Ołtarz kadzielny. Ołtarz kadzielny (nazywany też „złotym ołtarzem”; Wj 39:38) również był wykonany z drewna akacjowego, jego wierzch i boki były pokryte złotem, a u góry miał złote obramowanie. Wysokość ołtarza wynosiła 89 cm, a długość i szerokość — 44,5 cm. Z jego czterech narożników także wystawały „rogi”. Na przeciwległych bokach poniżej obramowania znajdowały się dwa złote pierścienie, przez które przekładano drążki z drewna akacjowego pokryte złotem, służące do przenoszenia ołtarza (Wj 30:1-5; 37:25-28). Dwa razy dziennie, rano i wieczorem, na ołtarzu tym spalano specjalne kadzidło (Wj 30:7-9, 34-38). Przy innych okazjach wspomniano o kadzielnicy do spalania kadzidła; zapewne była ona też używana w związku z ołtarzem kadzielnym (Kpł 16:12, 13; Heb 9:4; Obj 8:5; por. 2Kn 26:16, 19). Ołtarz ten znajdował się wewnątrz przybytku tuż przed zasłoną oddzielającą Miejsce Najświętsze, dlatego powiedziano o nim, że stał „przed Arką Świadectwa” (Wj 30:1, 6; 40:5, 26, 27).

Raz do roku dokonywano też przebłagania za złoty ołtarz kadzielny, smarując jego rogi krwią ofiarną. Podobną czynność wykonywano podczas składania darów ofiarnych za grzechy kapłanów (Wj 30:10; Kpł 4:7).

Gdy synowie Kehata przenosili oba ołtarze, były one przykryte: ołtarz kadzielny niebieską tkaniną i skórami foczymi, a ołtarz całopalny — tkaniną z wełny barwionej czerwonawą purpurą i także skórami foczymi (Lb 4:11-14; zob. PRZYBYTEK).