Chrześcijanie, do których pisał apostoł, mieszkali w Koryncie wśród Europejczyków i Semitów. W społeczeństwie tym kobiety nosiły wyraźnie dłuższe włosy niż mężczyźni,

Apostoł uznał tę różnicę w długości włosów za dane od Boga przypomnienie, że kobieta jest z natury podporządkowana mężczyźnie. Dlatego gdy w zborze chrześcijańskim zajmuje się sprawami, które zwykle przypadają w udziale mężczyznom, powinna oprócz włosów — które ma zawsze — mieć jeszcze jakieś nakrycie głowy. W ten sposób pokazuje, że uznaje ustaloną przez Boga zasadę zwierzchnictwa i że rozróżnia swe normalne codzienne czynności od szczególnych zadań w zborze, np. gdy musi zastąpić nieobecnych wykwalifikowanych mężczyzn albo gdy naucza innych na formalnym studium biblijnym w obecności swego męża lub jakiegoś mężczyzny ze zboru (1Ko 11:11-15).