ŚWIĘTE OŚWIADCZENIA

Wyrażenie występujące tylko cztery razy w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Jest ono tłumaczeniem greckiego wyrazu lògion („słówko”), będącego zdrobnieniem od lògos („słowo”). Pierwotnie lògion oznaczało po prostu krótką świętą wypowiedź, lecz z czasem zaczęto nim określać każdą wypowiedź Bożą, czyli wyrocznię. W polskich przekładach na ogół tłumaczy się je na „słowo”. Biblia warszawska używa określenia „wyrocznia” w Rzymian 3:2.

„Żywymi, świętymi oświadczeniami” nazwał Szczepan Prawo dane Mojżeszowi na górze Synaj (Dz 7:38). Apostoł Paweł użył tego wyrażenia w odniesieniu do całych Pism Hebrajskich i najwyraźniej także do istniejącej już podówczas części natchnionych Chrześcijańskich Pism Greckich, gdy oznajmił: „Jaka więc jest wyższość Żyda albo jaka korzyść z obrzezania? Wielka pod każdym względem. Przede wszystkim dlatego, że im powierzono święte oświadczenia Boże” (Rz 3:1, 2). Spisanie tego zbioru natchnionych Pism poruczono więc Żydom, a sami pisarze byli „uniesieni duchem świętym” (2Pt 1:20, 21).

W Liście do Hebrajczyków apostoł Paweł zaliczył do „świętych oświadczeń” nauki przekazane ludzkości przez Pana Jezusa Chrystusa, jego apostołów oraz innych natchnionych pisarzy chrześcijańskich (Heb 5:12; por. 6:1, 2). Podobnie szeroko pojmował ten termin Piotr, który napisał do naśladowców Chrystusa: „Jeśli ktoś mówi, niech mówi tak, jakby to były święte oświadczenia Boże” (1Pt 4:11). Postawił też listy apostoła Pawła na równi z „pozostałymi Pismami” (2Pt 3:15, 16).

W greckiej Septuagincie słowo lògion występuje dość często, np. w Psalmie 12:6 (11:6, LXX): „Wypowiedzi Jehowy to wypowiedzi czyste”. W angielskim przekładzie Septuaginty wydanym przez S. Bagstera fragment ten brzmi następująco: „Wyrocznie Pana to wyrocznie czyste”.