Niemniej dowodem na to, że całkowite zanurzenie stanowiło ogólnie przyjętą praktykę, mogą być późniejsze dzieła artystyczne ukazujące kandydata do chrztu stojącego w wodzie po tors, a nawet po szyję (zobacz ilustracje powyżej). A czy było możliwe całkowite zanurzenie człowieka średniego wzrostu, któremu poziom wody sięgał zaledwie do pasa? Pewne opracowanie sugeruje, że w tym celu na chwilę zatykano odpływ, a osoba chrzczona klękała albo kucała.b Z kolei Pierre Jounel, paryski profesor liturgii katolickiej, wyjaśnia, że kandydat „stał po pas w wodzie. Ksiądz lub diakon kładł rękę na jego głowie i pomagał mu się skłonić tak, by doszło do całkowitego zanurzenia”.

Poza tym współczesny Kościół katolicki, zgodnie z tym, co Buhler nazwał swoistą nostalgią, bardziej niż kiedykolwiek zaleca chrzest przez całkowite zanurzenie.