Jak podają źródła, Merodach-Baladan wkroczył do Babilonu i obwołał się królem w czasie, gdy w Asyrii władzę przejmował Sargon II. Chaldejczyk zdobył poparcie Elamitów i mimo podjętej wkrótce przez Sargona próby wyparcia go z Babilonu zdołał się tam utrzymać ok. 12 lat, co wynika z „Babilońskiej listy królów”.

„Babilońska lista królów” po raz drugi odnotowuje panowanie władcy o imieniu „Mardukapaliddina” — trwające dziewięć miesięcy (wg Aleksandra Polihistora sześć miesięcy) w drugim roku po śmierci Sargona. Jak się powszechnie przyjmuje, był to ten sam król, któremu udało się powtórnie zasiąść na tronie babilońskim. Niemniej warto zauważyć, iż w babilońskich inskrypcjach z tego okresu występuje jako „Mardukapaliddina rodem z Habi”, natomiast w wypadku wcześniejszego panowania — „Mardukapaliddina [z] dynastii Kraju Nadmorskiego” (Ancient Near Eastern Texts, red. J. Pritchard, 1974, s. 272). To drugie panowanie było bardzo krótkie, gdyż niedługo potem asyryjski król Sancherib zajął Babilon, a Merodach-Baladan musiał schronić się w Elamie i na tym najwyraźniej skończyły się jego ambitne plany.