Przypomina On kochającego pasterza, który zbiera owce i niesie je „na swej piersi”. Słowo użyte w oryginale najwyraźniej odnosi się do górnych fałd szaty. Właśnie tu pasterze czasem noszą nowo narodzone jagnięta, które nie mogą nadążyć za stadem (2 Samuela 12:3).

Osoba, która w dzisiejszych czasach przyglądała im się na zboczach góry Hermon na Bliskim Wschodzie, opowiada: „Każdy pasterz uważnie obserwował stado, aby wiedzieć, co się dzieje. Kiedy znalazł nowo urodzone jagnię, wkładał je w fałdy swego obszernego płaszcza, (...) ponieważ byłoby za słabe, żeby iść za matką. A gdy zabrakło mu miejsca na piersi, następne brał na ramiona i trzymał za nogi lub umieszczał w torbie bądź koszu na grzbiecie osła — dopóki nie były w stanie dotrzymać kroku matkom”.