Niepokój związany z rodziną

Janet opowiada: „Krótko po śmierci mojego ojca mąż oświadczył, że spotyka się z inną kobietą. Wkrótce potem opróżnił szafę i bez słowa pożegnania zostawił mnie z dwójką dzieci”. Janet znalazła pracę, ale jej zarobki nie wystarczały, żeby utrzymać dom. Musiała się zmierzyć nie tylko z problemami finansowymi. Wspomina: „Przytłaczały mnie obowiązki, którym odtąd musiałam podołać sama. Miałam poczucie winy, że nie jestem w stanie zapewnić swoim dzieciom tego, co inni rodzice. Nawet teraz martwię się tym, co o mnie i moich dzieciach myślą drudzy. Może się zastanawiają, czy zrobiłam wszystko, by uratować swoje małżeństwo”.

Modlitwa pomaga Janet kontrolować uczucia i pielęgnować przyjaźń z Bogiem. Mówi: „Najgorzej jest w nocy, gdy wokół panuje cisza i nic nie zagłusza moich natrętnych myśli. Ale modlitwa i czytanie Biblii pomagają mi zasnąć. Mój ulubiony fragment to Filipian 4:6, 7: ‚O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych’. Wiele nocy spędziłam na modlitwie i dzięki pokojowi od Jehowy zaznawałam pocieszenia”.

Janet mówi: „Moją wiarę bardzo wzmacniało to, że na każdym kroku widziałam rękę Jehowy. Wiele razy doświadczaliśmy niesprawiedliwości, która wydawała się nie do zniesienia. Dużo się modliłam i Jehowa zawsze wskazywał wyjście, którego sama nigdy bym nie znalazła. Gdy Mu za to dziękuję, mam w pamięci, ile dla mnie zrobił. Zawsze przychodził nam z pomocą w stosownym czasie, często w najodpowiedniejszym momencie. Dał mi też bliskich przyjaciół, którzy są prawdziwymi chrześcijanami. Stale są przy mnie i stanowią dobry przykład dla moich dziecia.

„Wiem, dlaczego Jehowa powiedział, że ‛nienawidzi rozwodów’ (Malachiasza 2:16). Dla niewinnego współmałżonka takie przeżycie jest bardzo bolesne. Odkąd mąż odszedł, minęły już całe lata, ale czasami nadal odczuwam wewnętrzną pustkę. W takich chwilach staram się robić coś dla drugich, a to zawsze dobrze na mnie działa”. Dzięki pamiętaniu o biblijnej radzie, żeby się nie odosabniać, Janet udaje się zmniejszyć uczucie niepokojub (Przysłów 18:1).

Janet wyznaje: „Najbardziej pokrzepia mnie świadomość, że Bóg opiekuje się sierotami i wdowami. W przeciwieństwie do mojego męża On nigdy nas nie opuści” (Psalm 68:5). Janet zdaje sobie sprawę, że Bóg nie doświadcza nas niczym złym. Wręcz przeciwnie, szczodrze udziela mądrości i „mocy wykraczającej poza to, co normalne”, żebyśmy byli w stanie radzić sobie ze zmartwieniami (Jakuba 1:5, 13; 2 Koryntian 4:7).