Dzięki temu na podstawie wiary w Jezusową ofiarę okupu pomazańcy są uznawani za prawych. Skierowano do nich zachętę, by ‛nie chodzili w zgodzie z ciałem, lecz w zgodzie z duchem’ (odczytaj Rzymian 8:3, 4). Jeżeli pragną uzyskać „koronę życia”, muszą wiernie trzymać się takiego postępowania aż do końca swojego ziemskiego biegu (Obj. 2:10).

Grzeszne ciało stale skłania nas do postępowania, które nie podoba się Bogu i którego rezultatem jest jedynie śmierć. W Liście do Galatów takie zachowania i cechy apostoł Paweł określił mianem „uczynków ciała”. Dodał też: „Ci, którzy się czegoś takiego dopuszczają, nie odziedziczą królestwa Bożego” (Gal. 5:19-21). Osoby te należą do tej samej kategorii, co ludzie chodzący w zgodzie z ciałem (Rzym. 8:4). Ich „wewnętrzna zasada postępowania” oraz ‛normy życiowe’ są na wskroś cielesne. Ale czy według ciała chodzą jedynie ci, którzy kalają się rozpustą, bałwochwalstwem, spirytyzmem lub popełniają inne poważne grzechy? Nie, gdyż uczynki ciała obejmują także zachowania, które ktoś mógłby uznawać jedynie za wady osobowości, na przykład zazdrość, napady gniewu, swary bądź zawiści. Któż więc może powiedzieć, że całkowicie uwolnił się od chodzenia w zgodzie z ciałem?

Chociaż okazywanie wiary w okup może uwolnić nas od prawa grzechu i śmierci, nadal pozostajemy niedoskonali i grzeszni. Aby zyskać dobre zdrowie duchowe oraz cieszyć się przychylnością i błogosławieństwem Boga, potrzebujemy czegoś więcej. Jak wyjaśnił apostoł Paweł, musimy chodzić w zgodzie z duchem.

Na czym polega chodzenie w zgodzie z duchem?

13. Co to znaczy chodzić w zgodzie z duchem?

¹³ Kiedy chodzimy, stopniowo przemieszczamy się w określonym kierunku. Analogicznie chodzenie w zgodzie z duchem wymaga ciągłego robienia postępów duchowych, aczkolwiek nie oznacza duchowej doskonałości (1 Tym. 4:15). Dzień po dniu na miarę naszych najlepszych możliwości powinniśmy starać się chodzić, czyli żyć w zgodzie z tym, jak kieruje nami duch. ‛Postępowaniem według ducha’ zapewniamy sobie uznanie Boże (Gal. 5:16).