Rozszerzanie jej i wprowadzanie narzędzi bywa bolesne i może prowadzić do urazów. W trakcie wysysania płodu (jeden ze sposobów przerywania ciąży), które niekiedy trwa około 30 minut, część kobiet może odczuwać ból — od słabego po silny — i skurcze. Inna metoda polega na wywołaniu przedwczesnego porodu przez wstrzyknięcie roztworu solnego, a czasami prostaglandyny — hormonu powodującego skurcze macicy. Mogą się one utrzymywać przez kilka godzin, a nawet dni, i być bolesne oraz wyczerpywać psychicznie.

Mnóstwo płodów usuwa się przez wyszarpywanie z łona i wsysanie do słoika przy użyciu rurki próżniowej o ostrych brzegach. Metoda ta nazywa się odsysaniem próżniowym. Potężne ssanie (29 razy silniejsze niż w domowym odkurzaczu) rozrywa maleńkie ciałko na kawałki. Innym sposobem jest wyłyżeczkowanie jamy macicy, polegające na rozkawałkowaniu dziecka łyżką ginekologiczną przypominającą pętlę.

W wypadku płodów mających powyżej 16 tygodni stosuje się niekiedy metodę polegającą na wstrzyknięciu roztworu solnego do jamy macicy. Długą igłą przebija się worek owodniowy, odciąga wody płodowe, a na ich miejsce wprowadza stężony roztwór soli. W czasie połykania i oddychania delikatne płuca dziecka napełniają się tym toksycznym związkiem, w wyniku czego rzuca się ono i dostaje silnych drgawek. Żrąca trucizna przepala górną warstwę skóry, marszcząc ją i pozostawiając otwarte rany. Niekiedy krwawi mózg. Bolesna śmierć może nastąpić w ciągu kilku godzin, chociaż czasem, gdy poród rozpoczyna się mniej więcej dzień później, rodzi się jeszcze żywe, ale konające dziecko.

Jeżeli płód jest zbyt rozwinięty, by można go było zabić przy użyciu tych lub podobnych metod, pozostaje ostatnie wyjście — nacięcie macicy, inaczej mówiąc cesarskie cięcie, mające jednak tym razem na celu odebranie, a nie uratowanie życia. Operacyjnie otwiera się jamę brzuszną matki i prawie zawsze wyjmuje żywe dziecko, które niekiedy nawet płacze. Niemniej musi umrzeć. W związku z tym niektórzy rozmyślnie je duszą, topią lub uśmiercają w inny sposób.