Wyśmiewają się z niego nawet przestępcy przybici do pala — jeden po prawej, a drugi po lewej stronie.

Tymczasem jeden z rabusiów dochodzi do wniosku, że Jezus rzeczywiście musi być królem. Strofuje swego towarzysza: „Czy ty się wcale nie boisz Boga, będąc tak samo zasądzony? Nas słusznie to spotkało, bo otrzymujemy w pełni, na co zasłużyliśmy swymi uczynkami, ale ten człowiek nie uczynił nic zdrożnego”. Następnie zwraca się do Jezusa i prosi: „Pamiętaj o mnie, gdy się dostaniesz do swego królestwa”.