W 1933 roku w mieście Belize, ówczesnej stolicy kraju, Freida wynajęła mały pokój u pani Beeks. Każdego ranka gospodyni słyszała, jak Freida przed wyjściem z domu czyta Biblię i śpiewa pieśń. Wielu dostrzegało jej niesłabnący zapał, na przykład to, że nigdy nie robiła sobie sjesty, co jest zwyczajem mieszkańców tropików. Podczas sześciomiesięcznego pobytu w tym kraju zainteresowała prawdą Thaddiusa Hodgesona, piekarza z Jamajki.

CORAZ WIĘCEJ LUDZI POZNAJE PRAWDĘ

Chociaż w tamtych czasach komunikacja była utrudniona, James i Thaddius — mimo że działali na odległych terenach — starali się utrzymywać ze sobą kontakt. W roku 1934 Thaddius napisał list do Biura Głównego Świadków Jehowy w Brooklynie z prośbą o gramofon i nagrania wykładów biblijnych.

W sobotnie wieczory Thaddius odtwarzał wykłady w małym parku naprzeciw budynku Sądu Najwyższego. Park ten, wykorzystywany przez żołnierzy jako plac ćwiczeń, nazywano „polem bitwy” — i faktycznie nim był. Z jednej strony Thaddius odtwarzał wykłady brata Rutherforda, a z drugiej dochodziły dźwięki orkiestry Armii Zbawienia, której akompaniował Beaumont Boman, grający na olbrzymim bębnie. Wkrótce jednak Beaumont pozytywnie zareagował na dobrą nowinę o Królestwie i przeszedł na drugą stronę „pola bitwy”, do Thaddiusa. Wyznał: „Dziękuję mojemu Bogu, Jehowie, że pomógł mi się pozbyć tego bębna!”.

Inny dogodny punkt do publicznego głoszenia znajdował się naprzeciwko targu nazywanego „mulim parkingiem” — przywiązywano tam muły zaprzęgnięte do wozów, którymi transportowano towary. Thaddius — postawny, ciemnoskóry, dynamiczny mówca — właśnie tutaj często przemawiał. Mimo że w Belize kościoły chrześcijaństwa wywierały ogromną presję na ludzi miłujących Biblię, wiele szczerych osób, takich jak Jamajczycy James Hyatt i Arthur Randall, pozytywnie reagowało na dobrą nowinę.

W północnej części stolicy Thaddius zaczął organizować zebrania w swojej piekarni — odsuwał na bok ladę, a na stołki kładł deski, tworząc w ten sposób proste ławki. W południowej części miasta zebrania odbywały się w domu Cory Brown. Poza tym Nora Fayad przypomina sobie, że kiedy była młodą dziewczyną, kilkoro Świadków z jej okolicy spotykało się na podwórku jej sąsiada Arthura Randalla.

OWOCE GORLIWEGO GŁOSZENIA

Wielu braci w tamtym okresie dawało świadectwo z ogromnym zapałem. Na przykład James Jenkins, mimo że był niewidomy, z laską w ręku przemierzał miasto Belize wzdłuż i wszerz. Molly Tillet opowiada, że słyszała go, jak głosi na rynku, nawet gdy była dwie ulice dalej! James słynął też z uważnego słuchania na zebraniach — siedział wtedy nieco pochylony do przodu, wsparty o swą laskę, i chłonął każde słowo. Sporo wersetów biblijnych znał na pamięć i cytował je w służbie.