„I przeniósł mnie [anioł] w mocy ducha na pustkowie. I ujrzałem niewiastę siedzącą na bestii barwy szkarłatnej, pełnej bluźnierczych imion oraz mającej siedem głów i dziesięć rogów” (Objawienie 17:3).

15. Czym się różnią bestie przedstawione w Objawieniu 13:1 oraz 17:3?

¹⁵ Bestia ta ma siedem głów i dziesięć rogów. Czy mamy tu więc do czynienia z tym samym dzikim zwierzęciem, które Jan widział wcześniej i które także miało siedem głów i dziesięć rogów? (Objawienie 13:1). Nie, stwory te nieco się różnią. Oglądane teraz monstrum jest maści szkarłatnej i nie powiedziano o nim, że nosi diademy. Poprzednia bestia miała bluźniercze imiona tylko na siedmiu głowach, ta zaś jest „pełna bluźnierczych imion”. Niemniej musi istnieć jakiś związek między tymi bestiami, gdyż ich podobieństwo jest zbyt wyraźne, by mogło być przypadkowe.

16. Co wyobraża szkarłatna bestia i co powiedziano o celu jej istnienia?

¹⁶ Czym zatem jest ten nowy dziki stwór barwy szkarłatnej? Zapewne chodzi o wizerunek bestii, sporządzony pod naciskiem anglo-amerykańskiego zwierza, mającego dwa rogi jak baranek. Gdy był już gotowy, owej dwurożnej bestii zezwolono tchnąć w niego dech (Objawienie 13:14, 15). Jan widzi go teraz jako żywe, oddychające zwierzę. Wyobraża ono Ligę Narodów, którą w roku 1920 powołała do istnienia dwurożna bestia. Amerykański prezydent Wilson przewidywał, że Liga „stanie się dla wszystkich ludzi forum wymierzania sprawiedliwości i na zawsze zażegna groźbę wojny”. Kiedy po drugiej wojnie światowej została wskrzeszona pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych, miała na celu — jak napisano w jej karcie — „utrzymać międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo”.

17. (a) Jak to rozumieć, że symboliczna bestia maści szkarłatnej jest pełna bluźnierczych imion? (b) Kto dosiada szkarłatnej bestii? (c) Jak religia babilońska od samego początku związała się z Ligą Narodów i jej następczynią?

¹⁷ A jak rozumieć to, że owa symboliczna bestia jest pełna bluźnierczych imion? Otóż ludzie uczynili owego wielonarodowego bożka namiastką Królestwa Bożego — w celu dokonania czegoś, co w myśl słów Boga może osiągnąć tylko Jego Królestwo (Daniela 2:44; Mateusza 12:18, 21). Godna uwagi w wizji Jana jest wszakże okoliczność, że szkarłatną bestię ujeżdża Babilon Wielki. Zgodnie z tym proroctwem babilońska religia, a zwłaszcza chrześcijaństwo, nawiązała zażyłe stosunki z Ligą Narodów i jej następczynią. Już 18 grudnia 1918 roku gremium znane obecnie pod nazwą Krajowej Rady Kościołów Chrystusowych w Ameryce przyjęło deklarację, w której oświadczono między innymi: „Liga taka jest nie tylko instytucją polityczną; jest raczej politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi. (...) Kościół może użyczyć ducha dobrej woli, bez którego żadna Liga Narodów nie zdoła się ostać. (...) Liga Narodów tkwi swymi korzeniami w Ewangelii. Podobnie jak Ewangelia, ma ona na celu ‚pokój na ziemi, dobrą wolę wobec ludzi’”.

18. Jak duchowni chrześcijaństwa udzielili poparcia Lidze Narodów?

¹⁸ Dnia 2 stycznia 1919 roku na pierwszej stronie dziennika San Francisco Chronicle ukazał się nagłówek: „Papież opowiada się za powołaniem Wilsonowskiej Ligi Narodów”. A 16 października 1919 roku w Senacie USA złożono petycję podpisaną przez 14 450 duchownych głównych wyznań, nakłaniającą do „ratyfikacji paryskiego traktatu pokojowego, zawierającego pakt ligi narodów”. Wprawdzie Senat USA nie ratyfikował tego traktatu, ale kler chrześcijaństwa dalej prowadził akcję na rzecz Ligi. A jak zainaugurowano działalność tej organizacji? Depesza agencyjna ze Szwajcarii, opatrzona datą 15 listopada 1920 roku, donosiła: „Dzisiaj rano o godzinie jedenastej dzwony wszystkich genewskich kościołów ogłosiły otwarcie pierwszego zgromadzenia Ligi Narodów”.

19. Co uczyniła klasa Jana po pojawieniu się szkarłatnej bestii?

¹⁹ Czy klasa Jana, jedyna grupa ludzi na ziemi, która entuzjastycznie powitała ustanowienie mesjańskiego Królestwa, przyłączyła się do chrześcijaństwa w składaniu hołdu szkarłatnej bestii? Skądże znowu! W niedzielę 7 września 1919 roku na zgromadzeniu ludu Jehowy w Cedar Point w stanie Ohio przedstawiono wykład publiczny „Nadzieja dla udręczonej ludzkości”. Następnego dnia gazeta Star-Journal, ukazująca się w mieście Sandusky, przytoczyła słowa prezesa Towarzystwa Strażnica J. F. Rutherforda, który w przemówieniu do niemal 7000 osób oświadczył: „Liga na pewno ściągnie na siebie niezadowolenie Pana, (...) ponieważ duchowni katoliccy i protestanccy, podający się za przedstawicieli Boga, odrzucili Jego plan i poparli Ligę Narodów, wysławiając ją jako polityczny wyraz królestwa Chrystusowego na ziemi”.

20. Dlaczego wysławianie Ligi Narodów jako „politycznego wyrazu Królestwa Bożego na ziemi” było ze strony kleru bluźnierstwem?

²⁰ Sromotne niedopisanie Ligi Narodów powinno było zasygnalizować duchowieństwu, że tego rodzaju instytucje utworzone przez człowieka bynajmniej nie są częścią Królestwa Bożego na ziemi. Jakimż bluźnierstwem jest takie twierdzenie! Sugeruje ono, że Bóg przyłożył rękę do żałosnej partaniny, jaką okazała się Liga. Tymczasem o Bogu czytamy, że „doskonałe jest dzieło jego”. Jehowa ustanowi pokój i zaprowadzi swą wolę jak w niebie, tak na ziemi nie za pomocą zbieraniny kłótliwych polityków, z których wielu jest ateistami, lecz za pośrednictwem swego niebiańskiego Królestwa (5 Mojżeszowa 32:4; Mateusza 6:10).

21. Co dowodzi, że wielka nierządnica popiera i podziwia następczynię Ligi Narodów, Organizację Narodów Zjednoczonych?

²¹ A co powiedzieć o następczyni Ligi, o Organizacji Narodów Zjednoczonych? Ona także od samego początku jest ujeżdżana przez wielką nierządnicę, która jawnie się z nią związała i stara się kierować jej poczynaniami. Na przykład w czerwcu 1965 roku, w 20 rocznicę utworzenia tego gremium, przedstawiciele Kościoła katolickiego i prawosławnego wraz z protestantami, żydami, hinduistami, buddystami i muzułmanami — reprezentujący podobno dwa miliardy mieszkańców ziemi — zebrali się w San Francisco, by uroczyście dać wyraz swemu poparciu i uznaniu dla ONZ. Podczas wizyty w jej siedzibie w październiku 1965 roku papież Paweł VI nazwał ją „najbardziej znaczącą organizacją międzynarodową” i dodał: „Ludy całej ziemi widzą w Organizacji Narodów Zjednoczonych ostatnią nadzieję na zgodę i pokój”. Inny papież, Jan Paweł II, przemawiając w październiku 1979 roku do Zgromadzenia Ogólnego ONZ, powiedział: „Mam nadzieję, że Organizacja Narodów Zjednoczonych na zawsze pozostanie najwyższym forum na rzecz pokoju i sprawiedliwości”. Rzecz znamienna, w swym przemówieniu bardzo niewiele uwagi poświęcił Jezusowi Chrystusowi i Królestwu Bożemu. Jak czytamy w dzienniku The New York Times, podczas podróży do USA we wrześniu 1987 roku „Jan Paweł dużo mówił o pozytywnej roli Narodów Zjednoczonych w popieraniu (...) ‚nowej ogólnoświatowej solidarności’”.