BROSZKA

Metalowa ozdoba z zapinką umożliwiającą przyczepienie jej do ubrania. W czasach starożytnych np. w Grecji i Rzymie broszki nosili mężczyźni i kobiety. Rzymska fibula, zakończona z jednej strony haczykiem, a z drugiej szpilką, przypominała kształtem agrafkę. Broszki pełniły funkcję nie tylko ozdobną, ale i użytkową, gdyż spinano nimi brzegi szala lub płaszcza. W starożytności wykonywano je z brązu, żelaza, złota albo srebra. W Palestynie były popularne od najdawniejszych czasów, o czym świadczą odkrycia archeologiczne, m.in. broszki wygięte w łuk znalezione w Tall an-Nasba.

Kiedy Izraelitów zachęcono do złożenia daniny na przybytek, mężczyźni i kobiety ofiarowali różne ozdoby, m.in. właśnie „broszki” (Wj 35:21, 22). Najwyraźniej były to jakieś haczykowate ozdoby, gdyż określające je hebrajskie słowo w innych miejscach jest tłumaczone na „hak” (2Kl 19:28). Ale w Biblii nie opisano ich wyglądu (zob. OZDOBA).