ZAPOWIEDŹ SPUSTOSZENIA BABILONU

Wyjątkowo okrutne traktowanie ludu Jehowy bynajmniej nie miało Babilonowi ujść bezkarnie. Bóg oznajmił przez Jeremiasza: „Odpłacę Babilonowi i wszystkim mieszkańcom Chaldei za wszystko ich zło, które popełnili na Syjonie na oczach waszych”. A przez Izajasza zapewnił: „Pobudzę przeciwko nim Medów” (Jer. 51:24, Bw; Izaj. 13:17, Bw).

Wybiegając dwa stulecia naprzód, Jehowa podał nawet imię wodza, który miał pokonać Babilon i uwolnić lud Boży — był nim Cyrus, znany też jako Cyrus Wielki. Proroctwo głosiło, że będą przed nim otwarte „dwuskrzydłowe wrota, tak iż nawet bramy nie będą zamknięte” (Izaj. 44:26 do 45:1).

Z biegiem czasu jednak spełniło się następujące proroctwo: „I stanie się z Babilonem, perłą królestw, chlubą i dumą Chaldejczyków, to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany” (Izaj. 13:19, 20, Bw).

Dzisiaj potężny Babilon to tylko pokryte pyłem ruiny, rumowiska na pustkowiu, nieme, ale wymowne świadectwo niezawodności proroczego Słowa Jehowy (Jer. 51:36, 37).

Wiele lat wcześniej prorok Jeremiasz barwnie opisał przyszły upadek tego miasta powiadając: „Przestali walczyć rycerze Babilonu (...). Goniec biegnie za gońcem, zwiastun za zwiastunem, by donieść królowi babilońskiemu, że jego miasto zdobyte ze wszystkich stron, że brody są obsadzone, bastiony spalone” (Jer. 51:30-32, Bw).

Potwierdza ten opis Kronika Nabonida, przechowywana obecnie w Muzeum Brytyjskim. Dowiadujemy się z niej, że „wojska Cyrusa wkroczyły do Babilonu bez walki”.