W latach 41-98 n.e. Mateusz, Marek, Łukasz i Jan spisali „dzieje Jezusa Chrystusa” (Mateusza 1:1). Sprawozdania te nazwano Ewangeliami, czyli „dobrą nowiną” o Synu Bożym (Marka 1:1).

Chociaż istniały inne pisemne relacje o Jezusie, to tylko te cztery Ewangelie zostały uznane za natchnione przez Boga i weszły do kanonu biblijnego. Pozwalają one ‛uzyskać całkowitą pewność’ co do nauk i ziemskiego życia Jezusa (Łukasza 1:1-4, Nowy Komentarz Biblijny; Dzieje 1:1, 2; 2 Tymoteusza 3:16, 17). Występują we wszystkich starożytnych katalogach Chrześcijańskich Pism Greckich. Nie ma żadnych podstaw, by kwestionować ich kanoniczność.

Tymczasem Mateusz i Jan należeli do grona 12 apostołów, Marek był bliskim współpracownikiem apostoła Piotra, a Łukasz — apostoła Pawła. Swoje sprawozdania spisali pod kierownictwem świętego ducha Bożego (2 Tymoteusza 3:14-17). A zatem cztery biblijne Ewangelie zawierają wszystko, czego potrzebujemy, by uwierzyć, że „Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym” (Jana 20:31).