URZĘDOWA SZATA

Hebrajski wyraz ʼaddéret opisuje coś „majestatycznego” (Eze 17:8; Za 11:3), a gdy chodzi o ubiór, najwyraźniej określa szeroką szatę (lub płaszcz), prawdopodobnie nakładaną na ramiona, wykonaną ze skóry albo tkaniny z włosia lub wełny.

Na to, że wyraz ten może oznaczać szatę z włosia, wskazuje opis pierworodnego syna Izaaka, Ezawa. Urodził się on „cały czerwony jak urzędowa szata włosiana; toteż nazwano go imieniem Ezaw” (Rdz 25:25). Podobieństwo do szaty urzędowej zapewne wynikało nie z tego, że był czerwony, lecz z tego, że był owłosiony.

Tam, gdzie ʼaddéret opisuje urzędową szatę Eliasza i Elizeusza, zostało w Septuagincie oddane greckim słowem meloté (oznaczającym skórę owczą lub inną pokrytą włosem) (1Kl 19:13). Sugeruje to, że szatę tę wykonano ze skóry z pozostawioną sierścią, co przywodzi na myśl ubiór noszony przez niektórych beduinów. Wzmianka Pawła o prześladowanych sługach Bożych, którzy „chodzili w skórach owczych, w skórach kozich”, może nawiązywać do tych proroków Jehowy (Heb 11:37). Biblia wspomina, że Jan Chrzciciel nosił szatę z sierści wielbłądziej, choć nie nazywa jej urzędową szatą prorocką (Mk 1:6).

Jak się wydaje, po takich urzędowych szatach z włosia — niezależnie od ich kroju — można było bez trudu rozpoznać pewnych proroków. Kiedy królowi Achazjaszowi wspomniano o mężczyźnie, który „miał szatę z sierści, biodra zaś miał opasane skórzanym pasem”, ten od razu się domyślił, że to prorok Eliasz (2Kl 1:8). Eliasz użył tej szaty, gdy powoływał swego następcę — zarzucił ją na Elizeusza, a ten zostawił orkę i poszedł za nim (1Kl 19:19-21). Później, gdy Eliasz wstąpił w wichrze ku górze, szatę tę podniósł Elizeusz i rozdzielił nią Jordan podobnie jak jego pan (2Kl 2:3, 8, 13, 14). Tego rodzaju szaty z włosia przypuszczalnie nosili niekiedy fałszywi prorocy, zwodząc ludzi, by uznawali ich za prawdziwych proroków Jehowy i wierzyli ich wypowiedziom (Za 13:4).

Słowo ʼaddéret mogło też określać kosztowne szaty i szaty królewskie, takie jak „piękna urzędowa szata z Szinearu”, którą przywłaszczył sobie Achan (Joz 7:21, 24). Starożytna Babilonia (Szinear) słynęła z pięknych szat. Król Niniwy na znak skruchy „zdjął z siebie urzędową szatę” — zapewne okazałą i kosztowną — i odział się w wór (Jon 3:6).