BILHA

1. Służąca, którą Laban podarował swej córce Racheli, gdy poślubiła Jakuba (Rdz 29:29). Było to w Paddan-Aram, na płaskowyżu w pn. Mezopotamii. Kiedy upłynął jakiś czas i Rachela okazała się niepłodna, dała Jakubowi Bilhę za drugorzędną żonę, by mogła mieć z niej dzieci, podobnie jak to zrobiła Sara (Rdz 16:2). W ten sposób Bilha miała zaszczyt zostać matką Dana i Naftalego, których potomkowie utworzyli 2 spośród 12 plemion izraelskich (Rdz 30:3-8; 35:25; 1Kn 7:13). Gdy Jakub wrócił do ziemi Kanaan, przedstawił Bilhę i jej dzieci swemu bliźniaczemu bratu, Ezawowi. Po śmierci Racheli najstarszy syn Jakuba, Ruben, dopuścił się z Bilhą rozpusty (Rdz 35:22; 49:3, 4).

2. Miasto należące do plemienia Symeona, położone w Negebie, na terytorium Judy (1Kn 4:29); najwyraźniej to samo co Baala z Jozuego 15:29.