„Idźcie (...) i pozyskujcie uczniów”

1-6. Opowiedz jakieś przeżycie ukazujące, że Świadkowie Jehowy głoszą w najróżniejszych okolicznościach.

REBECCA, młoda głosicielka z Ghany, za swój teren działalności ewangelizacyjnej uważała szkołę. W torbie miała zawsze literaturę biblijną. Podczas przerw szukała okazji do porozmawiania z innymi uczniami o swoich przekonaniach. Z paroma koleżankami z klasy rozpoczęła studium Biblii.

² Na Madagaskarze, wyspie leżącej u wschodnich wybrzeży Afryki, małżeństwo pionierów regularnie pokonywało w tropikalnym upale około 25 kilometrów. W odległej wiosce, którą odwiedzali, prowadzili studia z osobami zainteresowanymi.

³ Aby dotrzeć do ludzi mieszkających wzdłuż rzek Paragwaj i Parana, paragwajscy Świadkowie Jehowy razem z ochotnikami z 15 innych krajów zbudowali łódź mogącą pomieścić 12 osób. Ten pływający dom umożliwiał gorliwym głosicielom Królestwa zanoszenie dobrej nowiny na tereny, na które inaczej nie sposób byłoby się dostać.

⁴ Na Alasce, daleko na północy, miejscowi Świadkowie wykorzystywali wyjątkową okazję nadarzającą się w letnim sezonie turystycznym. Kiedy robiło się cieplej i statkami wycieczkowymi przybywali goście z różnych krajów, głosiciele rozkładali na nabrzeżu atrakcyjne stoisko z literaturą biblijną w wielu językach. Ponadto w regionie tym nieocenioną pomocą okazał się samolot, pozwalający dotrzeć do odizolowanych wiosek zamieszkanych przez społeczności Aleutów, Atapasków, Tlingitów oraz Tsimshian.

⁵ Larry z Teksasu głosił na nietypowym terenie — w domu opieki, w którym przebywał. Chociaż wskutek wypadku był przykuty do wózka inwalidzkiego, dalej pozostawał aktywny. Dzielił się z innymi dobrą nowiną o Królestwie Bożym — w tym także swoją nadzieją na to, że pod panowaniem tego Królestwa znów będzie mógł chodzić (Izaj. 35:5, 6).

⁶ Żeby wziąć udział w zgromadzeniu na północy Birmy (Mjanma), grupa Świadków Jehowy trzy dni płynęła promem z miasta Mandalaj. Ponieważ pragnęli po drodze głosić, wzięli ze sobą publikacje biblijne i proponowali je współpasażerom. A gdy prom przybijał do jakiegoś miasta lub wioski, pełni zapału wychodzili na ląd, by w trakcie postoju udostępnić literaturę okolicznym mieszkańcom. W międzyczasie na pokład wsiadali nowi podróżni, więc po powrocie głosiciele mieli „świeży teren”.

7. Na jakie sposoby chwalcy Jehowy dają świadectwo o Królestwie Bożym i jaki cel im przyświeca?

⁷ Podobnie jak wspomniani bracia i siostry, gorliwi chwalcy Jehowy na całym świecie dają „dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” (Dzieje 28:23). Głoszą od domu do domu, na ulicy, listownie i przez telefona. Szukają okazji do rozmów z ludźmi, jadąc autobusem, spacerując w parku czy korzystając z przerw w pracy. Metody mogą być różne, ale cel jest ten sam: zanieść dobrą nowinę o Królestwie wszędzie tam, gdzie są ludzie (Mat. 10:11).

8, 9. (a) Dlaczego rozwój dzieła ewangelizacji można nazwać cudem? (b) Nad jakim pytaniem warto się zastanowić i jak możemy znaleźć na nie odpowiedź?

⁸ Czy i ty, drogi czytelniku, należysz do ogromnej rzeszy głosicieli Królestwa działających w przeszło 230 krajach? Jeżeli tak, to masz swój udział w zachwycającym rozwoju dzieła ewangelizacji! To, co dotąd udało się osiągnąć w skali ogólnoświatowej, jest prawdziwym cudem. Mimo olbrzymich przeszkód — w tym także zakazu działalności wprowadzanego nieraz przez rządy czy wręcz zaciekłych prześladowań — Świadkowie Jehowy składają dokładne świadectwo o Królestwie Bożym ludziom ze wszystkich narodów.

⁹ W tym miejscu nasuwa się intrygujące pytanie: Dlaczego żadne przeszkody, nawet sprzeciw inspirowany przez Szatana, nie powstrzymały rozwoju tej działalności? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy się cofnąć myślami do I wieku n.e. To właśnie wtedy rozpoczęło się dzieło, które kontynuujemy dzisiaj jako nowożytni świadkowie na rzecz Jehowy.

Dalekosiężne zadanie

10. Jakiemu dziełu poświęcił się Jezus i czego był świadomy?

¹⁰ Założyciel zboru chrześcijańskiego, Jezus Chrystus, w pełni poświęcił się działalności ewangelizacyjnej. Pewnego razu wyjaśnił: „Muszę głosić dobrą nowinę o Królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany” (Łuk. 4:43). Był świadomy, że daje początek dziełu, którego sam nie doprowadzi do końca. Krótko przed śmiercią zapowiedział, że wieść o Królestwie będzie głoszona „wszystkim narodom” (Marka 13:10). Ale kto i jak miał tego dokonać?

11. Jakie ważne zadanie powierzył Jezus swoim uczniom i jakie wsparcie im obiecał?

¹¹ Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezus ukazał się swoim naśladowcom i powierzył im następujące ważne zadanie: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i ducha świętego. Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem. A ja będę z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:19, 20). Słowa „będę z wami” wskazywały, że wykonując to zadanie, uczniowie będą mogli korzystać z pomocy Jezusa. A mieli jej bardzo potrzebować, bo wcześniej im zapowiedział, że ‛wszystkie narody będą pałać do nich nienawiścią’ (Mat. 24:9). Poza tym mogli liczyć na dodatkowe wsparcie. Tuż przed wstąpieniem do nieba Jezus oznajmił, że otrzymają ducha świętego i tak umocnieni będą zanosić dobrą nowinę „aż do najdalszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8).

12. Jakie istotne pytania się nasuwają i dlaczego powinniśmy poznać na nie odpowiedzi?

¹² W związku z tym zachodzą istotne pytania: Czy apostołowie Jezusa i inni uczniowie żyjący w I wieku potraktowali to zadanie poważnie? Czy ci stosunkowo nieliczni chrześcijanie — mężczyźni i kobiety — dawali dokładne świadectwo o Królestwie Bożym nawet w obliczu zaciekłych prześladowań? Czy rzeczywiście byli wspierani przez niebiosa i korzystali z pomocy świętego ducha Jehowy? Odpowiedzi na te i podobne pytania zawiera biblijna Księga Dziejów Apostolskich. Poznanie tych odpowiedzi ma dla nas doniosłe znaczenie. Dlaczego? Jezus wskazał, że zlecone przez niego dzieło będzie kontynuowane „aż do zakończenia systemu rzeczy”. A zatem stoi ono przed wszystkimi prawdziwymi chrześcijanami, łącznie z nami, żyjącymi w obecnym czasie końca. Właśnie dlatego jesteśmy żywo zainteresowani historyczną relacją zawartą w Dziejach Apostolskich.

Dzieje Apostolskie w zarysie

13, 14. (a) Kto spisał Dzieje Apostolskie i skąd czerpał informacje? (b) Co stanowi treść Dziejów Apostolskich?

¹³ Kto spisał Dzieje Apostolskie? Chociaż w księdze tej nie występuje imię pisarza, to ze słów wstępnych wyraźnie widać, że był nim ten sam człowiek, który sporządził Ewangelię według Łukasza (Łuk. 1:1-4; Dzieje 1:1, 2). Dlatego od najdawniejszych czasów za pisarza Dziejów Apostolskich uznawany jest właśnie Łukasz, „kochany lekarz” i skrupulatny historyk (Kol. 4:14). Księga ta obejmuje w przybliżeniu 28 lat — od wniebowstąpienia Jezusa w 33 roku do końca uwięzienia apostoła Pawła w Rzymie około roku 61. Okoliczność, że Łukasz w pewnym momencie przechodzi w narracji z trzeciej na pierwszą osobę liczby mnogiej, świadczy o tym, że był uczestnikiem wielu opisywanych wydarzeń (Dzieje 16:8-10; 20:5; 27:1). Ponadto, będąc dociekliwym badaczem, niewątpliwie zebrał informacje bezpośrednio od Pawła, Barnabasa, Filipa i innych chrześcijan, o których wspomina w swojej relacji.

¹⁴ Co stanowi treść Dziejów Apostolskich? Wcześniej, w sprawozdaniu ewangelicznym, Łukasz opisał, co robił i czego nauczał Jezus. Natomiast w Dziejach opisuje służbę jego naśladowców. Przedstawia ludzi, którzy wykonywali nadzwyczajne dzieło, choć wielu z nich uchodziło za „niewykształconych i prostych” (Dzieje 4:13). Krótko rzecz ujmując, ta natchniona relacja opowiada o początkach i rozwoju zboru chrześcijańskiego. Pokazuje, jakimi metodami i z jakim nastawieniem głosili pierwsi chrześcijanie (Dzieje 4:31; 5:42). Podkreśla rolę ducha świętego w rozprzestrzenianiu dobrej nowiny (Dzieje 8:29, 39, 40; 13:1-3; 16:6; 18:24, 25). Uwypukla główny temat Biblii, czyli to, jak Królestwo Boże pod władzą Chrystusa uświęci imię Boże. Ukazuje też, jak mimo zajadłych prześladowań wieść o tym Królestwie została rozgłoszona na ogromną skalę (Dzieje 8:12; 19:8; 28:30, 31).

15. Jakie korzyści odniesiemy z analizy Dziejów Apostolskich?

¹⁵ Analizowanie Dziejów Apostolskich jest pasjonujące i wzmacnia wiarę. Jeżeli będziemy rozmyślać o odważnych, gorliwych naśladowcach Chrystusa z I wieku, ich przykład poruszy nasze serca i pobudzi nas do brania wzoru z ich wiary. Będziemy lepiej przygotowani do wykonania zleconego nam dzieła: „Idźcie (...) i pozyskujcie uczniów”. Książka, którą właśnie czytasz, ma ci pomóc wnikliwie przestudiować Dzieje Apostolskie.

Praktyczny podręcznik biblijny

16. Jakiemu celowi ma służyć ta publikacja?

¹⁶ Cel wydania tej publikacji można ująć w trzech punktach: 1) Ma nas ona umocnić w przekonaniu, że Jehowa za pośrednictwem swojego świętego ducha wspiera dzieło głoszenia o Królestwie i pozyskiwania uczniów. 2) Ma wzmóc naszą gorliwość w służbie przez ukazanie przykładu pierwszych naśladowców Chrystusa. 3) Ma pogłębić nasz szacunek dla organizacji Jehowy oraz dla tych, którzy przewodzą działalności ewangelizacyjnej i sprawują nadzór nad zborami.

17, 18. Jaki układ ma ta książka i jakie jej cechy charakterystyczne mogą nam pomóc podczas studium osobistego?

¹⁷ A jaki jest układ tej książki? Podzielono ją na osiem części, z których każda omawia pewien fragment Dziejów Apostolskich. Poszczególne rozdziały nie analizują treści Dziejów werset po wersecie, lecz pokazują, jaka nauka płynie z opisanych zdarzeń i jak możemy osobiście zastosować to, czego się dowiedzieliśmy. Na początku każdego rozdziału zasygnalizowano jego główną myśl oraz podano, który fragment Dziejów Apostolskich będzie w nim rozważany.

¹⁸ Publikacja ta wyróżnia się też innymi cechami, dzięki którym okaże się pomocna podczas studium osobistego. Piękne ilustracje ułatwią nam wyobrażenie sobie pasjonujących wydarzeń przedstawionych w Dziejach Apostolskich. W wielu rozdziałach książki zamieszczono ramki z dodatkowymi informacjami. Część z tych ramek zawiera charakterystykę postaci biblijnych godnych naśladowania. Niektóre poruszają szczegóły dotyczące innych ludzi wymienionych w Dziejach Apostolskich, a także różnych miejsc, sytuacji i zwyczajów.

19. Jaką analizę warto od czasu do czasu przeprowadzić?

¹⁹ Książka ta pomoże ci dokonać szczerej samooceny. Bez względu na to, jak długo jesteś głosicielem Królestwa, warto, byś nieraz poświęcił chwilę na przeanalizowanie swoich priorytetów oraz nastawienia do chrześcijańskiej służby (2 Kor. 13:5). Zadaj sobie pytania: Czy pełnię służbę z poczuciem powagi chwili? (1 Kor. 7:29-31). Czy robię to z przekonaniem i gorliwością? (1 Tes. 1:5, 6). Czy staram się jak najaktywniej uczestniczyć w dziele świadczenia i pozyskiwania uczniów? (Kol. 3:23).

20, 21. Dlaczego wykonywane przez nas dzieło jest tak pilne i na co powinniśmy być zdecydowani?

²⁰ Zawsze pamiętajmy, że otrzymaliśmy ważne zadanie — głoszenia i pozyskiwania uczniów. Z każdym upływającym dniem dzieło to jest coraz pilniejsze. Szybko zbliża się koniec obecnego systemu rzeczy i nigdy wcześniej nie było zagrożone życie tak wielu ludzi. Nie wiemy, ile szczerych osób może jeszcze pozytywnie zareagować na rozgłaszane przez nas orędzie (Dzieje 13:48). Ale naszym obowiązkiem jest pomóc takim ludziom, zanim będzie za późno (1 Tym. 4:16).

²¹ Koniecznie więc naśladujmy pilnych ewangelizatorów z I wieku. Oby wnikliwe studium tej publikacji pobudziło cię do głoszenia z jeszcze większą gorliwością i odwagą. I oby umocniło cię w postanowieniu, by dalej wytrwale składać „dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” (Dzieje 28:23).