W starożytnym Babilonie wstaje październikowy ranek. Ze szczytu niebotycznego ziguratu kapłan dostrzega na wschodzie ważny znak nad horyzontem! Na krótko pojawia się konstelacja Skorpiona, po czym powoli znika poniżej wschodzącej jutrzenki.

DLA przesądnych Babilończyków miało to ogromne znaczenie. Ich astrolodzy już dawno zauważyli, że gwiazdy należące do pewnej konstelacji zdają się przypominać swym wyglądem skorpiona z jego długim, skręconym ogonem. Gwiazdozbiór ten nazwali więc girtab, czyli Skorpion. Wyobrażali sobie, że konstelacja ta rzeczywiście ma cechy charakterystyczne skorpiona. A ponieważ skorpion to stworzenie polujące nocą, więc gwiazdozbiór Skorpiona uchodził za stosowny symbol ciemności. Jego krótkie pojawianie się o świcie zawsze w październiku zwiastowało zbliżającą się zimę.

Dr Michel Gauquelin wyjaśnia w swej książce The Truth About Astrology (Prawda o astrologii): „Przenieśli ziemskiego skorpiona w sferę niebieską, co z kolei miało wywierać wpływ na urodzonych pod tą konstelacją. Taką astrologiczną inwersję stosuje się też dzisiaj. Współczesne podręczniki mówią, że gdy w chwili urodzenia się dziecka Słońce przechodzi przez znak Skorpiona, nadaje to noworodkowi pewne cechy charakterystyczne skorpiona — niebezpiecznego, agresywnego i odważnego owada [pajęczaka] z groźnym kolcem”.

Astrolodzy odparują ten zarzut twierdzeniem, że sam znak, którym rządzi Słońce, niewiele znaczy i musi być rozpatrywany w powiązaniu z wpływami innych planet. Ale to również pociąga za sobą trudności, ponieważ Babilończycy wierzyli we wpływ tylko pięciu planetarnych bóstw: Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna. Tymczasem za pomocą teleskopu odkryto jeszcze trzy dalsze planety: Urana, Neptuna i Plutona. Wywołało to zakłopotanie wśród astrologów. „Jedni astrolodzy”, pisze Louis MacNeice w swej książce Astrology, „doszukali się w tym usprawiedliwienia dla niedokładności ich poprzedników, drudzy zaś (...) twierdzili, że te nowe planety nie mogą wpływać na ludzi, ponieważ nie można ich dostrzec gołym okiem”. Dlatego większość astrologów Wschodu nie bierze pod uwagę tych odległych ciał niebieskich. Astrolodzy Zachodu natomiast przywiązują do nich wielkie znaczenie.

[Ilustracja na stronie 3]

Stela babilońska przedstawiająca konstelację Skorpiona (Muzeum Narodowe we Francji)