętaj, że nawet Dawid, ‛człowiek miły sercu Bożemu’, wpadł w sidło niemoralności płciowej (1 Samuela 13:14; 2 Samuela 11:2-4). Zważaj więc na nieraz powtarzaną radę „wiernego zarządcy”, aby siostrze duchowej nie udzielać pomocy sam na sam, lecz w obecności drugiego starszego (Łukasza 12:42).
15. Jak rodzina starszego może mu pomagać w wystrzeganiu się pułapki materializmu?
15 Poza tym starszy musi unikać pułapki, jaką jest materializm. Poprzestawaj na małym wiedząc, że Jehowa zaspokoi twoje potrzeby (Mateusza 6:25-33; Hebrajczyków 13:5). Ucz swych domowników gospodarności, bo marnotrawstwo okrada z czasu i środków, które można by przeznaczyć zarówno dla rodziny, jak na uczestnictwo w działalności kaznodziejskiej, pomaganie zborowi czy popieranie spraw Królestwa. Współpraca rodziny w tym zakresie wychodzi starszemu na dobre i jest on wdzięczny swym najbliższym, gdy nie domagają się czegoś, co w gruncie rzeczy nie jest konieczne. Istotnie, „lepiej mieć mało w bojaźni Jehowy niż obfite zaopatrzenie, a z nim zamęt” (Przysłów 15:16).
„Uważajcie na siebie samych”
16. Jakiej rady Paweł udzielił nadzorcom z Efezu?
16 Jeżeli starsi mają strzec tego, co im powierzono, to muszą trzymać się rady, której Paweł udzielił nadzorcom z Efezu: „Uważajcie na siebie samych i na całą trzodę, wśród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży, który On nabył krwią własnego Syna. Wiem, że po moim odejściu dostaną się między was ciemiężycielskie wilki, nie obchodzące się czule z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów za sobą pociągnąć. Dlatego czuwajcie, zachowując w pamięci, że przez trzy lata nocą i za dnia nie przestawałem napominać każdego ze łzami” (Dzieje Apostolskie 20:28-31).
17, 18. Jaka rada opublikowana w tym czasopiśmie jakieś 80 lat temu w dalszym ciągu odnosi się do chrześcijańskich starszych?
17 Przeszło 80 lat temu w Strażnicy z 1 marca 1909 roku przytoczono powyższą radę, której Paweł udzielił współstarszym, i podano następujący komentarz: „Szczególnie czujni muszą być wszyscy Starsi, ponieważ w każdej próbie najciężej uciskani i doświadczani są ci, których obdarzono największą łaską i znaczeniem. Toteż [Jakub] napomina: ‛Niechaj was nie wiele będzie nauczycielami, bracia moi! wiedząc, że cięższy sąd odniesiemy’. Podobnie my napominamy wszystkich Starszych, których serca są czyste i niesamolubne, by nie mieli w nich nic prócz miłości i życzliwości wobec wszystkich ludzi i by coraz więcej obfitowali w owoce łaski Ducha świętego, uważając zarazem na trzodę. Pamiętajcie, że ta trzoda należy do Pana i że macie obowiązki wobec Pana i jego owiec. Pamiętajcie, że macie dbać o ich dusze (ich dobro) jako ci, którzy zdadzą sprawę Wielkiemu Arcypasterzowi. Pamiętajcie, że najważniejsza jest Miłość, we wszystkim i do wszystkich, i nie zaniedbując doktryn poświęcajcie szczególną uwagę pielęgnowaniu Ducha Pańskiego, by poszczególni członkowie jego Ciała mogli zostać ‛uczestnikami dziedzictwa świętych w światłości’ i by zgodnie z wolą Bożą nie doznali zgorszenia, lecz po wykonaniu wszystkiego ostali się w pełni w Chrystusie, będąc jego Ciałem, jego Członkami, jego Współofiarodawcami i jego Współdziedzicami”.
18 Słowa te skierowano do starszych namaszczonych duchem oraz do ich współwyznawców zgodnie ze zrozumieniem, jakie organizacja Jehowy miała w tamtych czasach, oraz stosownie do panujących wtedy warunków. Ale jakże trafna jest ta rada w dobie obecnej! Chrześcijańscy starsi muszą uważać na samych siebie, strzec tego, co im powierzono, oraz troskliwie opiekować się trzodą, bez względu na to, czy mają nadzieję niebiańską, czy ziemską.
Radość ze strzeżenia tego, co ci powierzono
19, 20. Dlaczego można powiedzieć, że strzeżenie przez starszych tego, co im powierzono, przysparza radości?
19 Strzeżenie tego, co ci powierzono jako chrześcijańskiemu starszemu, uszczęśliwia, mało tego — daje niezmierną radość. Jak przyjemnie jest rzetelnie wypełnić poważny obowiązek. Bądź więc czujny, pilny i nie ustawaj w modlitwach. Strzeż tego, co ci powierzono jako starszemu, i wyglądaj czasu, gdy będziesz mógł powiedzieć jak mąż z kałamarzem sekretarskim u boku: „Zrobiłem tak, jak mi nakazałeś” (Ezechiela 9:3, 4, 11).
20 Pracuj lojalnie jako starszy, aby można było powiedzieć o tobie jak o Noem: „Tak właśnie uczynił” (Rodzaju 6:22). Pilna służba przynosi liczne korzyści zborowi. A co najważniejsze, silne, aktywne zbory, w których usługują wierni starsi strzegący tego, co im powierzono, przysparzają chwały Jehowie. Aby jednak powiedziano o tobie: „Świetnie, dobry niewolniku!”, potrzeba czegoś więcej (Łukasza 19:17). Jako starszy musisz czule obchodzić się z trzodą.
Co na to powiesz?
◻ Co dodatkowo powierzono chrześcijańskim starszym?
◻ Jakie działania może podejmować starszy, aby strzec tego, co mu powierzono?
◻ Jakich pułapek musi unikać starszy, by chronić to, co mu powierzono?
◻ Dlaczego strzeżenie przez starszych tego, co im powierzono, sprawia radość?
[Ilustracja na stronie 10]
Chrześcijańscy starsi muszą być ‛jakby schronieniem przed ulewą’
[Ilustracja na stronie 12]
Jako starszy regularnie wyruszaj do służby polowej z własną rodziną i z innymi głosicielami
[Ilustracja na stronie 13]
Zbór odnosi liczne korzyści, jeśli jako starszy strzeżesz tego, co ci powierzono