Gdy chrześcijanami zostawali ludzie ulegający wpływom myśli filozoficznej, nie trzeba było długo czekać na stopienie się filozofii greckiej z „chrystianizmem”.

W rezultacie do skażonego już chrystianizmu wniknęły nauki pogańskie, jak doktryna o Trójcy i o nieśmiertelności duszy. Poglądy te są jednak znacznie starsze niż filozofowie greccy. W gruncie rzeczy Grecy przejęli je od dawniejszych kultur, istnieją bowiem dowody, że były już znane w religiach starożytnego Egiptu i Babilonu.

Grecki filozof Platon (ur. ok. 428 p.n.e.) nie mógł wiedzieć, że kiedyś jego poglądy przyjmą się w odstępczym chrystianizmie. Przedostała się doń głównie nauka o Trójcy i duszy nieśmiertelnej.

Wyobrażenia Platona o Bogu i naturze wywarły wpływ na doktrynę o Trójcy chrześcijaństwa. Jak czytamy w „Nouveau Dictionnaire Universel” [Nowy słownik uniwersalny], „Platońska trójca—zwykłe przedstawienie w innej postaci starszych trójc czczonych przez dawniejsze ludy—to jakby racjonalna, filozoficzna trójca przymiotów, dająca początek trzem hipostazom, czyli osobom boskim, o których naucza się w kościołach chrześcijaństwa. (...) Stworzoną przez tego greckiego filozofa [Platona] (...) koncepcję trójcy można spotkać we wszystkich starożytnych religiach [pogańskich]” (t. 2, s. 1467).