Żyjcie zgodnie z waszą przysięgą małżeńską!

ZAŚLUBINY to radosne i bardzo ważne wydarzenie. Państwo młodzi składają wówczas uroczyste przyrzeczenie, które ma wpływ na całe ich późniejsze życie. Świadkami tej przysięgi są zaproszeni goście, ale najważniejszym Świadkiem jest Jehowa Bóg.

Biblia nie wymaga, by zaślubiny wiązały się z jakąś szczególną ceremonią lub określonymi obrzędami. Jednakże w uznaniu dla Boskiego pochodzenia małżeństwa, doniosłe znaczenie tego kroku podkreśla zazwyczaj przysięga małżeńska, złożona podczas uroczystości religijnej. Od jakiegoś czasu Świadkowie Jehowy składają przysięgę następującej treści: „Ja, ......., oświadczam, że biorę sobie ciebie, ........, za prawowitą żonę (prawowitego męża) i że będę cię miłować i otaczać troskliwą opieką (troszczyć się o ciebie oraz darzyć głębokim szacunkiem) zgodnie z wyłożonym w Piśmie Świętym prawem Bożym obowiązującym chrześcijańskich mężów (chrześcijańskie żony), dopóki będziemy oboje żyć na ziemi w obrębie Boskiej instytucji małżeństwa”.a

O czym warto pomyśleć

Jeżeli pragniecie wstąpić w związek małżeński, to ogromnie cenne może się okazać rozważenie głębokiej treści i znaczenia tej przysięgi jeszcze przed ślubem. Salomon powiedział: „Nie bądź prędki w mówieniu i niech twoje serce nie wypowiada śpiesznie słowa przed Bogiem” (Kaznodziei 5:1). A jeśli już jesteście po ślubie? Wówczas odniesiecie korzyść z przemyślenia wagi przysięgi, którą złożyliście przed Jehową. Czy zgodnie z nią żyjecie? Chrześcijanie traktują poważnie składane obietnice. Salomon mówi dalej: „Co ślubowałeś, to wypełnij! Lepiej nie składać ślubów, niż nie wypełnić tego, co się ślubowało. Nie pozwól, aby twoje usta przywiodły do grzechu twoje ciało, i nie mów przed posłańcem Bożym, że to było przeoczenie” (Kaznodziei 5:3-5).

Rozważenie poszczególnych elementów przysięgi małżeńskiej niewątpliwie pomoże ją jeszcze lepiej zrozumieć.

„Biorę sobie”. Te początkowe słowa wskazują, że przyjmujesz osobistą odpowiedzialność za swą decyzję.

Pismo Święte nie zobowiązuje chrześcijan do małżeństwa. Sam Jezus Chrystus pozostał w stanie wolnym i zalecał go osobom, które „czynią miejsce dla tej wypowiedzi” (Mateusza 19:10-12). Z drugiej strony apostołowie Jezusa byli na ogół żonaci (Łukasza 4:38; 1 Koryntian 9:5). Zdecydowanie się na małżeństwo jest oczywiście sprawą osobistą. Biblia nikogo nie upoważnia, by nakłaniał do tego innych.

A zatem to ty postanawiasz, czy założyć rodzinę. Również najprawdopodobniej od ciebie zależy wybór partnera. Mówiąc w przysiędze małżeńskiej: „Biorę sobie ciebie...”, akceptujesz zarówno zalety, jak i wady tej osoby.

Z czasem zapewne zauważysz u współmałżonka cechy charakteru, z których nie zdawałeś sobie sprawy. Chwilami poczujesz się rozczarowany. Biblia mówi, że „wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzymian 3:23). Niewykluczone więc, iż będziesz musiał dokonać pewnych zmian, by dostosować się do partnera. Może się to okazać trudne i czasami będziesz miał ochotę dać za wygraną. Ale pamiętaj, że złożyłeś przysięgę małżeńską w obecności Jehowy. A On potrafi ci pomóc przezwyciężyć problemy.

„Za prawowitą żonę (prawowitego męża)”. Podczas pierwszego ślubu, kiedy Ewa została żoną Adama, Jehowa Bóg powiedział o małżonkach, że „staną się jednym ciałem” (Rodzaju 2:24; Mateusza 19:4-6). A zatem małżonków łączy najściślejsza więź, jaka może zespolić dwoje ludzi. Zawierając małżeństwo, zakładasz nową rodzinę. Uznajesz kogoś za „prawowitą żonę” lub „prawowitego męża”. Związek ten różni się od wszystkich innych. Postępowanie, które w stosunkach z drugimi może tylko trochę ranić, w obrębie małżeństwa często powoduje głębokie urazy.

Dla przykładu zastanówmy się nad radą biblijną z Listu do Efezjan 4:26: „Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym rozdrażnieniem”. Być może w kontaktach z krewnymi i przyjaciółmi nie zawsze rozwiązywałeś problemy tak szybko, jak by należało. Jednakże współmałżonek jest dla ciebie kimś bliższym niż jakikolwiek krewny czy przyjaciel. Zwlekanie z szybkim załatwieniem sprawy może zagrozić łączącej was wyjątkowej więzi.

Czy pozwalasz, by różnice zdań powodowały długotrwałą urazę lub rozdrażnienie? Czy nieporozumienia i napięta atmosfera utrzymują się przez kilka dni? Jeśli chcesz postępować zgodnie z przysięgą małżeńską, to gdy pojawią się trudności, pojednaj się ze współmałżonkiem, nim zgaśnie dzień. Oznacza to, że trzeba wybaczać i zapominać, jak również przyznawać się do własnych wad i uchybień (Psalm 51:7; Łukasza 17:3, 4).

„Że będę cię miłować”. Pan młody przysięga kochać żonę i otaczać ją troskliwą opieką. Odnosi się to między innymi do romantycznego uczucia, które zapewne zbliżyło ich do siebie. Ale to jeszcze za mało. Miłość ślubowana partnerowi przez chrześcijanina jest głębsza i ma szersze znaczenie.

W Liście do Efezjan 5:25 powiedziano: „Mężowie, wciąż miłujcie swe żony, jak też Chrystus umiłował zbór”. Jezus z pewnością nie darzy zboru tego rodzaju romantyczną miłością, jaka istnieje między mężczyzną a kobietą. Pojęcia „miłujcie” i „umiłował”, użyte w tym wersecie, pochodzą od słowa agápe, które określa miłość ugruntowaną na zasadach. W tym miejscu Biblia zachęca mężów, by przejawiali stałą, niezachwianą, wytrwałą miłość do żon.

Uczucie to nie opiera się na regule: „Kocham cię, ponieważ ty mnie kochasz”. Mąż przedkłada dobro żony nad własne i w podobny sposób żona kocha męża (Filipian 2:4). Pielęgnowanie głębokiej miłości do partnera pomoże ci żyć zgodnie ze złożoną przysięgą małżeńską.

„Otaczać troskliwą opieką”. Według pewnego słownika „troszczyć się” to „przejawiać troskę, dbałość o kogoś”. Musisz okazywać miłość zarówno słowem, jak i czynem! Zwłaszcza żona ciągle potrzebuje dowodów miłości męża. Nawet jeśli należycie zaspokaja on jej potrzeby materialne, to jeszcze nie wszystko. Niektóre żony mają pod dostatkiem pożywienia i mieszkają w wygodnych domach, ale są ogromnie nieszczęśliwe, ponieważ mężowie je zaniedbują lub lekceważą.

Natomiast jeśli żona wie, że jest kochana i szanowana, z pewnością czuje się szczęśliwa. Oczywiście to samo można powiedzieć o mężu. Prawdziwą miłość bardzo wzmacniają szczere wyrazy czułości. W Pieśni nad Pieśniami zakochany pasterz wyznał: „Jak piękne są twoje przejawy miłości, moja siostro, moja oblubienico! O ileż lepsze są twoje przejawy miłości niż wino, a zapach twych olejków niż wszelkie wonności!” (Pieśń 4:10, NW).

„Darzyć głębokim szacunkiem”. W ciągu wieków niektórzy mężczyźni maltretowali i poniżali swoje żony. Według czasopisma World Health nawet dzisiaj „przemoc wobec kobiet występuje w każdym państwie, we wszystkich warstwach społecznych i ekonomicznych. W wielu kręgach kulturowych pokutuje pogląd, że mężowie mają prawo bić żony”. Większość mężczyzn zapewne tak się nie zachowuje. Niemniej wielu z nich raczej mało interesuje się sprawami, które obchodzą kobiety. Wskutek tego niejedna jest negatywnie ustosunkowana do mężczyzn. Niektóre żony mawiają: „Kocham męża, ale po prostu nie potrafię go szanować!”

Jednakże kobieta, która stara się okazywać szacunek mężowi nawet wówczas, gdy ten od czasu do czasu nie spełnia jej oczekiwań, zjednuje sobie uznanie Boga Jehowy. Akceptuje bowiem pozycję wyznaczoną przez Niego mężowi (1 Koryntian 11:3; Efezjan 5:23). Głęboki szacunek dla męża wchodzi więc w zakres wielbienia Jehowy i posłuszeństwa wobec Niego. Takie posłuszeństwo bogobojnej kobiety z pewnością nie ujdzie uwagi Stwórcy (Efezjan 5:33; 1 Piotra 3:1-6; porównaj Hebrajczyków 6:10).

Okazywanie sobie szacunku obowiązuje obie strony, lecz zamiast go tylko oczekiwać czy wręcz żądać, trzeba raczej nań zasłużyć. Na przykład w małżeństwie nie ma miejsca na docinki lub obelgi. Wypowiadanie kąśliwych uwag o współmałżonku nie świadczy ani o miłości, ani o szacunku. Nic dobrego nie wyniknie też z ujawniania drugim wad partnera czy opowiadania o nich publicznie. Nawet w żartach można okazać rażący brak szacunku pod tym względem. Zarówno do mężów, jak i do żon odnoszą się słowa z Listu do Efezjan 4:29, 32, gdzie czytamy: „Niech z waszych ust nie wychodzi żadna zgniła wypowiedź, lecz wszelka wypowiedź dobra ku zbudowaniu, stosownie do potrzeby, (...) stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący”.

„Zgodnie z wyłożonym w Piśmie Świętym prawem Bożym”. Bóg pragnie, byśmy korzystali ze swobody wyboru i działania. Nie obarcza nas brzemieniem drobiazgowych przepisów dotyczących pożycia małżeńskiego. Jednakże dla naszego dobra ustalił pewne wytyczne.

Na świecie opublikowano mnóstwo porad małżeńskich, a wiele osób ma własny pogląd na ten temat. Ale bądźcie ostrożni! Większość obiegowych opinii pozostaje w sprzeczności z Biblią.

Pamiętajcie również, że sytuacja każdej pary jest inna. W pewnym sensie małżeństwa są jak płatki śniegu. Z daleka wydają się podobne, ale w gruncie rzeczy każde jest niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju. W żadnym innym małżeństwie na świecie nie są złączone ze sobą takie same osobowości, jak wasze. Dlatego nie śpieszcie się z przyjmowaniem poglądów innych ludzi. Nie ma reguły sformułowanej przez człowieka, którą można by dopasować do każdej pary!

Natomiast wszystkie zasady zawarte w Biblii są prawdziwe i mają praktyczną wartość. Apostoł Paweł napisał: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania” (2 Tymoteusza 3:16; Psalm 119:151). Jeżeli czytacie Biblię i stosujecie się do jej nauk w życiu codziennym, uda wam się żyć zgodnie z waszą przysięgą małżeńską (Psalm 119:105).

„Dopóki będziemy oboje żyć na ziemi”. Słowa te wskazują na długotrwałość tego związku. Bóg polecił: „Opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją” (1 Mojżeszowa 2:24). Jehowa pragnie, byście stanowili wspólnotę. Toteż wspólnie Mu służcie i wspólnie studiujcie Jego Słowo. Znajdujcie czas na wspólne spacery, wspólny odpoczynek, wspólne posiłki. Wspólnie cieszcie się życiem!

Niektóre pary dokładają starań, by codziennie wygospodarować czas na wspólną rozmowę. Taka wspólnota jest nieodzowna do szczęścia nawet długoletnim małżeństwom.

„W obrębie Boskiej instytucji małżeństwa”. Małżeństwo jest darem od jego Twórcy — Jehowy Boga (Przysłów 19:14). Bagatelizowanie zaleceń Jehowy zagrozi nie tylko waszemu szczęściu małżeńskiemu, ale i waszej więzi z Bogiem. Natomiast kiedy oboje będziecie pielęgnować silną więź z Jehową, co uwidoczni się w posłuszeństwie wobec Jego praw, wtedy będziecie też żyć w pokojowych stosunkach z innymi i ze sobą (Przysłów [Przypowieści] 16:7).

Nigdy nie zapominajcie, że najważniejszym Świadkiem waszej przysięgi małżeńskiej jest Jehowa. Stale żyjcie zgodnie z tym uroczystym przyrzeczeniem, a wówczas wasze małżeństwo przysporzy chwały i czci Jehowie Bogu!

[Przypis]

[Napis na stronie 22]

Małżeństwa w pewnym sensie są jak płatki śniegu. Z daleka wszystkie wydają się jednakowe, ale w gruncie rzeczy każde jest niepowtarzalne

[Prawa własności]

Płatki śniegu/​Dover