Chociaż Mojżesz, spisując Księgę Rodzaju, wspomniał, że Abraham obozował w okolicach Betel, dalsza część relacji pokazuje, iż pierwotnie miasto to nosiło kananejską nazwę Luz (zob. LUZ 1). Gdy Jakub nocował w jego pobliżu w drodze z Beer-Szeby do Charanu, zobaczył we śnie drabinę sięgającą nieba i otrzymał od Boga potwierdzenie obietnicy danej Abrahamowi. Wtedy postawił tam słup i nadał temu miejscu nazwę Betel, a „poprzednio owo miasto nazywało się Luz” (Rdz 28:10-19).

Setki lat później, gdy naród izraelski wkroczył do Kanaanu (1473 p.n.e.), nazwa Betel pojawia się ponownie w odniesieniu do miasta zwanego wcześniej Luz, a nie jako określenie miejsca, gdzie obozowali Abraham i Jakub. W relacji opisującej atak na Aj podano, że Kananejczycy z Betel próbowali przyjść z pomocą mieszkańcom tego sąsiedniego miasta, ale bezskutecznie. Wtedy (lub później) wojska Jozuego pokonały również króla Betel (Joz 7:2; 8:9, 12, 17; 12:9, 16). Odtąd było to miasto graniczne między terytoriami plemion Efraima i Beniamina. Wymieniono je jako przydzielone Beniaminitom, choć Biblia donosi, że do jego zdobycia przyczynił się dom Józefa (do którego należał Efraim) (Joz 16:1, 2; 18:13, 21, 22; Sdz 1:22-26). Od tamtej pory nie było już nazywane Luz.