Tuż przed chrztem kandydaci odpowiadają na dwa ważne pytania. Ponieważ Jezus zachęcał, by nasze ‛słowo Tak znaczyło Tak, a nasze Nie — Nie’, warto się bliżej przyjrzeć tym dwom pytaniom (Mateusza 5:37).

Skrucha i oddanie się Bogu

5. Jakich dwóch podstawowych kroków dotyczy pierwsze pytanie kierowane do kandydatów do chrztu?

⁵ Najpierw kandydaci do chrztu są pytani, czy okazali skruchę za dotychczasowy sposób życia oraz czy oddali się Jehowie na spełnianie Jego woli. Pytanie to wskazuje na dwa istotne kroki, które należy uczynić jeszcze przed chrztem — trzeba okazać skruchę i oddać się Bogu.

6, 7. (a) Dlaczego wszyscy kandydaci do chrztu muszą okazać skruchę? (b) Do dokonania jakich zmian powinna nas pobudzić skrucha?

⁶ Dlaczego przed chrztem trzeba okazać skruchę? Apostoł Paweł wyjaśnia: „My wszyscy swego czasu postępowaliśmy zgodnie z pragnieniami naszego ciała” (Efezjan 2:3). Zanim zdobyliśmy dokładną wiedzę o woli Bożej, żyliśmy według zasad i wartości uznawanych przez ten świat. Na nasze poczynania miał wpływ „bóg tego systemu rzeczy”, Szatan (2 Koryntian 4:4). Ale gdy poznaliśmy zamierzenie Jehowy, postanowiliśmy „żyć już nie dla pragnień ludzkich, lecz dla woli Bożej” (1 Piotra 4:2).

⁷ Taka radykalna zmiana przysparza wielu korzyści. Przede wszystkim umożliwia nawiązanie cennej więzi z Jehową, co Dawid przyrównał do wejścia do „namiotu” Boga i na Jego „świętą górę”. To doprawdy wielkie wyróżnienie! (Psalm 15:1). Oczywiście Jehowa nie udostępnia tego przywileju na chybił trafił — zaprasza tylko człowieka, który „postępuje nienagannie i czyni to, co prawe, oraz mówi prawdę w swoim sercu” (Psalm 15:2). W zależności od tego, jak postępowaliśmy przed poznaniem prawdy, sprostanie tym warunkom może od nas wymagać dokonania przeobrażeń — zarówno w postępowaniu, jak i w usposobieniu (1 Koryntian 6:9-11; Kolosan 3:5-10). Skłoni nas do nich skrucha — głęboki żal za dotychczasowy tryb życia, a także mocne postanowienie podobania się Jehowie. Dzięki temu zdobędziemy się na całkowitą zmianę — przestaniemy zdążać do samolubnych, świeckich celów i wstąpimy na drogę zjednującą nam uznanie Boże (Dzieje 3:19).

8. Na czym polega oddanie się Bogu i jaki ma związek z chrztem?

⁸ Pierwsze pytanie zadawane kandydatom do chrztu dotyczy też tego, czy oddali się oni Bogu na spełnianie Jego woli. To bardzo ważny krok poprzedzający zanurzenie. W żarliwej modlitwie wyrażamy pragnienie oddania swego życia Jehowie poprzez Jezusa Chrystusa (Rzymian 14:7, 8; 2 Koryntian 5:15). W ten sposób uznajemy Jehowę za swego Pana i Właściciela i odtąd znajdujemy upodobanie w wykonywaniu Jego woli, tak jak to robił Jezus (Psalm 40:8; Efezjan 6:6). Tę uroczystą obietnicę składamy Jehowie tylko raz. Ale ponieważ czynimy to w osobistej modlitwie, w dniu chrztu mamy sposobność publicznie potwierdzić, że oddaliśmy się naszemu niebiańskiemu Ojcu (Rzymian 10:10).

9, 10. (a) Z czym się wiąże spełnianie woli Bożej? (b) Jak nawet hitlerowscy prześladowcy uznawali fakt, że jesteśmy oddani Bogu?

⁹ Jak możemy się wzorować na Jezusie w spełnianiu woli Bożej? On sam wyjaśnił swym uczniom: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24). Wskazał zatem na trzy sprawy. Po pierwsze, musimy ‛zaprzeć się samych siebie’. Odrzucamy swe samolubne, grzeszne skłonności i zwracamy się ku Bożym radom i wskazówkom. Po drugie, ‛bierzemy swój pal męki’. W czasach Jezusa pal męki był symbolem hańby i cierpienia. Jako chrześcijanie, zgadzamy się znosić cierpienia ze względu na dobrą nowinę (2 Tymoteusza 1:8). Gdy świat nas wyszydza lub potępia, podobnie jak Chrystus ‛gardzimy hańbą’, ciesząc się zarazem, że zaskarbiamy sobie uznanie Boga (Hebrajczyków 12:2). Wreszcie po trzecie, chcemy stale naśladować Jezusa (Psalm 73:26; 119:44; 145:2).

¹⁰ Co ciekawe, nierzadko nawet przeciwnicy muszą przyznać, że Świadkowie Jehowy to ludzie bez reszty oddani Bogu. Na przykład w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie od tych, którzy odmówili wyrzeczenia się wiary, wymagano podpisania następującego oświadczenia: „W dalszym ciągu jestem zdeklarowanym Badaczem Pisma Świętego i nigdy nie złamię przysięgi danej Jehowie”. Te słowa z pewnością wyrażają nastawienie wszystkich wiernych sług Bożych! (Dzieje 5:32).

Utożsamienie się ze Świadkami Jehowy

11. Jakiego zaszczytu dostępuje osoba przyjmująca chrzest?

¹¹ Drugie pytanie dotyczy tego, czy kandydaci do chrztu rozumieją, że przez ten akt utożsamiają się ze Świadkami Jehowy. Po zanurzeniu zostają ordynowanymi sługami Jehowy, noszącymi Jego imię. Jest to wielki zaszczyt, ale też wielka odpowiedzialność. Ponadto tym, którzy dochowają wierności wobec Boga, chrzest otwiera drogę do uzyskania wiecznotrwałego wybawienia (Mateusza 24:13).

12. Do czego zobowiązuje nas zaszczyt występowania w imieniu Jehowy?

¹² Występowanie w imieniu Boga Wszechmocnego, Jehowy, to niewątpliwie wyjątkowy przywilej. Prorok Micheasz napisał: „Wszystkie ludy, każdy z nich, będą chodzić w imieniu swego boga; my natomiast będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Micheasza 4:5). Ale ten zaszczyt do czegoś nas zobowiązuje: musimy robić wszystko, by żyć w sposób przysparzający chwały imieniu, które nosimy. Paweł przypomniał chrześcijanom w Rzymie, że jeśli ktoś nie żyje zgodnie z tym, czego naucza, to ściąga hańbę na imię Boże (Rzymian 2:21-24).

13. Dlaczego oddani słudzy Boga Jehowy mają obowiązek o Nim świadczyć?

¹³ Kto zostaje Świadkiem Jehowy, zobowiązuje się również do mówienia o Nim innym ludziom. Jehowa zachęcił członków oddanego Mu narodu izraelskiego, by byli Jego świadkami i obwieszczali, że tylko On po wiek wieków jest prawdziwym Bogiem (Izajasza 43:10-12, 21). Niestety, naród ten nie wywiązał się ze swego zadania i w końcu został całkowicie odrzucony przez Boga. Dzisiaj prawdziwi chrześcijanie z dumą świadczą o Jehowie. Czynią tak, bo Go kochają i pragną uświęcać Jego imię. Czy moglibyśmy milczeć, znając prawdę o naszym niebiańskim Ojcu i Jego zamierzeniu? Podzielamy uczucia apostoła Pawła, który napisał: „Nałożono na mnie konieczność. Doprawdy, biada mi, gdybym nie oznajmiał dobrej nowiny!” (1 Koryntian 9:16).

14, 15. (a) Jaką rolę w naszym rozwoju duchowym odgrywa organizacja Jehowy? (b) Z jakich pomocy możemy korzystać?

¹⁴ Drugie pytanie przypomina też kandydatom do chrztu, że są zobowiązani współpracować z organizacją kierowaną duchem Jehowy. Nie służymy Bogu w pojedynkę, potrzebujemy bowiem pomocy, wsparcia i zachęt „całej społeczności braci” (1 Piotra 2:17; 1 Koryntian 12:12, 13). Organizacja Boża wydatnie przyczynia się do naszego duchowego rozwoju. Udostępnia mnóstwo publikacji biblijnych, które pozwalają nam nabywać wiedzy, radzić sobie z problemami oraz pielęgnować bliską więź z Bogiem. Podobnie jak matka troszczy się, by jej dziecko było dobrze odżywione i zadbane, tak też „niewolnik wierny i roztropny” dostarcza nam we właściwym czasie obfitego pokarmu duchowego, byśmy mogli dalej się rozwijać (Mateusza 24:45-47; 1 Tesaloniczan 2:7, 8).

¹⁵ Na cotygodniowych zebraniach otrzymujemy niezbędne pouczenia oraz zachęty do pozostawania wiernymi Świadkami Jehowy (Hebrajczyków 10:24, 25). Na zajęciach szkoły teokratycznej uczymy się publicznego przemawiania, a na zebraniach służby doskonalimy umiejętność przedstawiania naszego orędzia. Dzięki zebraniom i osobistemu studium publikacji biblijnych możemy dostrzec, jak duch Jehowy kieruje organizacją Bożą. Za pomocą tych narzędzi Bóg ostrzega nas przed niebezpieczeństwami, przygotowuje do pełnienia skutecznej służby i pomaga zachowywać duchową czujność (Psalm 19:7, 8, 11; 1 Tesaloniczan 5:6, 11; 1 Tymoteusza 4:13).

[Ramka i ilustracja na stronie 22]

DWA PYTANIA DO KANDYDATÓW DO CHRZTU

Czy na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa okazałeś skruchę za swe grzechy i czy oddałeś się Jehowie, by spełniać Jego wolę?

Czy rozumiesz, że przez oddanie się Bogu i chrzest utożsamiasz się ze Świadkami Jehowy i przyłączasz się do organizacji Bożej kierowanej Jego duchem?