• Studium 2 Czas na kartach Pisma Świętego
    „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne”

    • 20. W jaki sposób modyfikowano rok księżycowy, by go dostosować do długości lat słonecznych, i co to jest kalendarz księżycowo-słoneczny?

      20 Kalendarz księżycowo-słoneczny. Do czasów Chrystusa większość narodów odmierzała lata za pomocą kalendarza księżycowego, w rozmaity sposób próbując je zsynchronizować z latami słonecznymi. Zwykły rok księżycowy składa się z 12 miesięcy księżycowych, z których każdy ma 29 lub 30 dni, w zależności od czasu ukazania się nowiu. Rok taki trwa 354 dni, jest zatem o 11 i 1/4 dnia krótszy od roku słonecznego, liczącego 365 i 1/4 dnia. Hebrajczycy także trzymali się kalendarza księżycowego. Biblia nie wyjaśnia, w jaki sposób modyfikowali długość lat, by się zgadzały z latami słonecznymi i porami roku, ale w razie potrzeby z pewnością dodawali miesiąc dodatkowy, czyli przestępny. Sposób dodawania tych miesięcy ostatecznie ustalono w V wieku p.n.e., wykorzystując tak zwany cykl Metona. W ramach tego systemu miesiąc przestępny dodaje się siedmiokrotnie w ciągu 19 lat; w kalendarzu żydowskim umieszczano go po 12 miesiącu, Adar, i nazywano We-Adar, czyli „drugi Adar”. Kalendarz taki, w którym lata mają długość dostosowywaną do roku słonecznego i składają się z 12 lub 13 miesięcy księżycowych, nazywa się kalendarzem księżycowo-słonecznym.