Jak podaje Kronika Nabonida, król Isztumegu (Astyages) „zwołał swe wojska i ruszył przeciwko Cyrusowi, władcy Anszanu, by go pojmać... Armia zbuntowała się przeciw Isztumegu i uwięziła go. Zakutego w łańcuchy wydała go Cyrusowi” (G. Roux, Mezopotamia, tłum. B. Kowalska, J. Kozłowska, Warszawa 1998, s. 313).

Tabliczki klinowe znalezione przez archeologów wprawdzie nie wyszczególniają, jak właściwie Cyrus zdobył Babilon, ale potwierdzają, że stało się to nagle. Według Kroniki Nabonida w ostatnim — jak się okazało — roku panowania tego króla (539 p.n.e.), w miesiącu Tiszri (wrzesień/październik), Cyrus zaatakował i pokonał siły babilońskie pod Opisem. Dalej czytamy: „14 dnia bez bitwy zdobyto Sippar. Nabonid uciekł. Dnia 16 Gobrias (Ugbaru), namiestnik Gutium, wraz z wojskami Cyrusa dostali się bez bitwy do Babilonu. Następnie pojmano Nabonida w Babilonie, gdy (tam) wrócił. (...) W miesiącu Arahszamnu [Marcheszwan, październik/listopad], dnia 3, Cyrus wkroczył do Babilonu” (Ancient Near Eastern Texts, s. 306). Dokument ten pozwala ustalić, że Babilon upadł dnia 16 Tiszri 539 r. p.n.e., a Cyrus wkroczył do miasta 3 Marcheszwan, czyli 17 dni później.