Po niedługim czasie Paweł, Barnabas i Marek ponownie zawitali do Antiochii. Obaj apostołowie rozmawiali o drugiej podróży misjonarskiej, podczas której pragnęli umocnić zbory założone w trakcie pierwszej. Barnabas zamierzał wziąć kuzyna, ale Paweł — ze względu na to, że Marek poprzednio ich opuścił — nawet nie chciał o tym słyszeć. Właśnie wtedy doszło do sytuacji opisanej na wstępie. Barnabas wziął Marka i udał się na rodzinny Cypr, a Paweł ruszył do Syrii (Dzieje 15:36-41). Paweł i Barnabas najwyraźniej ocenili wcześniejszą decyzję Marka w odmienny sposób.

Pojednanie

Sytuacja ta niewątpliwie zasmuciła Marka. Mimo to dalej wiernie pełnił służbę kaznodziejską. Jakieś 11 lub 12 lat po tym zajściu z Pawłem w dziejach chrystianizmu pojawia się kolejna wzmianka o Marku. W jakich okolicznościach? Wspomina o nim ktoś, po kim chyba najmniej byśmy się tego spodziewali — sam Paweł!

W latach 60—61 Paweł, przebywając w rzymskim więzieniu, wysłał szereg listów wchodzących obecnie w skład Biblii. W Liście do Kolosan napisał: „Przesyła wam pozdrowienia Arystarch, mój współjeniec, a także Marek, kuzyn Barnabasa (co do którego otrzymaliście nakazy, żeby go serdecznie przyjąć, gdyby do was przyszedł) (...). Tylko oni są moimi współpracownikami dla królestwa Bożego i właśnie oni stali się dla mnie krzepiącą pomocą” (Kol. 4:10, 11).

Cóż za zmiana! Marek, który przedtem swym zachowaniem tak bardzo oburzył Pawła, znowu stał się jego cennym współpracownikiem. Paweł najwidoczniej już wcześniej poinformował braci w Kolosach, że może ich odwiedzić Marek. Jeśli do tego doszło, to występował on jako przedstawiciel apostoła.

Czy przed laty Paweł okazał się wobec Marka nazbyt krytyczny? Czy Marek wyciągnął wnioski z potrzebnego skarcenia? A może oba twierdzenia są po części prawdziwe? Tak czy inaczej Paweł i Marek się pogodzili, czym dowiedli dojrzałości. Było, minęło, postanowili znowu ze sobą współdziałać. Jakiż to piękny przykład dla każdego, kto się poróżni ze współwyznawcą!

ZBÓR w Antiochii zetknął się już z rozmaitymi problemami, jednak kwestia, która poróżniła apostołów Pawła i Barnabasa, miała odmienny charakter. Gdy w trakcie planowania podróży misjonarskiej ustalali, kogo ze sobą zabiorą, doszło między nimi do „gwałtownego wybuchu gniewu” (Dzieje 15:39). Rozdzielili się więc i każdy ruszył w swoją stronę. Posprzeczali się z powodu trzeciego misjonarza — Marka.

Kim był Marek? Co sprawiło, że pokłócili się z jego powodu? Dlaczego tak mocno obstawali przy swoim zdaniu? Czy kiedykolwiek je zmienili?