Jednakże anoreksja nie jest ani jedynym, ani najpowszechniejszym zaburzeniem apetytu. Jakieś trzy razy więcej dziewcząt dotyka bulimia, która poniekąd przypomina jeszcze inną przypadłość — kompulsywne objadanie się. Przyjrzyjmy się bliżej tym zaburzeniom.

Potajemna udręka

„Przyjaciółka wyznała mi ostatnio, że wykrada jedzenie i pochłania je w ukryciu. Później prowokuje wymioty. Powiedziała, że robi to od dwóch lat”. Tak pewna młoda dziewczyna, zwracając się o radę do redakcji czasopisma, opisała objawy charakterystyczne dla bulimii.

Osoba cierpiąca na to zaburzenie miewa napady obżarstwa, podczas których w krótkim czasie zjada ogromne ilości jedzenia. Później się go pozbywa, często za pomocą wywołanych przez siebie wymiotów.c To prawda, że myśl o takim opróżnianiu żołądka może budzić obrzydzenie. Ale Nancy J. Kolodny, zajmująca się problematyką społeczną, pisze: „Im więcej się objadasz i częściej prowokujesz wymioty, tym łatwiej ci to przychodzi. Miejsce początkowej odrazy, a nawet strachu szybko zajmuje przymus powielania tych bulimicznych wzorców”.

Anoreksję i bulimię nazwano „awersem i rewersem tej samej monety”. Chociaż mają przeciwstawne objawy, źródłem obu jest obsesja na punkcie jedzenia.d Niemniej w odróżnieniu od anoreksji bulimię łatwiej utrzymać w tajemnicy. Chora nie traci przecież na wadze, gdyż ma napady obżarstwa, nie tyje zaś, gdyż prowokuje wymioty. Zazwyczaj więc nie jest ani otyła, ani wychudzona, a w oczach drugich jej sposób żywienia może uchodzić za całkiem normalny. „Przez dziewięć lat”, opowiada kobieta imieniem Lindsey, „objadałam się i wymiotowałam nawet cztery lub pięć razy dziennie. (...) Nikt nie wiedział o mojej bulimii, ponieważ skrzętnie ją ukrywałam za fasadą profesjonalizmu, szczęścia i przeciętnej wagi ciała”.

Zagrożenia zdrowotne

Wszystkie trzy zaburzenia apetytu stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia. Anoreksja może prowadzić do dotkliwego niedożywienia, a w licznych przypadkach — według pewnych danych aż w 15 procentach — do śmierci. Zdrowiu szkodzą też napady obżarstwa, zarówno z wymiotami, jak i bez. Skutkiem otyłości bywają z czasem schorzenia tętnic i serca, cukrzyca czy nawet niektóre odmiany raka. Prowokowanie wymiotów może być przyczyną pęknięcia przełyku, a nadmierne stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych w skrajnych sytuacjach kończy się ustaniem pracy serca.

Jednakże przy zaburzeniach apetytu należy uwzględnić jeszcze jeden aspekt. Większość cierpiących na anoreksję, bulimię lub kompulsywne objadanie się to ludzie nieszczęśliwi. Zazwyczaj mają niskie poczucie wartości i są bardziej niż inni podatni na lęki i przygnębienie. Najwyraźniej potrzebują wsparcia. Ale jak można im pomóc wyzwolić się z obsesji na punkcie wagi? Zagadnienie to omówimy w kolejnym artykule z tej serii.