1, 2. (a) Jaką decyzję podjął Mojżesz w wieku 40 lat? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Dlaczego Mojżesz wybrał życie w ucisku razem z ludem Bożym?

MOJŻESZ wiedział, co Egipt ma do zaoferowania. Widywał imponujące wille bogaczy. Należał do rodziny królewskiej. „Został wyszkolony we wszelkiej mądrości Egipcjan”, co zapewne obejmowało sztukę, astronomię, matematykę i inne dziedziny nauki (Dzieje 7:22). Miał w zasięgu ręki bogactwo, władzę i przywileje, o jakich zwykły Egipcjanin mógł tylko pomarzyć!

² Ale w wieku 40 lat podjął decyzję, która musiała wprawić w zdumienie jego przybraną rodzinę królewską. Wybrał inne życie — nawet nie tak zwane normalne życie, jakie wiedli przeciętni Egipcjanie, lecz życie pośród niewolników! Dlaczego? Bo wierzył (odczytaj Hebrajczyków 11:24-26). Dzięki wierze widział znacznie więcej niż tylko otaczający go fizyczny świat. Jako człowiek duchowy, wierzył w „Niewidzialnego” — w Jehowę — i w spełnienie się Jego obietnic (Hebr. 11:27).

4. Co Mojżesz dostrzegł, jeśli chodzi o „uciechę z grzechu”?

⁴ Oczami wiary Mojżesz dostrzegł, że „uciecha z grzechu” jest chwilowa. Niektórzy mogliby argumentować, że chociaż Egipt jest przesiąknięty bałwochwalstwem i okultyzmem, to przecież stał się mocarstwem światowym, podczas gdy lud Jehowy cierpi niewolę! Mojżesz wiedział jednak, że za sprawą Boga sytuacja może się zmienić. Chociaż ludziom dogadzającym sobie pozornie dobrze się wiodło, wierzył, iż niegodziwi skończą marnie. Dlatego nie uległ pokusie „tymczasowej uciechy z grzechu”.

5. Co pomoże nam oprzeć się pokusie czerpania „tymczasowej uciechy z grzechu”?

⁵ Jak ty możesz się oprzeć pokusie czerpania „tymczasowej uciechy z grzechu”? Nigdy nie zapominaj, że grzeszna przyjemność jest ulotna. Oczami wiary dostrzegaj, że „świat przemija i tak jest z jego pragnieniem” (1 Jana 2:15-17). Myśl o przyszłości, jaka czeka grzeszników nieokazujących skruchy. Stoją oni „na gruncie bardzo śliskim i (...) straszny spotka ich koniec” (Ps. 73:18, 19, Biblia Warszawsko-Praska). W chwili pokusy zadaj sobie pytanie: „Jakiej przyszłości pragnę dla siebie?”.