13. (a) Jak Żydzi i Grecy zapatrywali się na głoszenie o Chrystusie przybitym do pala? (b) Z jakich grup ludzi tylko nieliczni zostali powołani do naśladowania Jezusa i dlaczego?

¹³ Ciągnąc swe rozważania na temat dróg Bożych, Paweł mówi: „Zarówno bowiem Żydzi pytają o znaki, jak i Grecy szukają mądrości,

14. (a) Na co wskazują Świadkowie Jehowy, gdy ktoś ich pyta o referencje? (b) Dlaczego Paweł nie chciał się przypochlebiać Grekom żadnym popisem świeckiej mądrości?

¹⁴ Kiedy Jezus przebywał na ziemi, Żydzi domagali się znaku z nieba (Mateusza 12:38, 39; 16:1). Jezus jednak odmówił im pokazania jakiegokolwiek znaku. Również obecnie Świadkowie Jehowy nie powołują się na żadne znaki jako na swe listy uwierzytelniające. Przeciwnie, wskazują na to, że zlecone im zadanie głoszenia dobrej nowiny zostało zapisane w takich wersetach, jak: Izajasza 61:1, 2, Marka 13:10 oraz Objawienie 22:17. Starożytni Grecy pragnęli posiąść wyższe wykształcenie, szukając mądrości w tym, co należało do świata. Chociaż Paweł nabył tej świeckiej mądrości, nie chciał się nią popisywać dla zjednania sobie Greków (Dzieje 22:3). Mówił i pisał potoczną greczyzną, używaną przez prostych ludzi, a nie klasyczną greką. Koryntianom oświadczył: „Przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością głosić wam świadectwo Boże. (...) Mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” (1 Koryntian 2:1-5, BT).

1 Koryntian 1:22