Dzięki temu udało się podzielić ochotników na trzy grupy, które wyjechały do miast: Kazanłyk, Sandanski i Silistra. O wsparcie kampanii bułgarscy nadzorcy obwodów poprosili też miejscowych pionierów i głosicieli. Na tereny, gdzie rzadko dociera dobra nowina, wyruszyło w sumie 382 gorliwych ewangelizatorów.

Wyznaczeni bracia z najbliższych zborów pojechali wcześniej w te okolice i zatroszczyli się o kwatery. Wynajęli mieszkania i zarezerwowali niedrogie hotele, a potem dwoili się i troili, by zadbać o potrzeby gości. W każdym z miast wynajęto też pomieszczenia na zebrania, które prowadzili przyjezdni bracia. To był niezwykły widok: tam, gdzie nie mieszka ani jeden Świadek, 50 głosicieli spotykało się, by wielbić Jehowę!

Głosiciele z zagranicy wykazali się wielką ofiarnością. Latem w Bułgarii temperatura dochodzi do 40 stopni Celsjusza. Nic jednak nie było w stanie powstrzymać tych gorliwych braci i sióstr! W ciągu pierwszych trzech tygodni kampanii z orędziem biblijnym zapoznawano mieszkańców Silistry — ponad 50-tysięcznego miasta położonego nad Dunajem. Następnie poświęcono uwagę okolicznym wioskom, docierając aż do miasta Tutrakan, położonego 55 kilometrów na zachód od Silistry. Bracia zazwyczaj głosili od godziny 9.30 do 19.00, a nawet dłużej, robiąc sobie tylko przerwy na obiad. Równie gorliwie działały grupy opracowujące Kazanłyk i Sandanski, dzięki czemu udało im się zanieść dobrą nowinę także do sąsiednich miejscowości.

Jakie osiągnięto rezultaty?

W ciągu tych siedmiu tygodni dano wspaniałe świadectwo. Wielu Bułgarów, podobnie jak ludzie za dni apostołów, mogło powiedzieć: ‛Napełniliście nasze miasta i wsie waszą nauką’ (Dzieje 5:28). Głosiciele rozpowszechnili około 50 000 czasopism i zapoczątkowali 482 studia biblijne. Już 1 września 2009 roku w Silistrze powstał zbór, a w miastach Kazanłyk i Sandanski utworzono grupy. To wzruszające, że ludzie, którzy po raz pierwszy zetknęli się z dobrą nowiną podczas tej kampanii, robią tak szybkie postępy duchowe!

W początkowych dniach tej wzmożonej działalności pionierka specjalna z Hiszpanii zagadnęła Karinę, sprzedającą gazety na ulicach Silistry. Karina zainteresowała się Biblią i przyszła na zebranie. Chętnie zgodziła się na studium. Ponieważ jej mąż jest ateistą, spytała pionierkę, czy nie mogłyby się spotykać w parku. Zabierała tam ze sobą dwie córki. Starsza, Daniela, wręcz chłonęła poznawane prawdy z Pisma Świętego. W ciągu tygodnia przeczytała książkę Czego uczy Biblia? i od razu zastosowała się do Bożego zakazu używania przedmiotów kultu. Potem zaczęła dzielić się prawdą z przyjaciółmi. Gdy minęły trzy tygodnie od jej pierwszej wizyty na zebraniu, powiedziała studiującej z nią siostrze: „Mam wrażenie, że jestem jedną z was. Co muszę zrobić, żebym też mogła głosić?”. Daniela razem z mamą i młodszą siostrą dalej przybliżają się do Jehowy.

Carina, niezamężna pionierka pełnoczasowa z Hiszpanii, w trakcie kampanii głosiła w Silistrze. Potem zwolniła się z pracy i wróciła do Silistry, aby dołączyć do tamtejszego nowo powstałego zboru. Spodziewa się, że zaoszczędzone pieniądze wystarczą jej na rok. Co sądzi o swojej decyzji? „Jestem bardzo szczęśliwa, że Jehowa pozwala mi działać w Bułgarii. Mam nadzieję, że zostanę tu na dłużej. Prowadzę już pięć studiów biblijnych, a trzy z tych zainteresowanych osób chodzą na zebrania”.