Spokrewnione z nimi emu — podobnie zbudowane i równie dobrze uzbrojone — nie potrzebują skrzydeł. Potrafią pędzić jak wiatr.

Emu — koczownik i symbol narodowy

Emu — blisko spokrewniony z kazuarem — jest nieco wyższy i zamieszkuje większą część australijskiego interioru. Wśród ptaków jedynie struś góruje nad nim wzrostem. Długie i silne nogi płochliwego emu pozwalają mu na zrywy, w których może osiągnąć prędkość około 50 kilometrów na godzinę. Każda ze stóp — podobnie jak u kazuara — jest wyposażona w trzy groźne pazury. Jednakże emu, w odróżnieniu od swego kuzyna, prowadzi wędrowny tryb życia i rzadko bywa agresywny. Zjada właściwie wszystko — gąsienice, kapustę, a nawet stare buty! Kiedy samica emu złoży ciemnozielone jaja — których jest zwykle od 7 do 10, a czasem do 20 — wzorem samicy kazuara ich wysiadywanie oraz wychowanie potomstwa powierza samcowi.

Spotkanie z Europejczykami nie przyniosło emu nic dobrego. Na Tasmanii w krótkim czasie zostały wytępione przez osadników. A na kontynencie za swój apetyt na pszenicę zyskały miano szkodników, toteż wypłacano nagrody za ich zabijanie. Ale choć były trzebione bez umiaru, odnawiały swą liczebność tak zadziwiająco szybko, że w Australii Zachodniej w 1932 roku wypowiedziano im otwartą wojnę. Rząd naprawdę wezwał na pomoc wojsko, które użyło dwóch karabinów maszynowych umieszczonych na pokładzie samolotu! Emu — choć uznawane za niezbyt inteligentne — wygrały tę walkę. „Wojna” stała się publicznym pośmiewiskiem i polityczną kompromitacją: wystrzelono dziesięć tysięcy naboi, by zabić kilkaset ptaków. Potem jednak atak na emu przypuścili z jednej strony łowcy, a z drugiej farmerzy wyposażeni w darmową amunicję, otrzymaną od rządu — i tej wojny, obliczonej na wyczerpanie przeciwnika, ptaki już nie były w stanie przetrzymać.

Niemniej obecnie emu jest symbolem narodowym. Widnieje w godle Australii, stojąc dumnie naprzeciw kangura. Może teraz bezpiecznie wędrować po buszu. Jego największym wrogiem jest susza. Prowadzi się nawet eksperymentalną hodowlę emu w celu uzyskania najrozmaitszych produktów: beztłuszczowego mięsa, mocnej i trwałej skóry, piór i oleju otrzymywanego z fałdu tłuszczu odkładającego się na klatce piersiowej ptaka. Ponieważ tłuszcz gromadzi się w jednym miejscu, mięso emu jest go całkowicie pozbawione.