Niektórzy krytykowali kardynała de Cisnerosa za to, że przy pracach nad Poliglottą kompluteńską korzysta z wiedzy przechrztów.

Alfonso de Zamora odegrał kluczową rolę w przygotowaniu i oczyszczeniu tekstu hebrajskiego, który ostatecznie został opublikowany w Poliglotcie kompluteńskiej w roku 1522 (dzieło to zawiera także zredagowany przez niego słownik hebrajsko-łaciński oraz gramatykę języka hebrajskiego, narzędzia ogromnie użyteczne dla tłumaczy).

Gdy oba te dzieła były już gotowe, mogli się na nich oprzeć tłumacze, którzy stanęli przed wyzwaniem przełożenia Biblii na język prostego ludu. Do pierwszych, którzy skorzystali z hebrajskiego tekstu zawartego w Poliglotcie kompluteńskiej, należał William Tyndale, tłumacz Biblii na angielski.