GAJUS

(od rdzenia oznaczającego: „ziemia”).

1. Macedończyk, który towarzyszył apostołowi Pawłowi w trzeciej podróży misjonarskiej; podczas zamieszek wywołanych w Efezie przez Demetriusza został przemocą zabrany z Arystarchem do miejscowego teatru (Dz 19:29).

2. Chrześcijanin z Derbe w Azji Mniejszej, wymieniony wraz z sześcioma innymi osobami towarzyszącymi apostołowi Pawłowi w jego ostatniej podróży misjonarskiej. Wszyscy oni najwidoczniej odłączyli się od apostoła i poszli do Troady na zach. wybrzeżu Azji Mniejszej, gdzie na niego czekali (Dz 20:4, 5). Ten Gajus mógł być tożsamy z opisanym w poz. 1, gdyż również w tym fragmencie Biblii występuje razem z Arystarchem. Jeśli tak było, to prawdopodobnie pochodził z Macedonii, a mieszkał w Derbe.

3. Chrześcijanin z Koryntu, ochrzczony osobiście przez Pawła. Kiedy apostoł pisał swój list do Rzymian, nazwał Gajusa ‛gospodarzem swoim i całego zboru’. Może to wskazywać, że w domu Gajusa odbywały się zebrania zboru korynckiego (Rz 16:23; 1Ko 1:14).

4. Chrześcijanin, do którego apostoł Jan napisał swój trzeci natchniony list; pochwalił go za ‛chodzenie w prawdzie’, a w związku z jego gościnnością także za „wierną pracę” i miłość (3Jn 1, 3-6).