Księga godna zaufania — część 7

ŻYJEMY w szczególnym okresie — pojawiło się już siódme mocarstwo zapowiedziane w Biblii. Co ciekawe, w odróżnieniu od poprzednich sześciu, które zdążyły odegrać swą rolę w historii biblijnej, o tej potędze Biblia mówi wyłącznie proroczo. O wszystkich tych siedmiu mocarstwach („królach”) czytamy: „Siedmiu jest królów: pięciu upadło, jeden jest, inny jeszcze nie nadszedł, a gdy już nadejdzie, ma na krótką chwilę pozostać” (Objawienie 17:10)a.

Kiedy ponad 1900 lat temu zanotowano powyższe słowa, „upadło” już pięciu z siedmiu „królów”, czyli imperiów, a mianowicie: Egipt, Asyria, Babilon, Medo-Persja i Grecja. Wyrażenie „jeden jest” odnosi się do Rzymu. Nie było to jednak ostatnie imperium. O następnym w kolejności powiedziano, że wtedy ‛jeszcze nie nadeszło’. Ale obecnie ten siódmy król już istnieje. Co to za mocarstwo? Czy będzie panować w nieskończoność? A jeśli nie, to w jaki sposób zniknie z areny dziejowej? Biblia nie pozostawia nas bez odpowiedzi.

Wiarygodne proroctwa

Siódme mocarstwo światowe zaczęło się wyłaniać, gdy Anglia, stanowiąca niegdyś północno-zachodni kraniec cesarstwa rzymskiego, zyskała na znaczeniu. W drugiej połowie XVIII wieku ten wyspiarski kraj był już potężnym imperium, które dalej bogaciło się i rosło w siłę. W XIX wieku Wielka Brytania stała się najbogatszym i najsilniejszym państwem świata. W pewnej książce powiedziano: „Imperium brytyjskie było największym państwem, jakie dotąd istniało na ziemi. (...) Zajmowało obszar 28 milionów kilometrów kwadratowych i miało 372 miliony mieszkańców” (Martin Roberts, Britain 1846-1964 The Challenge of Change).

Jednak I wojna światowa (1914-1918) skłoniła Wielką Brytanię do nawiązania szczególnych kontaktów ze Stanami Zjednoczonymi, będącymi niegdyś jej koloniami. Co z tego wynikło? Imperium brytyjskie utorowało drogę koalicji anglo-amerykańskiej, która w wielu dziedzinach po dziś dzień działa jako dwuczłonowe anglojęzyczne mocarstwo światowe (patrz ramka „Godne uwagi współdziałanie”).

Proroctwo z Księgi Objawienia 17:10 uzupełniają szczegóły zawarte w Księdze Daniela. Opisano w niej „ogromny posąg”, który babiloński król Nebukadneccar oglądał w wizji danej przez Boga (Daniela 2:28, 31-43). Prorok Daniel wyjaśnił królowi, że poszczególne części posągu odnoszą się do następujących po sobie mocarstw, począwszy od ówczesnej potęgi światowej, Babilonu (Egipt i Asyria zeszły już wtedy ze sceny wydarzeń). Historia potwierdza, że:

Głowa ze złota symbolizowała mocarstwo babilońskie.

Pierś i ramiona ze srebra to Medo-Persja.

Brzuch i uda z miedzi przedstawiały starożytną Grecję.

Golenie z żelaza wyobrażały cesarstwo rzymskie.

Stopy z żelaza zmieszanego z gliną to symbol politycznej i społecznej niestabilności, mającej charakteryzować okres panowania potęgi anglo-amerykańskiej.

Według Objawienia 17:10 siódma potęga światowa „ma na krótką chwilę pozostać”.