Reaguj na głos sumienia

„Dla czystych wszystko jest czyste, natomiast dla skalanych i wyzutych z wiary nic nie jest czyste” (TYTUSA 1:15).

1. Co łączyło Pawła ze zborami na Krecie?

PO TRZECIEJ podróży misjonarskiej apostoł Paweł został aresztowany, a potem odesłany do Rzymu, gdzie spędził jako więzień dwa lata. Co zrobił, gdy odzyskał wolność? Po pewnym czasie udał się z Tytusem na Kretę. Później napisał do niego: „Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, byś skorygował to, co wadliwe, i mianował starszych” (Tytusa 1:5). Podczas wywiązywania się z tego zadania Tytus stykał się z ludźmi o różnych sumieniach.

2. Z jakim problemem Tytus zetknął się na Krecie?

² Paweł udzielił Tytusowi rad na temat kwalifikacji starszych zboru, a następnie wspomniał o sporym gronie „ludzi krnąbrnych, czczych gadułów i zwodzicieli umysłu”. ‛Burzyli oni całe domy, nauczając rzeczy, których nie powinni’. Tytus miał ‛wciąż ich upominać’ (Tytusa 1:10-14; 1 Tymoteusza 4:7). Paweł dodał, że umysły i sumienia tych ludzi są „skalane”. Użył tu słowa określającego coś, co jest poplamione, na przykład piękna szata jakimś barwnikiem (Tytusa 1:15). Niektórzy z tamtejszych chrześcijan mogli mieć pochodzenie żydowskie, ponieważ ‛obstawali przy obrzezaniu’. Dzisiejszym zborom nie zagrażają osoby głoszące taki pogląd. Niemniej z rad Pawła udzielonych Tytusowi możemy się sporo dowiedzieć na temat sumienia.

Ludzie o skalanym sumieniu

3. Co Paweł napisał do Tytusa na temat sumienia?

³ Zwróćmy uwagę, w jakim kontekście Paweł wspomniał o sumieniu. „Dla czystych wszystko jest czyste, natomiast dla skalanych i wyzutych z wiary nic nie jest czyste, ale zarówno ich umysły, jak i sumienia są skalane. Publicznie oznajmiają, iż znają Boga, lecz swymi uczynkami się go zapierają”. W tamtym czasie niektórzy najwyraźniej musieli dokonać zmian, żeby znowu mogli być „zdrowi w wierze” (Tytusa 1:13, 15, 16). Nie potrafili odróżnić tego, co czyste, od tego, co nieczyste, i miało to związek z ich sumieniem.

4, 5. Jaki błąd popełniali niektórzy w zborze wczesnochrześcijańskim i jak to się na nich odbijało?

⁴ Ponad 10 lat wcześniej chrześcijańskie ciało kierownicze orzekło, że kto chce zostać prawdziwym chwalcą Boga, nie musi dać się obrzezać. O tej decyzji poinformowano zbory (Dzieje 15:1, 2, 19-29). Jednak niektórzy na Krecie wciąż ‛obstawali przy obrzezaniu’. Otwarcie kwestionowali stanowisko ciała kierowniczego, „nauczając rzeczy, których nie powinni” (Tytusa 1:10, 11). Mając wypaczony sposób myślenia, być może propagowali przepisy Prawa Mojżeszowego co do pokarmów i czystości rytualnej. Niewykluczone, że wychodzili nawet poza jego ramy — jak to czynili ich poprzednicy z czasów Jezusa — a także rozpowszechniali żydowskie baśnie i krzewili ludzkie przykazania (Marka 7:2, 3, 5, 15; 1 Tymoteusza 4:3).

⁵ Takie myślenie negatywnie wpływało na ich osąd i poczucie moralności, czyli sumienie. Paweł napisał: „Dla skalanych i wyzutych z wiary nic nie jest czyste”. Ich sumienie tak się wypaczyło, że już nie mogło wiarygodnie kierować ich czynami i poglądami. Ponadto osądzali decyzje współwyznawców w sprawach osobistych, w których każdy mógł postanowić inaczej. Owi Kreteńczycy uważali więc za nieczyste to, co w gruncie rzeczy takie nie było (Rzymian 14:17; Kolosan 2:16). Twierdzili, że znają Boga, ale ich uczynki temu zaprzeczały (Tytusa 1:16).

„Dla czystych wszystko jest czyste”

6. O jakich dwóch grupach wspomniał Paweł?

⁶ Jaki pożytek możemy odnieść ze słów Pawła skierowanych do Tytusa? Spójrzmy na ukazany w nich kontrast: „Dla czystych wszystko jest czyste, natomiast dla skalanych i wyzutych z wiary nic nie jest czyste, ale zarówno ich umysły, jak i sumienia są skalane” (Tytusa 1:15). Paweł na pewno nie sugerował, że chrześcijanin zachowujący czystość moralną absolutnie wszystko uważa za czyste i dozwolone. Na przykład w jednym z wcześniejszych listów wyraźnie napisał, że kto uprawia rozpustę, bałwochwalstwo czy spirytyzm, ten ‛nie odziedziczy królestwa Bożego’ (Galatów 5:19-21). Paweł wyraził zatem ogólną prawdę o dwóch grupach ludzi — o tych, którzy są czyści pod względem moralnym i duchowym, oraz o tych, którzy tacy nie są.

Różne sumienia, różne decyzje

9. Jaką rolę odgrywa sumienie, jeśli „wszystko jest czyste”?

⁹ Co więc Paweł miał na myśli, mówiąc, że „dla czystych wszystko jest czyste”? Chodziło mu o chrześcijan, którzy sposób myślenia i poczucie moralności zharmonizowali z miernikami Boga zawartymi w Jego natchnionym Słowie. Takie osoby wiedzą, że w wielu sprawach, których Bóg bezpośrednio nie potępił, można podjąć rozmaite decyzje. Wystrzegają się osądzania drugich, a to, czego Bóg nie gani, uważają za „czyste”. Nie oczekują od innych podzielania ich zapatrywań na te aspekty życia, co do których Biblia nie podaje wyraźnych wskazówek.