Wyschnięcie rzeki Eufrat

20. W jaki sposób zarówno odgłos szóstej trąby, jak i wylanie szóstej czaszy wiąże się z rzeką Eufrat?

²⁰ Głos szóstej trąby zwiastował uwolnienie „czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat” (Objawienie 9:14). Nad Eufratem leżało w dawnych czasach ogromne miasto Babilon. A gdy w roku 1919 uwolniono czterech symbolicznych aniołów, nastąpił znamienny upadek Babilonu Wielkiego (Objawienie 14:8). Warto więc zwrócić uwagę, że wylanie szóstej czaszy gniewu Bożego również ma związek z tą rzeką: „A szósty wylał swą czaszę na wielką rzekę Eufrat i jej woda wyschła, żeby została przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca” (Objawienie 16:12). Jeszcze jedna fatalna wiadomość dla Babilonu Wielkiego!

21, 22. (a) Jak w roku 539 p.n.e. wyschły wody Eufratu, stanowiące ochronę dla Babilonu? (b) Czym są „wody”, nad którymi siedzi Babilon Wielki, i jak te symboliczne wody już teraz wysychają?

²¹ Kiedy starożytny Babilon był u szczytu potęgi, obfitujące w wodę nurty Eufratu odgrywały istotną rolę w systemie obronnym miasta. W roku 539 p.n.e. wody te wyschły, gdy perski wódz Cyrus zmienił ich bieg. Tym samym otwarła się droga dla Cyrusa Persa i Dariusza Meda, królów ze „wschodu słońca”, którzy wkroczyli do Babilonu i go zdobyli. W krytycznym momencie rzeka Eufrat nie zapewniła temu wielkiemu miastu osłony (Izajasza 44:27 do 45:7; Jeremiasza 51:36). Podobny los ma spotkać nowożytny Babilon, ogólnoświatowy system religii fałszywej.

²² Babilon Wielki „siedzi nad wieloma wodami”. Według Objawienia 17:1, 15 symbolizują one „ludy i rzesze, i narody, i języki”, a więc hordy popleczników, w których ta metropolia upatruje ochrony. Tymczasem owe „wody” wysychają! W Europie Zachodniej, gdzie religia dawniej miała ogromne wpływy, setki milionów ludzi jawnie ją lekceważy. W innych krajach oficjalnie zmierza się do zniweczenia wpływów religii, a szerokie rzesze społeczeństwa nie stanęły w jej obronie. Podobnie gdy nadejdzie czas zniszczenia Babilonu Wielkiego, topniejące szeregi jego zwolenników nie zapewnią mu żadnej ochrony (Objawienie 17:16). Chociaż chełpi się miliardami wyznawców, przekona się, że jest bezbronny wobec „królów ze wschodu słońca”.

23. (a) Kim byli królowie „ze wschodu słońca” w roku 539 p.n.e.? (b) Kim są „królowie ze wschodu słońca” w dniu Pańskim i w jaki sposób zniszczą Babilon Wielki?

²³ Kim są ci królowie? W roku 539 p.n.e. byli to Dariusz Med i Cyrus Pers, którymi Jehowa posłużył się do zdobycia starożytnego miasta Babilon. W trwającym obecnie dniu Pańskim system religii fałszywej, Babilon Wielki, również zostanie zniszczony przez władców ludzkich. Ale i tym razem nastąpi to na mocy wyroku Bożego. Jehowa Bóg i Jezus Chrystus, „królowie ze wschodu słońca”, podadzą do serc władców ludzkich „myśl”, by wystąpili przeciw Babilonowi Wielkiemu i całkowicie go zniszczyli (Objawienie 17:16, 17). Wylanie szóstej czaszy zapowiada publicznie, że ów wyrok będzie niedługo wykonany!

[Ramka na stronie 229]

„Jej woda wyschła”

Już teraz w wielu miejscach maleje poparcie dla religii babilońskiej, co stanowi zapowiedź wydarzeń towarzyszących atakowi „królów ze wschodu słońca”.

„Z ogólnokrajowej ankiety wynika, że 75 procent mieszkańców terenów miejskich [Tajlandii] w ogóle nie chodzi na kazania do świątyń buddyjskich, a na wsi liczba uczęszczających do świątyń systematycznie maleje i wynosi obecnie jakieś pięćdziesiąt procent” (Bangkok Post z 7 września 1987 roku, strona 4).

„Taoizm w tym kraju [w Chinach], gdzie powstał jakieś dwa tysiące lat temu, zatracił swój urok. (...) Kapłani pozbawieni czarodziejskich sztuczek, dzięki którym oni i ich poprzednicy pozyskiwali rzesze zwolenników, stwierdzają, że brak im następców i stoją wobec całkowitego zaniku taoizmu na kontynencie jako zorganizowanej religii” (The Atlanta Journal and Constitution z 12 września 1982 roku, strona 36-A).

„Japonia (...) należy do krajów o największej liczbie misjonarzy zagranicznych, których jest blisko 5200, mimo to (...) chrześcijanie stanowią tylko niecały 1% ludności. Pewien franciszkański duchowny pracujący tu od lat pięćdziesiątych (...) sądzi, że ‚dni pobytu zagranicznych misjonarzy w Japonii są policzone’” (The Wall Street Journal z 9 lipca 1986 roku, strona 1).

W Anglii w ciągu minionych trzydziestu lat „na 16 000 kościołów anglikańskich 2000 zamknięto, ponieważ przestano z nich korzystać. Frekwencja spadła i należy obecnie do najniższych wśród krajów oficjalnie chrześcijańskich. (...) ‚Anglia nie może się już zaliczać do krajów chrześcijańskich’ — powiedział [biskup Durhamu]” (The New York Times z 11 maja 1987 roku, strona A4).

„Po wielogodzinnej ożywionej dyskusji Parlament [grecki] zatwierdził dziś ustawę upoważniającą rząd socjalistyczny do przejęcia olbrzymich posiadłości greckiego Kościoła prawosławnego (...) Ponadto ustawa ta przyznaje osobom świeckim nadzór nad radami kościelnymi i komitetami odpowiedzialnymi za zarządzanie wysoko cenionymi inwestycjami kościelnymi, w tym również hotelami, kopalniami marmuru i biurowcami” (The New York Times z 4 kwietnia 1987 roku, strona 3).