czwarta bestia nie przypomina żadnego rzeczywistego zwierzęcia, jest niezwykle silna, ma wielkie, żelazne zęby i dziesięć rogów, a wyrasta jej jeszcze jeden róg z oczami i ‛ustami, które mówią wyniosłe rzeczy’. Owej czwartej bestii i jej niezwykłemu rogowi jest poświęcona spora część 7 rozdz. Daniela. Chociaż każda z tych bestii ‛różniła się od pozostałych’, najdziwniejsza była właśnie ta ostatnia (Dn 7:3-8, 11, 12, 15-26).

Mocarstwo greckie zostało w końcu wchłonięte przez cesarstwo rzymskie, które prześcignęło wszystkie poprzednie potęgi nie tylko zasięgiem (objęło cały basen Morza Śródziemnego, a z czasem sięgnęło aż po Wyspy Brytyjskie), ale też skutecznością armii oraz stanowczym egzekwowaniem swojego prawa w prowincjach całego rozległego imperium. To właśnie Rzym stał się narzędziem politycznym, które posłużyło do stracenia Mesjasza, Chrystusa Jezusa, oraz do prześladowania zboru pierwszych chrześcijan. Mocarstwo to w rozmaitych postaciach trwało potem jeszcze setki lat, a w końcu rozpadło się na szereg państw, spośród których z czasem na czoło wysunęła się Wielka Brytania.

O wyjątkowości cesarstwa rzymskiego ciekawie wypowiedział się historyk H. G. Wells: „To nowe mocarstwo rzymskie, które w II i I w. przed Chr. zdobyło siły do panowania nad światem zachodnim, różniło się pod wielu względami od wszystkich dotychczasowych wielkich państw cywilizowanego świata. Najpierw nie było ono monarchią ani tworem jakiegoś wielkiego zdobywcy. (...) [Rzym] był pierwszym wielkim państwem republikańskim, które uniknęło zagłady i było zdolne do dalszego rozwoju. (...) [Państwo rzymskie] nie opierało się w tym stopniu na ludności chamickiej i semickiej, co każde z poprzednich imperiów. (...) Było ono czymś nowym w historii, jako rozrosła do wielkich rozmiarów rzeczpospolita aryjska. (...) Zmieniało się ciągle. Nigdy nie osiągnęło pewnej stałości. Eksperyment rzymski [w zakresie administracji] w pewnym sensie się nie udał, a w innym trwa nadal, i dziś Europa i Ameryka starają się rozwiązać zagadkę państwa obejmującego cały świat, zagadkę, którą po raz pierwszy podjął naród rzymski” (Historia świata, tłum. J. Parandowski, Wrocław 1983, ss. 149-151).