Wielki smok barwy ognistej

7. Jaki dalszy znak w niebie widzi Jan?

⁷ Co dalej ogląda Jan? „I było widać inny znak w niebie: a oto wielki smok barwy ognistej, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów; a jego ogon wlecze trzecią część gwiazd nieba — i zrzucił je na ziemię. I smok stał przed niewiastą, która właśnie miała urodzić, aby mógł, gdy już ona urodzi, pożreć jej dziecko” (Objawienie 12:3, 4).

8. (a) Kim jest wielki smok barwy ognistej? (b) Na co wskazuje okoliczność, że smok ma siedem głów i dziesięć rogów, a na każdej głowie diadem?

⁸ Ten smok to Szatan, „pradawny wąż” (Objawienie 12:9; 1 Mojżeszowa 3:15). Jest dzikim niszczycielem — siedmiogłowym, żarłocznym smokiem, który potrafi z łatwością połknąć swą ofiarę. Jakże osobliwie wygląda: Siedem głów i dziesięć rogów wskazuje, że jest twórcą politycznej bestii, którą wkrótce potem opisano w 13 rozdziale Objawienia, a która także ma siedem głów i dziesięć rogów. Na każdej głowie Szatana widnieje diadem — w sumie jest ich siedem — co nas upewnia, iż mocarstwa światowe wyobrażone przez ową bestię podlegają jego rządom (Jana 16:11). Dziesięć rogów stanowi trafny symbol pełni władzy, jaką sprawuje nad tym światem.

9. Na co wskazuje fakt, że ogon smoka ‛wlecze i zrzuca na ziemię trzecią część gwiazd nieba’?

⁹ Smok ma władzę również w dziedzinie duchowej. Ogonem „wlecze trzecią część gwiazd nieba”. Gwiazdy wyobrażają czasem aniołów (Joba 38:7). Wzmianka o „trzeciej części” może uwypuklać fakt, że Szatan zwiódł znaczną liczbę aniołów. Gdy już raz dostali się pod jego panowanie, nie było dla nich ratunku. Nie mogli wrócić do świętej organizacji Bożej. Stali się demonami, których jak gdyby wlecze za sobą Szatan — ich król czy też władca (Mateusza 12:24). Prócz tego czytamy, że zrzucił ich na ziemię. Niewątpliwie jest to nawiązanie do wydarzeń sprzed potopu, kiedy za dni Noego Szatan nakłonił nieposłusznych synów Bożych do zstąpienia na ziemię i współżycia z córkami ludzkimi. Tych „aniołów, którzy zgrzeszyli”, Bóg za karę wtrącił niejako do więzienia, a ich stan bywa nazywany Tartarem (1 Mojżeszowa 6:4; 2 Piotra 2:4, BT; Judy 6).

10. Jakie przeciwstawne organizacje ukazują się w naszym polu widzenia i dlaczego smok chce pożreć dziecko, które urodzi niewiasta?

¹⁰ Wyraźnie ukazano tu więc dwie przeciwstawne organizacje: niebiańską organizację Jehowy, zobrazowaną przez niewiastę, oraz demoniczną organizację Szatana, rzucającą wyzwanie władzy Boga. Wielka kwestia sporna co do zwierzchnictwa musi zostać rozstrzygnięta. Ale jak? Szatan, który dalej wlecze za sobą demony, przypomina drapieżnego zwierza, wypatrującego potencjalnej ofiary. Czeka, żeby niewiasta urodziła. Chce pożreć jej nowo narodzone dziecko, ponieważ wie, że stanowi ono śmiertelne zagrożenie zarówno dla niego samego, jak i dla świata podlegającego jego władzy (Jana 14:30).

Syn, mężczyzna

11. Jak Jan opisuje narodziny dziecka niewiasty i dlaczego nazwano je „synem, mężczyzną”?

¹¹ Czas wyznaczony narodom na rządzenie się bez ingerencji Bożej upłynął w roku 1914 (Łukasza 21:24). Wtedy to, w ściśle oznaczonej porze, niewiasta wydaje na świat dziecko: „I urodziła syna, mężczyznę, który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną. I dziecko jej zostało porwane do Boga i do jego tronu. A niewiasta uciekła na pustkowie, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni” (Objawienie 12:5, 6). Jej dziecko to „syn, mężczyzna”. Dlaczego Jan używa tych dwóch określeń? Aby wykazać, że nadaje się ono do rządzenia narodami i ma potrzebną do tego moc. Słowa te uwypuklają również, jak doniosłym i radosnym wydarzeniem są te narodziny. Odgrywają kluczową rolę w dopełnieniu się świętej tajemnicy Bożej. Przecież owo dziecko płci męskiej „ma paść wszystkie narody rózgą żelazną”!

12. (a) Jakie prorocze obietnice dotyczące Jezusa złożył Jehowa w Psalmach? (b) Czego symbolem jest okoliczność, że niewiasta urodziła syna, „który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną”?

¹² Czyż wypowiedź ta nie wydaje się znajoma? Rzeczywiście, mówiąc o Jezusie, Jehowa obiecał proroczo: „Rozgromisz je berłem żelaznym, roztłuczesz jak naczynie gliniane” (Psalm 2:9). W innym proroctwie powiedziano o nim: „Laskę twej mocy pośle Jehowa z Syjonu, mówiąc: ‚Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół’” (Psalm 110:2, NW). A zatem narodziny, które widzi Jan, mają ścisły związek z Jezusem Chrystusem. Oczywiście nie obrazują jego narodzin z dziewicy przed nastaniem I wieku naszej ery ani wskrzeszenia go do życia duchowego w 33 roku n.e. Nie chodzi tu też bynajmniej o reinkarnację. Mowa raczej o narodzinach Królestwa Bożego w roku 1914, kiedy to stało się ono rzeczywistością, a Jezus — przebywający w niebie już ponad 19 stuleci — został wyniesiony na tron jako Król (Objawienie 12:10).

13. Na co wskazuje fakt, że dziecko płci męskiej „zostało porwane do Boga i do jego tronu”?

¹³ Jehowa nigdy by nie dopuścił, żeby Szatan pożarł Jego małżonkę lub nowo narodzonego syna! Owo dziecko płci męskiej zostaje zaraz po narodzinach „porwane do Boga i do jego tronu”. Dostaje się więc pod opiekę Jehowy, a On w pełni troszczy się o to nowo narodzone Królestwo, za pomocą którego uświęci swe wzniosłe imię. W tym samym czasie niewiasta ucieka na pustkowie, na miejsce przygotowane dla niej przez Boga. Więcej szczegółów na ten temat poznamy nieco później. Poczyniono też przygotowania do doniosłego wydarzenia, po którym Szatan już nigdy nie zdoła zagrozić Królestwu w niebie. O jakie wydarzenie chodzi?

Wojna w niebie!

14. (a) Dzięki jakiemu wydarzeniu, relacjonowanemu przez Jana, Szatan już nigdy nie będzie mógł zagrozić Królestwu? (b) Do jakiego obszaru zostaje ograniczone pole działania Szatana i jego demonów?

¹⁴ Jan ciągnie dalej: „I wybuchła wojna w niebie: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie” (Objawienie 12:7-9). A zatem dopełnieniu świętej tajemnicy Bożej towarzyszą dramatyczne wydarzenia: wyrzucenie Szatana z nieba i strącenie go wraz z demonami na ziemię. Swoboda ruchów tego, który tak dalece wprowadził w błąd całą zamieszkaną ziemię, że stał się jej bogiem, zostaje w końcu ograniczona do najbliższych okolic planety, gdzie niegdyś wszczął swój bunt (2 Koryntian 4:3, 4).

15, 16. (a) Kim jest Michał i skąd to wiadomo? (b) Dlaczego jest stosowne, że to właśnie Michał strąca Szatana z nieba?

¹⁵ Kto odnosi to wspaniałe zwycięstwo w imieniu Jehowy? Biblia powiada, że Michał i jego aniołowie. Ale kim jest Michał? Imię to znaczy „Któż jest jak Bóg?” Michał musi więc być zainteresowany usprawiedliwieniem zwierzchnictwa Jehowy i udowodnieniem, iż nikt nie może się z Nim równać. W 9 wersecie Listu Judy nazwano Michała „archaniołem”. Co ciekawe, w innym miejscu Biblia odnosi ten tytuł tylko do jednej osoby, mianowicie do Jezusa Chrystusa.b Paweł pisze o nim: „Sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim i z trąbą Bożą” (1 Tesaloniczan 4:16, NW). Tytuł „archanioł” znaczy „naczelnik aniołów”. Nic więc dziwnego, że Księga Objawienia wspomina o „Michale i jego aniołach”. Inne fragmenty Biblii mówiące o aniołach podporządkowanych sprawiedliwemu słudze Bożemu nawiązują do Jezusa. Dlatego Paweł pisze, iż „Pan nasz, Jezus, objawi się zstępując z nieba wpośród zastępów swych aniołów” (2 Tesaloniczan 1:7, Kowalski, kursywa nasza; zobacz też Mateusza 24:30, 31; 25:31).

¹⁶ Z tych i innych wersetów wynika niezbicie, że Michał to nikt inny, jak tylko Pan Jezus Chrystus zajmujący swe niebiańskie stanowisko. Teraz, w dniu Pańskim, nie poprzestaje na powiedzeniu Szatanowi: „Niech cię zgromi Jehowa”. Nastał czas sądu, toteż Jezus jako Michał zrzuca z nieba nikczemnego Szatana i jego demonicznych aniołów (Judy 9, NW; Objawienie 1:10). Jest rzeczą nader stosowną, że czyni to właśnie on — nowo intronizowany Król. Jezus jest również Nasieniem obiecanym w Edenie, które w końcu rozgniecie głowę owego pradawnego węża i tym samym na zawsze go unicestwi (1 Mojżeszowa 3:15). Wyrzucenie go z nieba przybliżyło Jezusa do tego ostatecznego zgniecenia Szatana.

„Weselcie się niebiosa”!

17, 18. (a) Jak w myśl relacji Jana reagują niebiosa na wyrzucenie z nich Szatana? (b) Do kogo najprawdopodobniej należy donośny głos, który słyszy Jan?

¹⁷ Jan donosi teraz o radości, jaka zapanowała w niebie po tym niesłychanym upadku Szatana: „I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: ‚Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem! A oni go zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swego świadczenia i nie miłowali swych dusz nawet w obliczu śmierci. Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie!’” (Objawienie 12:10-12a).

¹⁸ Czyj donośny głos słyszy Jan? Biblia tego nie wyjaśnia. Ale według Objawienia 11:17 podobnie wołało wskrzeszone grono 24 starszych, zajmujących swe pozycje w niebie, gdzie teraz mogą reprezentować 144 000 świętych (Objawienie 11:18). A ponieważ namaszczonych sług Bożych prześladowanych na ziemi określono tutaj mianem „braci naszych”, wypowiedź ta zapewne pochodzi z tego samego źródła. Ci wierni pomazańcy niewątpliwie mogą zjednoczyć swe głosy w tym wołaniu, ponieważ zmartwychwstali wkrótce po wyrzuceniu z nieba Szatana i jego demonicznych hord.

19. (a) Do czego otwiera drogę Jezusowi dopełnienie się świętej tajemnicy? (b) Na co wskazuje okoliczność, że Szatana nazwano „oskarżycielem braci naszych”?

¹⁹ Dopełnienie się świętej tajemnicy Bożej wymaga od Jezusa objęcia władzy w Królestwie Jehowy. Tym samym Bóg może przystąpić do realizacji swego wspaniałego zamierzenia, niosącego wyzwolenie wiernym ludziom. Jezus udostępnia zbawienie nie tylko swym bogobojnym naśladowcom żyjącym dziś na ziemi, ale także niezliczonym milionom zmarłych zachowanych w pamięci Bożej (Łukasza 21:27, 28). Nazwanie Szatana „oskarżycielem braci naszych” wskazuje, że choć jego oskarżenia wobec Hioba okazały się fałszywe, w dalszym ciągu kwestionuje on prawość ziemskich sług Bożych. Najwyraźniej przy wielu sposobnościach powtarzał zarzut, iż w zamian za swą duszę człowiek odda wszystko, co posiada. Sromotnie się zawiódł! (Joba [Hioba] 1:9-11; 2:4, 5).

20. W jaki sposób wierni chrześcijanie zwyciężają Szatana?

²⁰ Namaszczeni chrześcijanie, uznani za sprawiedliwych „dzięki krwi Baranka”, w dalszym ciągu mimo prześladowań świadczą o Bogu i Jezusie Chrystusie. Od ponad stu lat klasa Jana wskazuje na wielkie kwestie sporne związane z zakończeniem w roku 1914 Czasów Pogan (Łukasza 21:24). A obecnie ma u swego boku lojalną wielką rzeszę. Przeżycia Świadków Jehowy w XX wieku wielokrotnie dowiodły, że nie boją się oni „tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą”. Zarówno słowami, jak i przykładnym, chrześcijańskim postępowaniem zwyciężają Szatana, bezustannie piętnując go jako kłamcę (Mateusza 10:28, Wp; Przypowieści 27:11; Objawienie 7:9). Jakże szczęśliwi muszą być namaszczeni chrześcijanie wskrzeszeni do życia w niebie, skoro nie ma tam już Szatana, który oskarżał ich braci! Faktycznie nastał odpowiedni czas, by wszystkie zastępy aniołów radośnie odpowiedziały na wezwanie: „Weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie!”

Inne biada

21. Jak Szatan sprowadza biada na ziemię i na morze?

²¹ Rozwścieczony trzecim biada, Szatan postanowił teraz dręczyć ludzkość, sprowadzając na nią swe własne biada: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12b). Wyrugowanie Szatana z nieba rzeczywiście oznacza biada dla planety ziemi, którą niszczą samolubni ludzie poddani jego władzy (5 Mojżeszowa 32:5). Co więcej, Szatan kieruje się dewizą: „Rządź albo zniszcz”, co sprowadza biada zarówno na symboliczną ziemię, czyli stabilną strukturę społeczeństwa ludzkiego, jak i na symboliczne morze, to znaczy niespokojne masy. Podczas dwóch wojen światowych srogi gniew Szatana uzewnętrznił się w gniewie poddanych mu narodów i podobne wybuchy demonicznej wściekłości dają się odczuć po dziś dzień — ale wkrótce się skończą (Marka 13:7, 8). Jednakże bez względu na to, jak straszliwe są środki używane przez Szatana, nigdy nawet w przybliżeniu nie dadzą się porównać z dotkliwymi skutkami, które ściągnie na widzialną organizację Szatana trzecie biada, wywołane działaniami Królestwa Bożego!

22, 23. (a) Co w myśl słów Jana dzieje się po zrzuceniu smoka na ziemię? (b) Jak to możliwe, by smok prześladował „niewiastę, która urodziła dziecko płci męskiej”?

²² Po haniebnym wyrzuceniu z niebios Szatan skierował ostrze swego gniewu przeciw braciom Chrystusa pozostającym jeszcze na ziemi. Jan donosi: „A gdy smok ujrzał, że został zrzucony na ziemię, prześladował niewiastę, która urodziła dziecko płci męskiej. Ale dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, żeby poleciała na pustkowie na swoje miejsce; tam właśnie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od oblicza węża” (Objawienie 12:13, 14).

²³ Wizja nawiązuje tu do myśli poruszonej już w wersecie 6, w którym powiedziano, że po urodzeniu dziecka niewiasta ucieka przed smokiem na pustkowie. Ktoś mógłby się zastanawiać, jak smok może prześladować niewiastę, skoro przebywa ona w niebie, a on został zrzucony na ziemię. Pamiętajmy, że niewiasta ma na ziemi swe potomstwo, inaczej mówiąc: nasienie. W dalszej części tej wizji dowiadujemy się, że prześladując je, Szatan daje wyraz swej wściekłości na niewiastę (Objawienie 12:17). A cokolwiek spotyka na ziemi jej nasienie, niejako spotyka ją samą (porównaj Mateusza 25:40). Prześladowania te spadają również na rosnącą rzeszę ziemskich współtowarzyszy owego nasienia.

Nowy naród

24. Jakie przeżycia Badaczy Pisma Świętego przypominają wyzwolenie Izraelitów z Egiptu?

²⁴ Podczas pierwszej wojny światowej bracia Jezusa w miarę swych możliwości trwali wiernie przy świadczeniu. Czynili to mimo wzmożonych ataków Szatana i jego nikczemnych popleczników. W końcu publiczne świadczenie prowadzone przez Badaczy Pisma Świętego zostało w gruncie rzeczy powstrzymane (Objawienie 11:7-10). Znaleźli się oni w sytuacji przypominającej położenie Izraelitów w Egipcie, którzy także cierpieli dotkliwy ucisk. Właśnie wtedy Jehowa przeniósł ich szybko jak na skrzydłach orła w bezpieczne miejsce na pustyni Synaj (2 Mojżeszowa 19:1-4). Podobnie po okresie zaciekłych prześladowań z lat 1918-1919 Jehowa wyzwolił swych świadków, reprezentujących Jego niewiastę, i wprowadził ich do krainy duchowej, która była dla nich tak samo bezpieczna, jak pustynia dla Izraelitów. Uczynił to w odpowiedzi na ich modlitwy (porównaj Psalm 55:7-10).

25. (a) Jakie wydarzenie, przypominające narodziny narodu izraelskiego na pustyni, dokonało się z woli Jehowy w roku 1919? (b) Kto tworzy ów naród i dokąd go wprowadzono?

²⁵ Na pustyni Jehowa zorganizował Izraelitów w naród i zaspokajał ich potrzeby fizyczne i duchowe. Podobnie od roku 1919 Jehowa uczynił z nasienia niewiasty naród duchowy. Nie należy go mylić z mesjańskim Królestwem, panującym z niebios od roku 1914. Ten nowy naród składa się bowiem z ziemskiego ostatka namaszczonych świadków, których w roku 1919 wprowadzono do chwalebnej posiadłości duchowej. Otrzymywali teraz należną miarę „żywności w odpowiednim czasie” i nabierali sił do czekającego ich dzieła (Łukasza 12:42, Bp; Izajasza 66:8).

26. (a) Jak długo trwa okres wspomniany w Objawieniu 12:6, 14? (b) W jakim celu wyznaczono trzy i pół czasu, kiedy się one zaczęły, a kiedy skończyły?

²⁶ Jak długo nasienie niewiasty Bożej zaznawało tego wytchnienia? Księga Objawienia 12:6 mówi, że 1260 dni. A według Objawienia 12:14 trwało to czas, czasy i połowę czasu — innymi słowy: trzy i pół czasu. Oba te wyrażenia odnoszą się w gruncie rzeczy do okresu trzech i pół lat — od wiosny roku 1919 (na półkuli północnej) do jesieni roku 1922. Dla odrodzonej klasy Jana był to okres reorganizacji i nabierania nowych sił.

27. (a) Co według relacji Jana uczynił smok po roku 1922? (b) Do jakiego celu zdążał Szatan sprowadzając na Świadków falę prześladowań?

²⁷ Smok nie dał za wygraną! „A wąż ze swej paszczy wyrzucił za niewiastą wodę jak rzekę, aby ją rzeka zatopiła” (Objawienie 12:15). Co oznacza wspomniana tu „woda jak rzeka”, inaczej: „strumień wody” (Bw)? Starożytny król Dawid nazwał występujących przeciw niemu niegodziwców „strumieniami zagłady” („potokami niepobożnych”, Bg) (Psalm 18:5, 6, 17, 18). Tak samo teraz Szatan rozpętuje prześladowania, posługując się „niepobożnymi”, nikczemnymi ludźmi. Po roku 1922 zainicjował falę prześladowań wymierzonych w Świadków (Mateusza 24:9-13). Obejmowały one przemoc fizyczną, ‛wyrządzanie krzywdy pod pozorem prawa’, wtrącanie do więzień, a nawet pozbawianie życia przez powieszenie, rozstrzelanie lub ścięcie (Psalm 94:20). Nie mając bezpośredniego dostępu do niebiańskiej niewiasty Bożej, poniżony Szatan przypuścił wściekły atak na członków ziemskiego ostatka jej nasienia, żeby ich zniszczyć — bądź to w sensie fizycznym, bądź przez złamanie ich prawości, oznaczające utratę uznania w oczach Bożych. Oni jednak dowiedli, że są zdecydowani powtórzyć za Hiobem: „Dopóki jest dech we mnie, nie wyprę się swojej prawości!” (Hioba 27:5, NW).

28. W jaki sposób podczas drugiej wojny światowej prześladowania osiągnęły punkt kulminacyjny?

²⁸ Ta fala zaciętych prześladowań osiągnęła punkt kulminacyjny w okresie drugiej wojny światowej. W Europie jakieś 12 000 Świadków Jehowy trafiło do hitlerowskich obozów koncentracyjnych, a 2000 z nich straciło życie. Równie okrutnie traktowali wiernych Świadków wojowniczy władcy Japonii, Korei, Tajwanu oraz Włoch. Nawet w tak zwanych krajach demokratycznych Świadkowie byli napadani przez bojówki Akcji Katolickiej, tarzani w smole i pierzu i wypędzani z miast. Rozbijano zgromadzenia chrześcijańskie, a dzieci Świadków Jehowy wyrzucano ze szkół.

29. (a) Jaką pomoc pochodzącą z nieoczekiwanego źródła opisuje Jan? (b) W jaki sposób „ziemia przyszła niewieście z pomocą”? (c) Co dalej czyni smok?

²⁹ Wsparcie nadeszło z najmniej spodziewanej strony: „Ale ziemia przyszła niewieście z pomocą i otworzyła ziemia swoją paszczę, i pochłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swej paszczy. I smok uniósł się srogim gniewem na niewiastę, i odszedł, aby toczyć wojnę z pozostałymi z jej nasienia, którzy zachowują przykazania Boże i prowadzą działalność składania świadectwa o Jezusie” (Objawienie 12:16, 17). „Ziemia” — czyli żywioły należące do systemu rzeczy podległego Szatanowi — zaczęła pochłaniać ową „rzekę” czy też „strumień”. W latach czterdziestych Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał szereg orzeczeń korzystnych dla Świadków, a i władze niektórych innych krajów powzięły decyzje sprzyjające wolności wyznania. Alianci w końcu rozgromili hydrę nazistowsko-faszystowską, co przyniosło ulgę Świadkom, którzy tyle wycierpieli pod panowaniem okrutnych dyktatorów. Niemniej prześladowania nie wygasły do reszty, gdyż smok aż do dziś pała srogim gniewem i toczy wojnę z tymi, którzy „prowadzą działalność składania świadectwa o Jezusie”. W wielu krajach lojalni Świadkowie dalej przebywają w więzieniach, a gdzieniegdzie wciąż jeszcze przypłacają życiem obstawanie przy prawości. Ale od czasu do czasu władze w niektórych państwach łagodzą swe stanowisko, dzięki czemu Świadkowie cieszą się większą miarą wolności.c Tak oto ziemia zgodnie z proroctwem w dalszym ciągu pochłania „rzekę” prześladowań.

30. (a) Do czego okazała się wystarczająca pomoc, jakiej udzieliła ziemia? (b) Jakie rezultaty przynosi zachowywanie prawości przez sług Bożych?

³⁰ W ten sposób ziemia zapewniła wystarczająco dużą pomoc, by dzieło Boże dotarło do ponad 200 krajów, a liczba wiernych głosicieli dobrej nowiny przekroczyła cztery miliony. Do pozostałych z nasienia niewiasty przyłączyła się wielka, międzynarodowa rzesza nowych wyznawców, którzy także zachowują przykazania Boże dotyczące trzymania się z dala od świata, zachowywania czystości moralnej i miłowania braci oraz świadczą o mesjańskim Królestwie. Zachowywaniem prawości udzielają odpowiedzi na oszczercze wyzwanie Szatana, toteż zarówno dla niego, jak i dla jego systemu rzeczy rozbrzmiewają już dzwony pogrzebowe (Przypowieści 27:11).

1, 2. (a) Co Jan mówi o smoku? (b) W jaki sposób Jan opisuje językiem symboli widzialną organizację wykorzystywaną przez smoka?

WIELKI smok został zrzucony na ziemię! Nasze studium Księgi Objawienia wyraźnie wykazuje, że ani pradawny Wąż, ani jego demoniczni poplecznicy już nigdy nie będą mogli wrócić do nieba. Ale jeszcze się nie rozstajemy z tym, ‛którego zwą Diabłem i Szatanem i który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię’. Dalsza część sprawozdania bardziej szczegółowo wyjaśnia, jakimi środkami posługuje się Szatan w walce z ‛niewiastą i jej nasieniem’ (Objawienie 12:9, 17). Oto, co mówi Jan o tym smoku mającym cechy węża: „I stanął na piasku morza” (Objawienie 13:1a). Zatrzymajmy się więc na chwilę, by poznać narzędzia, którymi posługuje się smok.

² Szatan z demonami nie kalają już świętych niebios swą obecnością. Wypędzono ich z nieba, a działalność tych złych duchów ograniczono do najbliższych okolic ziemi. Niewątpliwie właśnie dlatego w XX wieku tak się upowszechniły praktyki spirytystyczne. Podstępny Wąż w dalszym ciągu przewodzi nikczemnej organizacji duchowej. Ale czy do zwodzenia ludzkości posługuje się też jakąś widzialną organizacją? Jan oznajmia: „I ujrzałem bestię występującą z morza, mającą dziesięć rogów i siedem głów, a na jej rogach dziesięć diademów, na jej głowach zaś bluźniercze imiona. A bestia, którą ujrzałem, była podobna do lamparta, ale jej łapy były jak u niedźwiedzia, a jej paszcza była jak paszcza lwa. I smok dał bestii jej moc i jej tron, i wielką władzę” (Objawienie 13:1b, 2).

3. (a) Jakie dzikie zwierzęta oglądał w wizjach prorok Daniel? (b) Co wyobrażają wielkie bestie z 7 rozdziału Księgi Daniela?

³ Cóż wyobraża ten dziwaczny zwierz? Odpowiedzi dostarcza sama Biblia. Zanim jeszcze w roku 539 p.n.e. upadł Babilon, żydowski prorok Daniel miał wizje, w których oglądał dzikie zwierzęta. W Księdze Daniela 7:2-8 opisuje cztery bestie wychodzące z morza: pierwsza przypominała lwa, druga niedźwiedzia, trzecia lamparta, potem zaś „pojawiło się czwarte zwierzę, straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; (...) a miało dziesięć rogów”. Opis ten uderzająco przypomina bestię, którą widzi Jan około 96 roku n.e. Ona również posiada cechy lwa, niedźwiedzia i lamparta i ma dziesięć rogów. Co symbolizują ogromne zwierzęta ujrzane przez Daniela? On sam wyjaśnia: „Owe wielkie (...) zwierzęta, to czterej królowie, którzy powstaną na ziemi” (Daniela 7:17). A zatem bestie te wyobrażają „królów”, to znaczy ziemskie mocarstwa polityczne.

4. (a) Co symbolizują w 8 rozdziale Daniela baran oraz kozioł? (b) Na co wskazuje okoliczność, że wielki róg kozła został złamany i zastąpiony czterema innymi?

⁴ W innej wizji Daniel ogląda barana o dwóch rogach, którego powala kozioł z jednym okazałym rogiem. Anioł Gabriel wyjaśnił mu, że „baran (...) oznacza królów Medii i Persji. A kozioł, to król grecki”. Dalej Gabriel zapowiada proroczo, że wielki róg kozła zostanie złamany i zastąpiony czterema innymi. Słowa te faktycznie się spełniły przeszło 200 lat później, gdy po śmierci Aleksandra Wielkiego jego imperium rozpadło się na cztery królestwa, rządzone przez czterech wodzów tego władcy (Daniela 8:3-8, 20-25).a

5. (a) Co mieści w sobie greckie słowo oznaczające bestię? (b) Co wyobraża bestia z Objawienia 13:1, 2 oraz jej siedem głów?

⁵ Jest zatem rzeczą oczywistą, że w oczach Autora, pod którego natchnieniem powstała Biblia, ziemskie mocarstwa polityczne przypominają zwierzęta. Jakie zwierzęta? W pewnym komentarzu nazwano bestię z Objawienia 13:1, 2 „drapieżcą”, po czym dodano: „Uznajemy wszelkie konotacje związane ze słowem θηρίον [the·riʹon, po grecku: bestia], na przykład, że jest to potwór — okrutny, niszczycielski, przerażający, żarłoczny itd.”b Jakże to pasuje do zbrukanego krwią systemu politycznego, za którego pośrednictwem Szatan podporządkował sobie ludzkość! Siedem głów tej bestii wyobraża sześć czołowych potęg światowych, o których wspominała do czasów Jana historia biblijna — Egipt, Asyrię, Babilon, Medo-Persję, Grecję oraz Rzym — jak również siódme mocarstwo, mające w myśl proroctw pojawić się w późniejszym okresie (porównaj Objawienie 17:9, 10).

6. (a) W czym przewodzi siedem głów bestii? (b) Jak Jehowa posłużył się Rzymem do wykonania swego wyroku na żydowskim systemie rzeczy i co się stało z chrześcijanami z Jeruzalem?

⁶ Poza tymi siedmioma potęgami na arenie dziejów występowały oczywiście jeszcze inne mocarstwa — podobnie bestia, którą widział Jan, miała nie tylko siedem głów i dziesięć rogów, lecz również tułów. Jednakże tych siedem głów wyobraża siedem czołowych mocarstw światowych, które kolejno ciemiężyły lud Boży. W roku 33 n.e. najpotężniejszym imperium był Rzym i właśnie tą głową bestii posłużył się Szatan, by zgładzić Syna Bożego. W tym czasie Bóg odrzucił niewierny żydowski system rzeczy i w roku 70 n.e. pozwolił Rzymowi wykonać swój wyrok na tym narodzie. Na szczęście prawdziwy Izrael Boży, zbór pomazańców, został przedtem ostrzeżony i chrześcijanie mieszkający w Jeruzalem i Judei uciekli w bezpieczne miejsce po drugiej stronie Jordanu (Mateusza 24:15, 16; Galacjan 6:16).

7. (a) Do czego miało dojść po nastaniu zakończenia systemu rzeczy i dnia Pańskiego? (b) Czym się okazała siódma głowa bestii z Objawienia 13:1, 2?

⁷ Jednakże pod koniec I wieku wielu członków tego pierwotnego zboru odpadło od prawdy, a autentyczna chrześcijańska pszenica, czyli „synowie królestwa”, została w dużej mierze zagłuszona przez chwasty, to znaczy „synów Złego”. Ale kiedy nastał okres zakończenia systemu rzeczy, namaszczeni duchem chrześcijanie ponownie wyłonili się jako zorganizowana grupa. Podczas dnia Pańskiego sprawiedliwi mieli „jaśnieć (...) jak słońce”. Zbór chrześcijański został więc przygotowany do pewnego dzieła (Mateusza 13:24-30, 36-43, BT). W tym okresie cesarstwo rzymskie już nie istniało. Centralne miejsce na arenie światowej zajmowało ogromne imperium brytyjskie wraz z potężnymi Stanami Zjednoczonymi Ameryki. To dwuczłonowe mocarstwo światowe okazało się siódmą głową bestii.

8. Dlaczego przyrównanie dwuczłonowej anglo-amerykańskiej potęgi światowej do bestii nie powinno nikogo oburzać?

⁸ Czy utożsamianie panujących potęg politycznych z dzikim zwierzem nie jest przypadkiem oburzające? Tak właśnie twierdzili podczas drugiej wojny światowej niektórzy przeciwnicy, kwestionując przed sądami całego świata postawę zarówno organizacji Świadków Jehowy, jak i poszczególnych jej członków. Zastanówmy się jednak. Czy różne państwa nie obierają rozmaitych dzikich stworzeń za godła narodowe? Na przykład Brytyjczycy mają swego lwa, Amerykanie orła, Chińczycy smoka, a Rosjanie — niedźwiedzia. Dlaczego więc komuś miałoby się nie podobać, że Boski Autor Biblii Świętej również posłużył się zwierzętami jako symbolami mocarstw światowych?

9. (a) Dlaczego biblijne oświadczenie, że wielka władza bestii pochodzi od Szatana, nie powinno budzić sprzeciwu? (b) Jak Biblia opisuje Szatana i w jaki sposób wpływa on na rządy?

⁹ Dlaczego też miałoby kogokolwiek oburzać to, iż według Biblii bestia otrzymuje swą wielką władzę od Szatana? W końcu tak oznajmił Bóg, a w Jego oczach „narody są jak kropla w wiadrze i znaczą tyle, co pyłek”. Niechby raczej zabiegały o uznanie Boże, zamiast się obrażać, że zostały tak a nie inaczej opisane w Jego proroczym Słowie (Izajasza 40:15, 17; Psalm 2:10-12). Szatan nie jest bynajmniej mityczną postacią mającą dręczyć dusze w ognistym piekle. Żadne takie miejsce nie istnieje. Przeciwnie, Pismo Święte przedstawia Szatana jako „anioła światłości” — arcyzwodziciela, który wywiera przemożny wpływ na arenę polityczną (2 Koryntian 11:3, 14, 15; Efezjan 6:11-18).

10. (a) Co oznacza fakt, że na każdym z dziesięciu rogów widniał diadem? (b) Co symbolizuje dziesięć rogów i dziesięć diademów?

¹⁰ Na swych siedmiu głowach bestia ma dziesięć rogów. Być może na czterech głowach jest po jednym rogu, a na trzech po dwa rogi. Prócz tego na jej rogach znajduje się dziesięć diademów. Przerażające zwierzęta z Księgi Daniela też mają rogi, ich liczbę zaś należy brać dosłownie. Na przykład dwa rogi barana przedstawiały dwuczłonowe mocarstwo Medów i Persów, a cztery rogi kozła symbolizowały cztery współczesne sobie państwa, które powstały z greckiego imperium Aleksandra Wielkiego (Daniela 8:3, 8, 20-22). Wydaje się jednak, że w wypadku bestii oglądanej przez Jana dziesięć rogów ma znaczenie symboliczne (porównaj Daniela 7:24; Objawienie 17:12). Wyobrażają one ogół suwerennych państw, składających się na całą polityczną organizację Szatana. Wszystkie te rogi są brutalne i agresywne, ale istnienie siedmiu głów świadczy o tym, że tylko jedna potęga światowa odgrywa w danym czasie główną rolę. Podobnie dziesięć diademów wskazuje, iż wszystkie suwerenne kraje panują jednocześnie z najpotężniejszym w danym okresie państwem, czy też mocarstwem światowym.

11. Na co wskazuje okoliczność, że bestia ma na głowach „bluźniercze imiona”?

¹¹ Bestia ma na swych głowach „bluźniercze imiona”, a więc wypowiada o sobie twierdzenia zdradzające ogromny brak szacunku dla Jehowy Boga i Chrystusa Jezusa. Posługuje się imionami Boga i Chrystusa jako przykrywką do osiągania swych celów politycznych, prowadzi też konszachty z religią fałszywą, a nawet pozwala duchowieństwu zajmować się polityką. Na przykład w angielskiej Izbie Lordów zasiadają również biskupi. We Francji i Włoszech kardynałowie katoliccy odgrywali ważną rolę w polityce, a w czasach nam bliższych księża obejmowali urzędy polityczne w Ameryce Łacińskiej. Władze państwowe każą drukować na banknotach hasła religijne, takie jak „W BOGU UFAMY”, na monetach zaś wytłaczać napisy sugerujące, jakoby poszczególni władcy cieszyli się uznaniem Boga — na przykład, iż panują „z łaski Bożej”. Wszystko to jest w gruncie rzeczy bluźnierczą próbą wciągnięcia Boga w brudne machinacje polityczne.

12. (a) Co to znaczy, że bestia występuje „z morza”, i kiedy zaczęła się stamtąd wyłaniać? (b) Na co wskazuje fakt, że smok daje bestii wielką władzę?

¹² Omawiana bestia występuje „z morza”, które trafnie symbolizuje niespokojne masy, stanowiące oparcie dla rządów ludzkich (Izajasza 17:12, 13). Zaczęła się wyłaniać z morza wzburzonej ludzkości już w czasach Nemroda (około XXI wieku p.n.e.), gdy po potopie ukształtował się pierwszy wrogi Jehowie system rzeczy (1 Mojżeszowa 10:8-12; 11:1-9). Ale ostatnia z siedmiu głów tego dzikiego zwierzęcia pojawiła się w całej okazałości dopiero podczas dnia Pańskiego. Zwróćmy też uwagę, że to smok „dał bestii jej moc i jej tron, i wielką władzę” (porównaj Łukasza 4:6). Bestia to wyłaniający się spośród mas ludzkich twór polityczny powołany do istnienia przez Szatana, który w rzeczy samej jest „władcą tego świata” (Jana 12:31).

Śmiertelny cios

13. (a) Jakie nieszczęście spotkało bestię na początku dnia Pańskiego? (b) Dlaczego śmiertelny cios zadany jednej głowie odczuła cała bestia?

¹³ W początkowej fazie dnia Pańskiego bestię dotknęło nieszczęście. Jan donosi: „I ujrzałem jedną z jej głów jak gdyby ubitą na śmierć, ale jej śmiertelny cios został uleczony i cała ziemia podążała z podziwem za bestią” (Objawienie 13:3). Z wersetu tego wynika, że jedna z głów tego zwierzęcia otrzymała śmiertelny cios, ale werset 12 sugeruje, iż ucierpiała na tym cała bestia. Dlaczego? Otóż głowy nie sprawują przewodnictwa jednocześnie. Panoszą się nad ludzkością (a zwłaszcza nad ludem Bożym) po kolei, jedna po drugiej (Objawienie 17:10). A zatem na początku dnia Pańskiego dominującą potęgą światową jest tylko jedna głowa — siódma. Wymierzenie jej śmiertelnego ciosu odbija się na całej bestii.

14. Kiedy wymierzono bestii ów śmiertelny cios i co pewien oficer napisał o skutkach, jakie to wywarło na szatańskiej bestii?

¹⁴ Na czym polegał ten śmiertelny cios? Później nazwano go ciosem miecza, a narzędzie to symbolizuje wojnę. Ów cios miecza, zadany w początkowym okresie dnia Pańskiego, odnosi się zapewne do pierwszej wojny światowej, która spustoszyła i wycieńczyła polityczną bestię podlegającą Szatanowi (Objawienie 6:4, 8; 13:14). Pisarz Maurice Genevoix, który był podówczas oficerem, powiedział o tej wojnie: „Każdy przyzna, że w całych dziejach ludzkich niewiele jest dat równie ważnych jak 2 sierpnia 1914 roku. Najpierw Europa, a wkrótce potem niemal cała ludzkość uwikłała się w przerażającą zawieruchę. Wszelkie trwałe wartości — porozumienia, układy, prawa moralne — zachwiały się w posadach; z dnia na dzień wszystko podano w wątpliwość. To, co się stało, przerosło nie tylko instynktowne przeczucia, ale też rozsądne oczekiwania. Było niewyobrażalne, chaotyczne, potworne i w dalszym ciągu daje się nam we znaki” (Maurice Genevoix, członek Akademii Francuskiej; cytat z książki Promise of Greatness [1968]).

15. W jaki sposób siódma głowa bestii otrzymała śmiertelny cios?

¹⁵ Dla dominującej wówczas siódmej głowy bestii wojna ta była ogromną katastrofą. Wielka Brytania, podobnie jak inne państwa europejskie, poniosła dotkliwe straty w ludziach, na wojnie zginął bowiem kwiat młodzieży. W roku 1916 jedną tylko bitwę nad Sommą okupiono krwią 420 000 żołnierzy brytyjskich, 194 000 francuskich i 440 000 niemieckich — w sumie przeszło 1 000 000 ofiar! Poza tym Wielka Brytania i reszta Europy została zdruzgotana pod względem gospodarczym. Olbrzymie imperium brytyjskie otrzymało cios, po którym już nigdy nie wróciło do pełni sił. Wskutek tej wojny, w której brało udział 28 czołowych państw, świat faktycznie zachwiał się jak po śmiertelnym uderzeniu. Dnia 4 sierpnia 1979 roku, 65 lat po wybuchu pierwszej wojny światowej, w londyńskim tygodniku The Economist napisano: „W roku 1914 świat utracił spoistość i od tamtej pory nigdy już jej nie odzyskał”.

16. Jak podczas pierwszej wojny światowej USA wykazały, że należą do dwuczłonowego mocarstwa światowego?

¹⁶ Tymczasem Wielka Wojna, jak ją wówczas nazywano, umożliwiła Stanom Zjednoczonym wyraźne zaznaczenie swej przynależności do anglo-amerykańskiej potęgi światowej. W pierwszych latach konfliktu opinia publiczna tego kraju była przeciwna angażowaniu się w wojnę. Ale jak napisał historyk Esmé Wingfield-Stratford, „chodziło tylko o to, czy w tej czarnej godzinie Wielka Brytania i Stany Zjednoczone zapomną o dzielących je różnicach — w imię jedności i wspólnych interesów”. Bieg wydarzeń pokazał, że tak właśnie się stało. W roku 1917 USA wsparły materialnie i zbrojnie wysiłek wojenny słabnących aliantów. W ten sposób siódma głowa, czyli Wielka Brytania wespół ze Stanami Zjednoczonymi, znalazła się po zwycięskiej stronie.

17. Co się stało po wojnie z ziemskim systemem Szatana?

¹⁷ Po wojnie świat ogromnie się zmienił. Ziemski system Szatana doznał po tym śmiertelnym ciosie spustoszenia, ale odzyskał siły i stał się potężniejszy niż kiedykolwiek przedtem, a jego zdolności do regeneracji wprawiły ludzi w podziw.

18. Dlaczego można powiedzieć, że ogół ludzi ‛podąża z podziwem za bestią’?

¹⁸ Historyk Charles L. Mee jun. pisze: „Upadek starego porządku [spowodowany pierwszą wojną światową] był niezbędnym warunkiem do powstania samodzielnych i niepodległych państw oraz klas społecznych, do zapewnienia bezprecedensowej swobody i niezależności”. Zasadniczy wpływ na rozwój wydarzeń w okresie powojennym wywarła uleczona już siódma głowa dzikiego zwierzęcia, przy czym dominującą rolę zaczęły odgrywać Stany Zjednoczone Ameryki. Dwuczłonowe mocarstwo światowe przodowało w zachwalaniu zarówno Ligi Narodów, jak i Organizacji Narodów Zjednoczonych. W latach osiemdziesiątych USA dzięki swej potędze politycznej wiodły prym wśród bardziej uprzywilejowanych krajów, jeśli chodzi o stopę życiową, zwalczanie chorób czy postęp techniczny. Nieco wcześniej zdołały nawet wysłać 12 osób na Księżyc. Nic więc dziwnego, że ogół ludzi ‛podąża z podziwem za bestią’.

19. (a) Co świadczy o tym, że ludzkość nie poprzestała na podziwianiu bestii? (b) Kto sprawuje niekwestionowaną władzę nad wszystkimi królestwami ziemi i skąd o tym wiemy? (c) W jaki sposób Szatan przekazuje bestii władzę i z jakim skutkiem dla większości ludzi?

¹⁹ Ludzkość nie ograniczyła się do samego podziwiania dzikiego zwierzęcia. Jan zaznacza dalej: „I oddawali cześć smokowi, ponieważ dał władzę bestii, i oddawali cześć bestii słowami: ‚Któż jest jak ta bestia i któż może stoczyć z nią bitwę?’” (Objawienie 13:4). Kiedy Jezus był na ziemi, Szatan twierdził, że posiada władzę nad wszystkimi królestwami. Jezus nie zaprzeczył temu, ba, sam nazwał Szatana władcą świata i nie chciał się wtrącać do ówczesnej polityki. Jan napisał później o prawdziwych chrześcijanach: „Wiemy, że jesteśmy z Boga, cały zaś świat leży w mocy Złego” (1 Jana 5:19, BT; Łukasza 4:5-8; Jana 6:15; 14:30). Szatan przekazuje władzę bestii, a przy okazji krzewi nacjonalizm. Dlatego zamiast jednoczącej więzi zbożnej miłości, ludzkość pielęgnuje wywołującą podziały dumę plemienną, rasową i narodową. W rezultacie ogromna większość ludzi oddaje cześć temu elementowi bestii, który dzierży władzę w kraju, gdzie przyszło im żyć. Tak oto cała bestia jest otaczana podziwem i odbiera cześć.

20. (a) W jaki sposób ludzie oddają cześć bestii? (b) Dlaczego chrześcijanie oddający cześć Jehowie Bogu nie uczestniczą w kulcie bestii i czyj przykład naśladują?

²⁰ W jaki sposób ludzie oddają cześć bestii? Przedkładając miłość do swego kraju ponad miłość do Boga. Większość ludzi kocha swą ojczyznę. Prawdziwi chrześcijanie, jako dobrzy obywatele, także szanują władców oraz symbole kraju, w którym mieszkają, przestrzegają jego praw i wnoszą swój wkład w pomyślność bliźnich i całego społeczeństwa (Rzymian 13:1-7; 1 Piotra 2:13-17). Nie mogą wszakże okazywać ślepego uwielbienia jednemu państwu i wynosić je ponad wszystkie inne. Powiedzenie: „Zły czy dobry, ale to mój kraj” nie jest chrześcijańskie. Toteż chrześcijanie oddający cześć Jehowie Bogu nie mogą brać udziału w wyniosłym, patriotycznym kulcie jakiegokolwiek elementu dzikiego zwierzęcia, równałoby się to bowiem oddawaniu czci smokowi, który jest źródłem władzy bestii.