Chrześcijanom potrzeba wytrwałości

„Przydajcie do waszej wiary (...) wytrwałość” (2 PIOTRA 1:5, 6, NW).

1, 2. Dlaczego każdy z nas musi wytrwać do końca?

NADZORCA podróżujący i jego żona odwiedzili współchrześcijanina mającego już ponad 90 lat. Mężczyzna ów całe dziesięciolecia spędził w służbie pełnoczasowej. W trakcie rozmowy opowiedział im o wielu zadaniach, które miał przywilej wykonywać w tym okresie. „A teraz jestem do niczego” — żalił się, a po twarzy popłynęły mu łzy. Nadzorca otworzył Biblię i przytoczył słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Mateusza 24:13: „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”. Następnie spojrzał na tego drogiego brata i powiedział: „Ostatnie zadanie stojące przed każdym z nas — bez względu na to, jak dużo czy jak mało może zdziałać — polega na wytrwaniu do końca”.

² Rzeczywiście, każdy z nas, chrześcijan, musi wytrwać do końca tego systemu rzeczy lub do końca swego życia. Nie ma innego sposobu, by Jehowa uznał nas za godnych zbawienia. Uczestniczymy w wyścigu o życie i musimy ‛biec wytrwale’, aż przekroczymy linię mety (Hebrajczyków 12:1). Apostoł Piotr podkreślił znaczenie tego przymiotu, nawołując współchrześcijan: „Przydajcie do waszej wiary (...) wytrwałość” (2 Piotra 1:5, 6, NW). Ale czym właściwie jest wytrwałość?

Czym jest wytrwałość

3, 4. Co to znaczy wytrwać?

³ Jaka treść kryje się w słowie „wytrwać”? Grecki odpowiednik tego czasownika (hy·po·meʹno) dosłownie znaczy „pozostać lub stać pod”. W Biblii występuje on 17 razy. Według leksykografów W. Bauera, F. W. Gingricha i F. Dankera oznacza „pozostać zamiast uciec (...), nie ustąpić, wytrzymać”. Grecki rzeczownik tłumaczony na „wytrwałość” (hy·po·mo·neʹ) pojawia się ponad 30 razy. William Barclay w dziele A New Testament Wordbook (Słownik Nowego Testamentu) mówi o tym przymiocie: „Jest to stan umysłu, który umożliwia znoszenie przeciwności, ale nie towarzyszy temu rezygnacja, lecz płomienna nadzieja (...) Jest to przymiot, dzięki któremu człowiek stoi twarzą do wiatru. Jest to zaleta, która najcięższą próbę może przemienić w chwałę, gdyż ponad bólem dostrzega cel”.

⁴ A zatem wytrwałość uzdalnia nas do tego, by pomimo przeciwności czy trudności nie rezygnować i nie tracić nadziei (Rzymian 5:3-5, BT). Kieruje wzrok ponad obecnymi cierpieniami na cel — na nagrodę, którą jest życie wieczne w niebie lub na ziemi (Jakuba 1:12).

Dlaczego potrzebna jest wytrwałość?

5. (a) Dlaczego wszystkim chrześcijanom ‛potrzeba wytrwałości’? (b) Na jakie dwie kategorie można podzielić próby, z którymi się spotykamy?

⁵ Każdemu z nas, chrześcijan, ‛potrzeba wytrwałości’ (Hebrajczyków 10:36). Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że ‛spotykamy się z różnymi próbami’. Tekst grecki tego wersetu z Listu Jakuba 1:2 (NW) nasuwa myśl o niespodziewanym i niepożądanym spotkaniu, chociażby takim, jak stanięcie oko w oko z bandytą (porównaj Łukasza 10:30). Napotykane przez nas próby można podzielić na dwie kategorie: na te, które nawiedzają ogół ludzi wskutek odziedziczonego grzechu, oraz te, które przechodzimy z powodu naszej pobożności (1 Koryntian 10:13, BT; 2 Tymoteusza 3:12). Na czym one polegają?

6. Jak pewien Świadek okazywał wytrwałość pomimo bolesnej choroby?

⁶ Poważna choroba. Podobnie jak Tymoteusz, niektórzy chrześcijanie muszą znosić „częste (...) niedomagania” (1 Tymoteusza 5:23). Zwłaszcza w sytuacji, gdy cierpimy na przewlekłą, czasem bardzo bolesną chorobę, musimy trwać z pomocą Bożą, nie załamując się ani nie tracąc z oczu naszej chrześcijańskiej nadziei. Rozważmy przykład pewnego Świadka mającego niewiele ponad 50 lat, który toczył długą i ciężką walkę z szybko rosnącym guzem złośliwym. W czasie dwóch operacji niezachwianie odmawiał przyjęcia transfuzji (Dzieje 15:28, 29). Ale guz znowu pojawił się w brzuchu i zaczął się rozrastać w pobliżu kręgosłupa, co sprawiało niewyobrażalny ból, którego nie można było uśmierzyć żadną ilością leków. Jednakże ów Świadek nie skupił całej uwagi na cierpieniu, lecz wypatrywał nagrody życia w nowym świecie. A o swej głębokiej nadziei w dalszym ciągu opowiadał lekarzom, pielęgniarkom i osobom, które go odwiedzały. Wytrwał do samego końca — aż do śmierci. Być może twoje dolegliwości nie zagrażają życiu ani nie wiążą się z takimi cierpieniami, jakich doświadczył ów drogi brat, mimo to mogą stanowić wielką próbę wytrwałości.

7. Jaki rodzaj cierpień muszą znosić niektórzy nasi duchowi bracia i siostry?

⁷ Cierpienia w sferze emocjonalnej. Niektórzy słudzy Jehowy odczuwają czasami „boleść serca”, pociągającą za sobą „upadek ducha” (Przysłów [Przypowieści] 15:13, NW). W tych „trudnych czasach” silna depresja nie należy do rzadkości (2 Tymoteusza 3:1). W czasopiśmie Science News z 5 grudnia 1992 roku podano: „Współczynnik głębokich depresji, które często uniemożliwiają prowadzenie normalnego życia, zwiększa się z każdym następnym pokoleniem urodzonym po roku 1915”. Przyczyny tej choroby bywają różne: od czynników fizjologicznych po ciężkie przeżycia. Niektórzy chrześcijanie doznający cierpień natury emocjonalnej muszą dzień w dzień toczyć walkę, by się nie załamać, co wymaga wytrwałości. Ale się nie poddają. Pomimo łez dochowują wierności Jehowie (porównaj Psalm 126:5, 6).

8. Jaką próbę możemy napotkać, jeśli chodzi o naszą sytuację materialną?

⁸ Jedną z prób mogą być też poważne kłopoty finansowe. Kiedy pewien brat ze stanu New Jersey w USA nagle znalazł się bez pracy, ogarnął go zrozumiały niepokój o to, jak wyżywi rodzinę i czy nie straci domu. Jednakże nie spuszczał z oczu nadziei Królestwa. W czasie poszukiwań nowej pracy wykorzystał okazję, by zostać pionierem pomocniczym. W końcu znalazł też zatrudnienie (Mateusza 6:25-34).

9. (a) Dlaczego po śmierci kogoś bliskiego możemy potrzebować wytrwałości? (b) Jakie wersety biblijne pokazują, że łzy są w takiej sytuacji czymś naturalnym?

⁹ Jeżeli utraciłeś kogoś bliskiego, wytrwałość jest ci potrzebna jeszcze długo po tym, gdy twoje otoczenie powróci do codziennych zajęć. Może się też okazać, iż szczególnie trudne chwile przeżywasz, kiedy nadchodzi każda kolejna rocznica śmierci. Ale przejawianie wytrwałości nie oznacza, że nie wolno ci ronić łez smutku. Opłakiwanie śmierci ukochanej osoby jest najzupełniej normalne i wcale nie dowodzi braku wiary w zmartwychwstanie (1 Mojżeszowa 23:2; porównaj Hebrajczyków 11:19). Przecież Jezus zapłakał po śmierci Łazarza, mimo iż wcześniej z całkowitym przekonaniem zapewnił Martę: „Zmartwychwstanie brat twój”. I Łazarz rzeczywiście zmartwychwstał! (Jana 11:23, 32-35, 41-44).

10. Jakie szczególne powody do przejawiania wytrwałości ma lud Jehowy?

¹⁰ Lud Jehowy nie tylko musi znosić takie próby jak ogół ludzi, ale ma jeszcze inne, szczególne powody, by przejawiać wytrwałość. „Wszystkie narody pałać będą nienawiścią do was dla imienia mego” — ostrzegł Jezus (Mateusza 24:9). Powiedział także: „Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą” (Jana 15:20). Co wywołuje taką nienawiść i prześladowania? Otóż bez względu na to, w którym miejscu na ziemi służymy Bogu, Szatan stara się złamać naszą prawość wobec Jehowy (1 Piotra 5:8; porównaj Objawienie 12:17). W tym celu często roznieca ogień prześladowań, wystawiając naszą wytrwałość na wielką próbę.

11, 12. (a) Jaką próbę wytrwałości przeżyli Świadkowie Jehowy oraz ich dzieci w latach trzydziestych i na początku lat czterdziestych? (b) Dlaczego Świadkowie Jehowy nie oddają hołdu symbolom państwowym?

¹¹ Na przykład w latach trzydziestych i na początku lat czterdziestych naszego stulecia w USA i w Kanadzie Świadkowie Jehowy i ich dzieci spotykali się z prześladowaniami, gdyż ze względu na swe sumienie nie składali hołdu symbolom państwowym. Świadkowie szanują emblematy kraju, w którym żyją, ale stosują się do zasady podanej w Prawie Bożym w Księdze 2 Mojżeszowej 20:4, 5: „Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym [„wymagającym wyłącznego oddania”, NW]”. Gdy niektóre dzieci Świadków wydalono ze szkół za to, że pragnęły oddawać cześć wyłącznie Jehowie Bogu, współwyznawcy założyli Szkoły Królestwa, żeby mogły się dalej uczyć. Powróciły do szkół publicznych, gdy Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznał ich stanowisko, wynikające z przekonań religijnych, co również dzisiaj czynią światłe narody. A nieustraszona wytrwałość tych dzieci stanowi wspaniały przykład zwłaszcza dla chrześcijańskiej młodzieży, która obecnie jest przedmiotem drwin, gdy stara się żyć zgodnie z miernikami biblijnymi (1 Jana 5:21).

¹² Ponieważ napotykamy rozmaite próby — zarówno te, które przechodzi ogół ludzi, jak i te, które spadają na nas z powodu chrześcijańskich przekonań — więc jest nam potrzebna wytrwałość. Ale jak możemy wytrwać?

Jak wytrwać do końca?

13. Jak Jehowa udziela wytrwałości?

¹³ Lud Boży jest w zdecydowanie lepszej sytuacji niż ci, którzy nie czczą Jehowy. Możemy bowiem zwracać się o pomoc do „Boga, który udziela wytrwałości” (Rzymian 15:5, NW). Ale jak Jehowa to czyni? Między innymi przez podanie w swoim Słowie, Biblii, przykładów wytrwałości (Rzymian 15:4). Kiedy o nich rozmyślamy, nie tylko czujemy się zachęceni do trwania, ale dowiadujemy się jeszcze, jak tego dokonać. Rozważmy dwa wybitne przykłady — nieustraszoną wytrwałość Hioba (Joba) i nieskazitelną wytrwałość Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 12:1-3; Jakuba 5:11).

14, 15. (a) Jakie próby zniósł Hiob? (b) Dzięki czemu Hiob zdołał je przetrwać?

¹⁴ Jakie zdarzenia wystawiły na próbę wytrwałość Hioba? Popadł on w trudności materialne, gdy stracił większość swoich dóbr (Joba 1:14-17; porównaj Joba 1:3). Odczuł ogromny ból, kiedy gwałtowny wicher uśmiercił mu wszystkie dzieci, całą dziesiątkę (Joba 1:18-21). Zapadł na poważną i niezmiernie bolesną chorobę (Joba 2:7, 8; 7:4, 5). Żona nalegała na niego, by się odwrócił od Boga (Joba 2:9). Bliscy towarzysze ranili go swymi nieżyczliwymi i kłamliwymi uwagami (porównaj Joba 16:1-3 i Joba 42:7). Mimo to Hiob się nie załamał i zachował prawość (Joba 27:5). Na podobne próby bywają wystawieni dzisiejsi słudzy Jehowy.

¹⁵ Jak Hiob zdołał znieść te wszystkie przeciwności? Podtrzymywała go na duchu przede wszystkim nadzieja. „Drzewo może mieć nadzieję” — oświadczył. „Choć jest ścięte, znowu się odradza, a jego pędy rosną dalej” (Joba 14:7). A jaką nadzieję żywił? Kilka wersetów dalej czytamy jego słowa: „Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje? (...) Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, będziesz tęsknił za tworem swoich rąk” (Joba 14:14, 15). Hiob rzeczywiście wybiegał myślą poza swój ból. Wiedział, że próby nie będą trwać wiecznie. W najgorszym razie będzie musiał je znosić do śmierci. Ale ufnie spodziewał się, że Jehowa, który w swej miłości pragnie wskrzesić zmarłych, przywróci go do życia (Dzieje 24:15).

16. (a) Czego na temat wytrwałości można się nauczyć z przykładu Hioba? (b) Jak realna musi być dla nas nadzieja Królestwa i dlaczego?

¹⁶ Czego można się nauczyć z wytrwałości Hioba? Jeżeli chcemy wytrwać do końca, nigdy nie wolno nam stracić z oczu nadziei. Pamiętajmy przy tym, że skoro nadzieja Królestwa jest pewna, to każde cierpienie jest w gruncie rzeczy „chwilowe” (2 Koryntian 4:16-18). Nasze cudowne widoki na przyszłość oparte są na mocnej podstawie — na obietnicy Jehowy, iż wkrótce nastanie czas, gdy On „otrze wszelką łzę z oczu (...) [naszych] i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu [„bólu”, NW] już nie będzie” (Objawienie 21:3, 4). Ta ‛niezawodna nadzieja’ musi strzec naszych myśli (Rzymian 5:4, 5; 1 Tesaloniczan 5:8). Powinna być dla nas całkowicie realna — tak realna, byśmy oczami wiary widzieli siebie w nowym świecie: Jak każdego dnia budzimy się w dobrym zdrowiu i z jasnym umysłem, nie borykając się z żadną chorobą czy depresją, jak żyjemy bezpiecznie, nie dręczeni żadnymi kłopotami finansowymi, oraz jak nie musimy już opłakiwać śmierci naszych bliskich, a zamiast tego doznajemy wzruszenia, widząc ich wskrzeszonych z martwych (Hebrajczyków 11:1). Gdybyśmy nie żywili takiej nadziei, próby mogłyby nas przytłoczyć, tak iż upadlibyśmy na duchu. Ale dzięki niej mamy niezwykle silną motywację, by wciąż walczyć, by trwać do samego końca!

17. (a) Jakie próby zniósł Jezus? (b) Jaka okoliczność zdaje się świadczyć o ogromie cierpień Jezusa? (Zobacz przypis).

¹⁷ Biblia nawołuje nas, byśmy ‛wpatrywali się pilnie’ w Jezusa oraz ‛wzięli go ściśle pod uwagę’. Z jakich prób Jezus wyszedł zwycięsko? Wiele z nich było wynikiem grzechów i niedoskonałości innych osób. Zniósł nie tylko „sprzeciwy ze strony grzeszników”, ale także problemy powstające wśród jego uczniów, między innymi ciągłe spory o to, kto z nich jest największy. Prócz tego przeszedł bezprzykładną próbę wiary: „Zniósł pal męki” (Hebrajczyków 12:1-3, NW; Łukasza 9:46; 22:24). Trudno sobie nawet wyobrazić, jak bardzo cierpiał psychicznie i fizycznie, gdy został przybity do pala i umierał haniebną śmiercią, jak bluźnierca.a

18. Jakie dwa czynniki, wymienione przez Pawła, podtrzymywały Jezusa?

¹⁸ Dzięki czemu Jezus wytrwał do końca? Apostoł Paweł wymienił dwa czynniki będące dla Jezusa wsparciem: „modlitwy i błagania” oraz „radość, która była wystawiona przed nim”. Ten doskonały Syn Boży nie wstydził się prosić o pomoc. Zanosił modlitwy „z wielkim wołaniem i ze łzami” (Hebrajczyków 5:7; 12:2, NW). A gdy zbliżał się czas największej próby, odczuwał szczególną potrzebę, by raz po raz żarliwie modlić się o siły (Łukasza 22:39-44). Odpowiadając na błagania Jezusa, Jehowa nie usunął próby, lecz dodał mu sił, by mógł ją znieść. Jezus wytrwał również dlatego, że kierował swe myśli poza pal męki, na nagrodę — na radość, której miał zaznać, gdy przyczyni się do uświęcenia imienia Jehowy i wykupi rodzinę ludzką ze śmierci (Mateusza 6:9; 20:28).

19, 20. Jak przykład Jezusa pomaga nam zachować realistyczny pogląd na wytrwałość?

¹⁹ Z przykładu Jezusa możemy wyciągnąć wiele wniosków pozwalających zachowywać realistyczny pogląd na wytrwałość. Okazywanie jej nie należy do rzeczy łatwych. Jeżeli stwierdzasz, że trudno jest ci znieść jakąś szczególną próbę, może cię pokrzepić świadomość, iż Jezusowi także nie przychodziło to łatwo. Chcąc wytrwać do końca, musimy raz po raz modlić się o siły. W czasie próby niekiedy możemy czuć się niegodni, by zanosić modlitwy. Ale Jehowa zaprasza nas, byśmy otworzyli przed nim serca, gdyż ‛On ma o nas staranie’ (1 Piotra 5:7). A wśród obietnic zawartych w Słowie Jehowy znajduje się też Jego zobowiązanie, że osobom wzywającym Go z wiarą udzieli „mocy wykraczającej poza to, co jest normalne” (2 Koryntian 4:7-9, NW).

²⁰ Niekiedy musimy trwać pomimo łez. Ból znoszony przez Jezusa na palu męki nie był sam w sobie powodem do radości. Przeciwnie, radość była nagrodą, która dopiero go czekała. Nie świadczyłoby to więc o poczuciu rzeczywistości, gdybyśmy się spodziewali, że w czasie prób ciągle będziemy się radować i weselić (porównaj Hebrajczyków 12:11). Jeżeli jednak mamy wzrok utkwiony w przyszłość, w nagrodę, to nawet w najtrudniejszej sytuacji prawdopodobnie będziemy potrafili ‛uważać to za samą radość’ (Jakuba 1:2-4, NW; Dzieje 5:41). Ważne jest, że pozostajemy nieugięci, nawet jeśli towarzyszą temu łzy. Jezus przecież nie powiedział: „Zbawiony zostanie ten, kto wyleje najmniej łez”, lecz: „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mateusza 24:13).

21. (a) Co zgodnie z 2 Piotra 1:5, 6 powinniśmy przydać do naszej wytrwałości? (b) Jakie pytania zostaną omówione w następnym artykule?

²¹ Wytrwałość jest więc konieczna do zbawienia. Jednakże w Liście 2 Piotra 1:5, 6 zachęcono nas, by przydać do niej pobożność. Ale czym jest pobożność? Jaki ma związek z wytrwałością i jak możemy ją w sobie rozwinąć? Pytania te zostaną omówione w następnym artykule.

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Co to znaczy „wytrwać”?

◻ Dlaczego wytrwałość jest szczególnie potrzebna ludowi Jehowy?

◻ Dzięki czemu wytrwał Hiob?

◻ Jak przykład Jezusa pomaga nam realistycznie zapatrywać się na wytrwałość?

[Ilustracja na stronie 10]

Chcąc umożliwić naukę chrześcijańskim dzieciom wyrzuconym ze szkół za to, że oddawały cześć wyłącznie Jehowie, założono Szkoły Królestwa

[Ilustracja na stronie 12]

Gorąco pragnąc uczcić swego Ojca, Jezus modlił się o siły potrzebne do wytrwania