AMNESTIA

W Estery 2:18 powiedziano, że gdy władca Persji Aswerus uczynił Esterę swą królewską małżonką, urządził na jej cześć wielką ucztę i ogłosił „amnestię dla prowincji” swego państwa. Użyte tu hebrajskie słowo hanacháh występuje w Piśmie Świętym tylko ten jeden raz. W różnych przekładach oddano je przez „odpoczynek” (Bg), „ulgi podatkowe” (Bw) lub ‛uwolnienie od podatków’ (Bp, BT). Komentatorzy biblijni uważają, że mogło chodzić o zwolnienie od daniny, służby wojskowej czy kary więzienia albo o połączenie tych aktów łaski. Darowanie długu lub uwolnienie od pracy przymusowej określane jest w innych miejscach Pism Hebrajskich wyrazem szemittáh (Pwt 15:1, 2, 9; 31:10; zob. SABATOWY, ROK).

Warto zauważyć, że za panowania Kserksesa I, utożsamianego zwykle z Aswerusem z Księgi Estery, w imperium perskim wybuchały bunty. Pewna inskrypcja z Persepolis, przypisywana Kserksesowi, brzmi: „Kiedy zostałem królem, (niektóre) kraje (...) zbuntowały się, (ale) rozgromiłem (dosł. „zabiłem”) te kraje, (...) i przywróciłem je do (poprzedniego) stanu” (Ancient Near Eastern Texts, red. J. B. Pritchard, 1974, s. 317). W wyniku stłumienia takich powstań z pewnością pojawiali się więźniowie polityczni, więc Aswerus mógł uznać, że wyniesienie Estery do godności królowej można uczcić ogłoszeniem amnestii polegającej na darowaniu im kar (por. Mt 27:15). Trudno wszakże jednoznacznie powiedzieć, o jaki rodzaj amnestii chodziło.