• Radosny punkt kulminacyjny 80 lat zgromadzania
    Strażnica — 1987 | nr 4

    • Powodem do radości jest więc 10-procentowy wzrost, skutkiem którego w roku 1985 osiągnięto nową najwyższą liczbę 7410 głosicieli, działających w 340 zborach i rozsianych po kraju odosobnionych grupach.

      Ciągły rozrost stał się sygnałem do powiększenia pomieszczeń biura oddziału. Nie dało się jednak rozbudować indyjskiego biura w Bombaju. Trudno też w tym mieście o inną parcelę, są zresztą bardzo drogie. Poza tym mówi się, że zanieczyszczone powietrze w Bombaju skraca życie o jakieś 10 lat. Dlatego w 1978 roku zakupiono działkę w podgórskiej miejscowości Lonavla. Jest to najbliższe miasteczko na południe od Bombaju, gdzie zbiega się szosa z linią kolejową. Znajduje się ono około 600 metrów nad poziomem morza, toteż powietrze jest tam stosunkowo czyste.

      SZEŚĆ LAT PRACY

      W ramach prac przygotowawczych trzeba było wznieść mury oporowe dochodzące miejscami do 4,6 metra wysokości, żeby zabezpieczyć własną parcelę, a także uchronić sąsiednie grunty przed osuwaniem się po zboczach. Trzeba było zasypać głębokie doły oraz oczyścić ziemię z gęstych zarośli, w których było pełno jadowitych węży, takich jak kobry i żmije. Kilka domków letniskowych i innych stojących tam już budynków wymagało gruntownego remontu, żeby mogły się nadawać na kwatery i tymczasowe pomieszczenia biurowe.

      Prace zlecono przedsiębiorstwom budowlanym, ale wykwalifikowani bracia nadzorowali poszczególne odcinki budowy, a wielu innych udzielało pomocy, gdzie tylko się dało. Pewien przedsiębiorca, który miał wybudować drogę na terenie posiadłości, chciał przesunąć termin ukończenia robót o sześć miesięcy, gdyż za trudno mu było nasączyć wodą dotychczasową wyboistą nawierzchnię. Cóż to był za widok, gdy co wieczór cała rodzina Betel nosiła wodę na drogę wiadrami, żeby prace mogły się posuwać zgodnie z planem!

      Ani razu nie było słychać odgłosu spychacza, gdyż w Indii większość robót wykonuje się ręcznie. Wszystko postępowało naprzód bez zgrzytów aż do zalania pierwszego stropu głównego budynku. Akurat wtedy dał się odczuć dotkliwy brak cementu. Na szczęście jednak koreański oddział Towarzystwa Strażnica wysłał 10 000 worków, co pozwoliło na planowe zakończenie całej budowy. W ten sposób w roku 1984 stanął ku chwale Jehowy piękny, nowy gmach oddziału.

      OSTATECZNE REZULTATY

      W obrębie posiadłości Towarzystwa o powierzchni 1,9 hektara stoi teraz osiem budowli otoczonych drzewami bananowymi, mangowymi, figowcami i melonowcami oraz mnóstwem kwiatów i krzewów.

      Główny budynek biura oddziału ma w suterenie garaż i pralnię. Na parterze znajdują się pomieszczenia drukarni z trzema małymi prasami oraz maszynami do cięcia papieru, składania i zszywania. Na tym samym poziomie jest też lokal na komputer MEPS oraz dział wysyłkowy, z którego drukowaną na miejscu literaturę wysyła się pocztą do 56 innych krajów. Na pierwszym piętrze mieszczą się biura, biblioteka i pokoje mieszkalne.

      Nowa Sala Królestwa znajduje się od frontowej strony parceli. Z narożnego podium, ozdobionego boazerią z ręcznie rzeźbionego drewna tekowego, widać salę z 250 miejscami siedzącymi. W pobliżu stoją odnowione budynki z pomieszczeniami mieszkalnymi, kuchnią i jadalnią dla 31-osobowej rodziny Betel. Jest jeszcze do dyspozycji trochę wolnego terenu na wypadek zaistnienia potrzeby dalszej rozbudowy.

      SZCZEGÓLNE WYDARZENIE

      Zatem po 80 latach zgromadzania rzeczy cennych dla Jehowy owego pięknego dnia styczniowego skupiono uwagę na uroczystym oddaniu do użytku nowej siedziby oddziału w Indii.

      W trakcie programu przeprowadzonego z tej okazji prześledzono te 80 lat działalności świadczenia. Podano najciekawsze szczegóły z okresu budowy. Nadzorca strefy, brat Günter Künz, podkreślił w swym przemówieniu, że w ciągu ostatnich pięciu lat nastąpił na całym świecie 30-procentowy rozrost ludu Jehowy. Z zadowoleniem podał jednak do wiadomości, że India przewyższyła te wyniki 34-procentowym wzrostem. Przypomniał też słuchaczom, że dzięki wytężonej pracy dzieło w tym kraju może robić dalsze postępy.

      Wszystkich obecnych wzruszył ten dowód błogosławieństwa Jehowy. Bracia w Indii są zdecydowani gorliwie pracować, żeby wielu dalszym osobom pomóc w usłyszeniu dobrej nowiny o Królestwie.