13. Jakimi słowami Jezus karci teraz Pergamończyków i dlaczego ów zbór tego potrzebował?

¹³ Chrześcijanom w Pergamonie zarzuca Jezus jeszcze coś innego: „I ty także masz tych, którzy podobnie trzymają się mocno nauki sekty Nikolausa” (Objawienie 2:15). Wcześniej pochwalił Efezjan za znienawidzenie uczynków tej sekty. Ale Pergamończykom potrzeba rad w sprawie chronienia zboru przed sekciarstwem. Zachowanie jedności, o którą Jezus prosił w modlitwie zanotowanej w Ewangelii według Jana 17:20-23, wymaga bardziej zdecydowanego przestrzegania mierników chrześcijańskich. Należy „zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy jej się przeciwstawiają” (Tytusa 1:9).

14. (a) Z kim musiał od początku zmagać się zbór chrześcijański i jak apostoł Paweł opisał tych osobników? (b) Jakie słowa Jezusa powinien wziąć sobie do serca każdy, kto nosiłby się z zamiaram przyłączenia się do odstępców?

¹⁴ Zbór chrześcijański niemal od początku musiał walczyć z wyniosłymi odstępcami, którzy gładką, zwodniczą mową „wzniecają spory i zgorszenia wbrew nauce” przekazywanej kanałem Jehowy (Rzymian 16:17, 18). Apostoł Paweł niemal w każdym liście przestrzegał przed tym niebezpieczeństwem.a W naszych czasach Jezus przywrócił prawdziwemu zborowi chrześcijańską czystość i jedność, ale sekciarstwo dalej jest groźne.

15. Jak się zaczyna sekciarstwo?

¹⁵ Jak się rodzi sekciarstwo? Czasami jakiś samozwańczy nauczyciel zasiewa wątpliwości, kwestionując niektóre prawdy biblijne (na przykład, że żyjemy w dniach ostatnich), a inni idą za nim i tworzą własny odłam (2 Tymoteusza 3:1; 2 Piotra 3:3, 4). Kiedy indziej ktoś krytykuje sposób, w jaki z woli Jehowy jest wykonywane dzieło Boże, i odwołuje się do wygodnictwa, twierdząc, iż chodzenie od domu do domu z orędziem Królestwa jest niebiblijne i niepotrzebne. Gdyby takie osoby wzorem Jezusa i apostołów uczestniczyły w tej służbie, zachowałyby pokorę; ale one wolą się odłączyć i ułatwić sobie życie, być może poprzestając na poczytaniu od czasu do czasu Biblii w gronie znajomych (Mateusza 10:7, 11-13; Dzieje 5:42; 20:20, 21). Snują własne teorie na temat Pamiątki śmierci Jezusa, biblijnego nakazu wstrzymywania się od krwi, obchodzenia świąt i używania tytoniu. Prócz tego pomniejszają znaczenie imienia Jehowy. Bardzo szybko wracają do swobodnych obyczajów Babilonu Wielkiego. Co gorsza, niektórzy z podszeptu Szatana występują przeciw dawnym braciom i ‛biją swych współniewolników’ (Mateusza 24:49, NW; Dzieje 15:29; Objawienie 17:5).