ASZTARTE

Bogini Kananejczyków, uważana za żonę Baala; często przedstawiana pod postacią nagiej kobiety z przesadnie uwydatnionymi cechami płciowymi. Kult Asztarte praktykowały różne starożytne narody, a jej imię w tej albo innej formie było powszechnie znane. Grecy nazywali ją Astarte. Filistyni prawdopodobnie uznawali ją za boginię wojny, na co wskazuje okoliczność, że w świątyni z jej wizerunkami umieścili zbroję pokonanego króla Saula (1Sm 31:10). Jak się jednak wydaje, Asztarte była przede wszystkim boginią płodności. Najważniejszy element jej kultu stanowiły rozpustne orgie w świątyniach lub na wyżynach poświęconych Baalowi, gdzie nierządnice i nierządnicy uprawiali prostytucję (zob. KANAAN, KANANEJCZYCY 2 [Podbój Kanaanu przez Izraelitów]).

Kult Asztarte przypuszczalnie istniał w Kanaanie już w czasach Abrahama, gdyż jedno z tamtejszych miast nazywało się Aszterot-Karnaim (Rdz 14:5). Pismo Święte wspomina też o Asztarot, w którym mieszkał olbrzym Og, król Baszanu. Nazwa tego miasta sugeruje, że mogło stanowić centrum kultu Asztarte (Pwt 1:4; Joz 9:10; 12:4).

Forma liczby pojedynczej, ʽasztòret (Asztarte), po raz pierwszy została użyta w Biblii w relacji o odstępstwie króla Salomona w późniejszych latach panowania. Izraelici zaczęli wtedy czcić Asztarte, boginię Sydończyków (1Kl 11:5, 33). Potem forma ta pojawia się jeszcze tylko raz, gdy jest mowa o zniszczeniu przez króla Jozjasza wyżyn, które Salomon zbudował dla Asztarte i innych bóstw (2Kl 23:13). Słowo to w liczbie mnogiej, ʽasztaròt („wizerunki Asztarte”, NŚ; „Asztarty”, BT, Bw), prawdopodobnie określa posągi lub inne wizerunki tej pogańskiej bogini (Sdz 2:13; 10:6; 1Sm 7:3, 4).