Recepta na nieszczęście

„Z początku przemoc pokazywano w telewizji rzadziej i nie tak realistycznie jak dziś”, zauważył doktor Paul Wilson z Australijskiego Instytutu Kryminologii. A opisując to, co sam uznał za receptę na klęskę społeczną i anarchię, Wilson dodał: „Dzisiaj oglądamy dokładnie, jak ze zmasakrowanego ciała sączy się krew, a dogorywanie pokazuje się z precyzyjną ostrością. (...) Kilkunastoletnie dzieci zostają zarąbane na śmierć lub powoli duszą się z podciętym gardłem, a kamera z lubością rejestruje ich charkot przedśmiertny”.

W artykule opublikowanym na łamach gazety The Sydney Morning Herald dr Wilson komentuje trudności, jakie napotkali dziennikarze usiłujący zainteresować australijską opinię publiczną bezkrwawym przewrotem politycznym na pobliskich wyspach Fidżi. Co wywołało te kłopoty? Dr Wilson twierdzi: „Przemoc wyznacza kierunek rozwoju współczesnej rozrywki”. Wiadomości podawane w prasie i telewizji były dokładne, starannie opracowane i zgodne z prawdą, ale brakowało — jak wyjaśnił — „gwałtownych scen telewizyjnych przedstawiających stosowanie przemocy oraz doniesień prasowych opisujących dzikie wybryki motłochu”.

Jakże dokładnie ta nasilająca się żądza traktowania przemocy jako rozrywki odpowiada biblijnemu opisowi ludzi żyjących w „dniach ostatnich” obecnego systemu rzeczy! Członkowie tego znajdującego się u schyłku ostatniego pokolenia zostali tam określeni jako „bez panowania nad sobą, zawzięci, nie miłujący dobra” (2 Tym. 3:1, 3).