Brolga, czyli żuraw australijski, tańcem wysławia geniusz swego Stwórcy i Choreografa.

Lubisz tańczyć?

Być może nie, ale z pewnością lubią to robić żurawie australijskie. W książce The Waterbirds of Australia (Ptaki wodne Australii) opisano, jak w swej „sali balowej” na brzegu wody „pewna liczba [tych szarych żurawi] — od jednej pary do około tuzina — ustawia się naprzeciw siebie w nieforemnym szeregu i rozpoczyna taniec. Ptaki podskakują do przodu na szczudłowatych nogach, trzepocząc na wpół rozłożonymi skrzydłami. Kłaniają się i wyprostowują, przesuwają się w przód i w tył, a przy tym cicho gulgoczą i świergoczą. Od czasu do czasu jakiś ptak zatrzymuje się i odrzuciwszy głowę do tyłu wydaje przeraźliwy krzyk przypominający trąbienie. Niekiedy żurawie podskakują na wysokość metra, po czym opadają na swych rozłożystych, szaro-czarnych skrzydłach. Podrzucają w górę patyki i kępki trawy, a następnie próbują je złapać lub przebić dziobem”. Cóż za urzekające widowisko, zwłaszcza jeśli się weźmie pod uwagę rozmiary ptaków, z których każdy ma ponad metr wysokości i skrzydła o rozpiętości około dwóch metrów!

Niezwykle skomplikowane zaloty towarzyszą godom wielu gatunków ptaków, ale żuraw australijski, jeden z największych przedstawicieli swego rzędu, tańczy namiętnie cały rok. Jego angielska nazwa — brolga — wywodzi się z legendy aborygenów o sławnej tancerce imieniem Buralga. Odrzuciła ona umizgi złego czarownika, który z zemsty zamienił ją w pełnego wdzięku żurawia.

żuraw australijski